Του Αλέξανδρου Δ. Τζεφεράκου, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος


Όταν στην αίθουσα τοκετών προκύψουν προβλήματα και αυτά οδηγήσουν σε έναν τοκετό με επιπλοκές για την επίτοκο γυναίκα ή το βρέφος, οι γιατροί και οι μαίες είναι πολύ πιθανόν να βιώσουν μεγάλες ανατροπές, αλλά ακόμη χειρότερα, να έχουν την εμπειρία του μετατραυματικού στρες.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Acta Obstetricia et Gynecologica Scandinavica, το περιοδικό της Σκανδιναβικής Ομοσπονδίας Εταιρειών Μαιευτικής και Γυναικολογίας, διαπίστωσε ότι συναισθήματα ευθύνης και ενοχής κυριαρχούν σε μαίες και μαιευτήρες στην προσπάθεια τους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες ενός τοκετού με επιπλοκές, αλλά επίσης, τους κάνει να σκεφτούν περισσότερο το νόημα της ζωής και τους βοηθά να γίνουν καλύτεροι στον τομέα τους.

Οι  επιπλοκές στον τοκετό επηρεάζουν πρωτίστως το βρέφος, την λεχώνα και τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους, αλλά και οι ειδικοί επιστήμονες  του τομέα της υγείας μπορούν επίσης να επηρεαστούν βαθιά. Όταν προκύπτουν επιπλοκές, ή ακόμα και όταν προκύπτουν προβλήματα που δεν μπορούν να αποφευχθούν, οι γιατροί αισθάνονται προσωπικά υπεύθυνοι για τις αρνητικές επιπτώσεις που βιώνουν οι ασθενείς τους.

Για να γίνουν αντιληπτές σε βάθος οι επιπτώσεις ενός τοκετού με επιπλοκές στην ψυχολογία των  γιατρών και των μαιών, καθώς και στην επαγγελματική και την προσωπική τους ταυτότητα, η Katja Schroder, του Πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας και οι συνεργάτες  της ζήτησαν από Δανούς γιατρούς μαιευτήρες-γυναικολόγους και μαίες να συμμετάσχουν σε μια έρευνα μέσω συνεντεύξεων.

Ένα σύνολο από 1237 επαγγελματίες ανταποκρίθηκαν στην έρευνα, εκ των οποίων το 85% δήλωσε ότι είχε εμπλακεί σε περίπτωση επιπλοκών σχετικών με τοκετό, όπου το βρέφος ή η μητέρα υπέστησαν σοβαρή νοσηρότητα ή και πιθανή θνητότητα.

Παρά το γεγονός ότι το αίσθημα της ευθύνης απέναντι στους ασθενείς, τους συναδέλφους, ή τις επίσημες αρχές ήταν ο αρχικός φόβος  (που μερικές φορές επιβεβαιώθηκε), η εσωτερική μάχη με τις ενοχές και τα υπαρξιακά ζητήματα ήταν αυτή που τελικά κυριάρχησε μέσα τους.

Αισθήματα  ενοχής αναφέρθηκαν από το 49%  των ερωτηθέντων, και 50% συμφώνησαν ότι η εμπειρία των επιπλοκών σε τοκετό που είχαν παραστεί τους έκανε να σκεφτούν περισσότερο το νόημα της  ζωής. Επιπλέον, το 65% νοιώθουν ότι εξαιτίας του τραυματικού περιστατικού που βίωσαν έγιναν καλύτεροι γιατροί ή μαίες.

«Βάσει όσων γνωρίζουμε, αυτή είναι η μεγαλύτερη μελέτη που διερευνά τις εμπειρίες των επαγγελματιών του τομέα της μαιευτικής σε περίπτωση τραυματικού τοκετού. Η αυτοενοχοποίηση φαίνεται να κυριαρχεί σε μαίες και μαιευτήρες που αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες ενός τραυματικού τοκετού, και αυτό είναι ένα σταθερό εύρημα της μελέτης, ανεξάρτητα από τον χρόνο παρέλευσης της τραυματικής εμπειρίας», είπε η κα Katja Schroder.

Πρόσθεσε ότι, οι υπαρξιακοί προβληματισμοί, όπως το να σκέφτεσαι περισσότερο για το νόημα της ζωής ή και να βιώνεις προσωπικές ευκαιρίες ανάπτυξης συναισθηματικής ή πνευματικής φύσης, δεν είχαν διερευνηθεί ποτέ ξανά υπό αυτό το πρίσμα, και τελικά φαίνεται ότι παίζουν πολύ βαθύ ρόλο στον απόηχο αυτών των τραυματικών γεγονότων.

Τα ευρήματα μπορεί να φανούν χρήσιμα στις προσπάθειες που αποσκοπούν στην παροχή επαρκούς ψυχολογικής στήριξης προς μαιευτήρες και μαίες μετά από την εμπειρία ενός τραυματικού τοκετού. Κάτι τέτοιο θα ωφελήσει όχι μόνο τους επαγγελματίες αλλά και τους ασθενείς, καθώς η φυσική και συναισθηματική κατάσταση των κλινικών γιατρών έχει άμεση επίδραση στην ποιότητα και την ασφάλεια της φροντίδας του ασθενούς.