Είμαι μητέρα 2 παιδιών, 3 χρονών και 9 μηνών. Τον πρώτο μου γιο τον θήλασα αποκλειστικά 16 μήνες και τον δεύτερο εξακολουθώ να τον θηλάζω και θα συνεχίσω για όσο αυτός το επιθυμεί.


Ένα μεσημέρι χτυπάει το τηλέφωνο μου και ήταν η παιδίατρος και μου λέει: «έχεις γάλα;»…….   

«τι εννοείς;» ρωτάω εγώ
«σου περισσεύει γάλα;»
«αφού ξέρεις ότι θηλάζω…!» λέω απορημένη
«ναι, ακριβώς γι’ αυτό μιλάω»
«δεν βγάζω με το θήλαστρο… δεν το αντέχω!»
«θα ήθελα να θηλάσεις ένα παιδάκι που έχει ανάγκη, η μαμά του μπήκε νοσοκομείο με κολικούς εντέρου και είναι νηστικό και κλαίει!»
«φυσικά και μπορώ!!»

Ενθουσιάστηκα πολύ από την ιδέα! Επικοινώνησα με την οικογένεια, που ήταν και γνωστοί μου μιας και ζούμε σε επαρχία, και μου είπαν ότι σε 5 λεπτά θα έφερναν το μωρό σπίτι μου.

Περίμενα και περίμενα… Μου είπαν ότι του έδωσαν ξένο και με ευχαρίστησαν! Να σας πω πως το μωράκι δεν μπορούσε να πιει γάλα από το μπιμπερό γιατί δεν ήξερε και το πίεσαν πολύ. Στις 5 το απόγευμα με κάλεσαν να το ταΐσω γιατί είχε κάνει 3 μεγάλους εμετούς και έκλαιγε ασταμάτητα…

Έφυγα τρέχοντας. Παρέλαβα στα χέρια μου ένα γλυκύτατο μωράκι, αρκετά ταλαιπωρημένο από το κλάμα και την εξάντληση. Του προσέφερα το στήθος μου με άγχος και αγονία και κατευθείαν έπιασε και άρχισε να πίνει.

Ήταν απίστευτες οι στιγμές που έζησα! Με κοιτούσε στα μάτια τόσο παράξενα… τι και αν ήταν 4 μηνών… το έβλεπα στα ματάκια του ότι δεν με αναγνώριζε… ήξερε ότι δεν είμαι η μαμά του αλλά το αίσθημα της επιβίωσης δεν τον άφησε να διαμαρτυρηθεί.

Του έδωσα άλλο ένα γεύμα μετά από 3 ώρες και αυτή τη φορά όλα πήγαν καλά. Όμως ο δικός μου έπρεπε να φάει μετά από 1 ώρα και δυσκολεύτηκε πολύ… δεν είχα αρκετό γάλα!

Τρόμαξα, ένιωσα τύψεις, στεναχωρήθηκα… Όλα αυτά τα συναισθήματα ήταν μόνο για λίγο! Στο επόμενο γεύμα του άλλου μωρού, πήγα στην οικογένεια και της είπα ότι χρειάζομαι και άλλη μια κοπέλα για να τον ταΐσουμε γιατί το γάλα μου δεν είναι αρκετό.

Η οικογένεια δεν είχε άλλη επιλογή… ΄Ήταν 12:30 το βράδυ και άρχισα να παίρνω τηλέφωνα… Μας είχε συστήσει η παιδίατρος μια Αλβανίδα και η κοπέλα ήρθε και θήλασε κατευθείαν! Όμως οι ώρες με τα γεύματα των δικών μας μωρών δεν έβγαιναν… Το μωράκι ήθελε τάισμα κάθε 3 ώρες… χρειαζόμασταν και άλλη κοπέλα να μας βοηθήσει!!

Για να καταλήξω, συνολικά ενόχλησα 3 κοπέλες. Όλες δέχτηκαν με χαρά, η μια μόνο θα ταξίδευε την επομένη και γι’αυτό δεν μπόρεσε να έρθει.

Βάλαμε κάτω τα ωράρια και η καθεμιά έκανε από 2-3 θηλασμούς. Όλο αυτό, κράτησε 4 μέρες, μέχρι να επιστρέψει η μανούλα του που χειρουργήθηκε για σκωλικοειδίτιδα.

Ήταν μια απίστευτη εμπειρία! Ο μικρός μας αναγνώριζε, μας έκανε χαρές αλλά για να μην ξεχνιόμαστε το φαΐ… φαΐ!!! Εμείς οι τρεις ήμασταν μια γροθιά, επικοινωνούσαμε μεταξύ μας μετά από κάθε γεύμα του μικρού για να μάθουμε πως τα πήγε ο μικρός.

Μα τι περίεργο να έχει αυτή η ιστορία; και όμως, τα σχόλια ξεπετάχτηκαν από δεξιά και από αριστερά πολύ σύντομα! «Μα τι το έχετε κάνει το σπίτι σας; Όλη την Αλβανία έχετε μαζέψει εκεί μέσα;» είπε μια γειτόνισσα στην οικογένεια… και άλλα τέτοιου τύπου. Μα πόσο ρατσιστικό σχόλιο Θεέ μου;;; ή μήπως κρύβει αντίδραση για την πράξη;;;;

Καλή μου ‘γειτόνισσα να εύχεσαι 2 πράγματα! Πρώτον να μην πέσεις στην ανάγκη κανενός και αν πέσεις να εύχεσαι να σου προσφέρουν τη βοήθεια με την ιδία χαρά που την προσφέραμε εμείς.

Για να κλείσω την ιστορία μου, το τελευταίο γεύμα που έδωσα, ήταν μπροστά στη μαμά του μωρού,  γιατί λόγο των φαρμάκων που είχε πάρει φοβόταν να θηλάσει αν δεν της το επιβεβαίωνε πρώτα η παιδίατρος.

Ήταν αρκετά αμήχανο γιατί η μανούλα του έκλαιγε από συγκίνηση που δεν μπορούσε να προσφέρει το δικό της γάλα και από την άλλη ήταν σκληρό να βλέπει το μωράκι της με άλλη. Της παρέδωσα το ζουζούνι της και συνέχισαν τη ζωή τους χωρίς το παιδί να έχει ταλαιπωρηθεί με ξένο γάλα, εμετούς μπιμπερό και κολικούς.

Όλες αυτές τις λεπτομέρειες τις ανέφερα γιατί θέλω να σας πω πως δεν ήταν δύσκολο να συμβεί και αυτό! Υπήρχαν  βέβαια στιγμές αμηχανίας με την οικογένεια στην αρχή, θλίψης για μυαλά όπως της γειτόνισσας, αλλά και αγάπης για αυτό το μωράκι που δεν στερήθηκε το πιο σημαντικό γάλα για τον άνθρωπο… το ανθρώπινο, ούτε στερήθηκε την αγκαλιά και την επαφή που είχε μάθει να έχει.

Ο θηλασμός δεν πρέπει να αποτελεί ταμπού σε όλες τις διαστάσεις του, ο θηλασμός αποτελεί υπέρτατη ανάγκη για επιβίωση… για ποιοτική επιβίωση και δεν πρέπει να την στερούμε από τα παιδιά μας όταν προκύπτει μια αναποδιά. Πόσες διακόψατε το θηλασμό για κάποιο προσωρινό πρόβλημα ενώ θέλατε να συνεχίσετε;

Χαίρομαι ιδιαίτερα για την παιδίατρο που πρότεινε το θηλασμό από ξένες μανούλες και δεν έτρεξε να δώσει οδηγίες για κάποιο γάλα σκόνη και χαίρομαι ιδιαίτερα για την οικογένεια του μικρού μωρού που μας δέχτηκε και ήταν βράχος μπροστά στα πικρόχολα σχόλια του κόσμου.

Νιώθω πολύ τυχερή που έζησα κάτι τέτοιο!!
Χ.