Απαντά η Χρυσή Καλοπίση
Μαία, Πιστοποιημένη Σύμβουλος Γαλουχίας IBCLC

Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για την πολύτιμη βοήθεια που προσφέρετε. Να ζητήσω εκ των προτέρων και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο που ακολουθεί.

Γέννησα πριν 15,5 μήνες ένα κοριτσάκι με επείγουσα καισαρική λόγω προεκλαμψίας (38w+1d). Το μωρό είχε σταματήσει να παίρνει βάρος επί 3 εβδομάδες και τελικά γεννήθηκε 2470γρ.

Λόγω της καισαρικής δε μου έφεραν το παιδί να θηλάσει μέσα στην πρώτη ώρα από την γέννηση (επειδή η ανάνηψη έγινε στο χώρο των υπόλοιπων χειρουργείων) παρότι βέβαια το ζητούσα επανειλημμένα. Επίσης κράτησαν το παιδί στη μονάδα για ένα 24ωρο εντελώς προληπτικά λόγω χαμηλού βάρους, χωρίς να αντιμετωπίζει κανένα απολύτως άλλο πρόβλημα (δεν έκανε καν ίκτερο).

Μετά από μεγάλη επιμονή δική μου, δέχτηκαν τουλάχιστον να κατέβω με καροτσάκι στη μονάδα και να τη θηλάσω 7,5ώρες μετά τη γέννηση. Το βράδυ δυστυχώς η πολιτική του μαιευτηρίου το απαγόρευε κι έτσι ξαναθηλάσαμε το επόμενο πρωί που την έφεραν τελικά στο δωμάτιό μου (είχα rooming in).

Ωστόσο το έπαιρναν κάθε τόσο για εξετάσεις, παιδίατρο, μπάνιο κλπ και πιστεύω πως με την ευκαιρία του έδιναν και ξένο γάλα. Το λέω αυτό γιατί το παιδί επέστρεφε πάντα κοιμισμένο πολύ βαθιά και δυσκολευόμουν πολύ να τη θηλάσω. Δεν ξυπνούσε με τίποτα, ό,τι κι αν έκανα. Προσπαθούσα παρόλα αυτά να την έχω συνεχώς στο στήθος, όλη μέρα και όλη νύχτα.

Την πρώτη μέρα που επιστρέψαμε σπίτι το παιδί ως δια μαγείας ήταν πολύ πιο ζωηρό και πολύ περισσότερες ώρες ξύπνιο κι αυτό ενίσχυσε τις υποψίες μου ότι έδιναν ξένο στο μαιευτήριο.

Και εκεί ξεκίνησε το δράμα! Το πρώτο βράδυ είχα το παιδί στο στήθος 12 ώρες συνεχόμενα και αυτό έκλαιγε σπαρακτικά από πείνα. Μόνο όποια μάνα το έχει ζήσει μπορεί να καταλάβει… Η χειρότερη νύχτα της ζωής μου.

Άλλαζα συνεχώς στάσεις, έκανα μαλάξεις, τίποτα δε βοηθούσε. Το παιδί είχε γίνει μπλε από το κλάμα. Ήταν φαίνεται το πρώτο βράδυ που δεν είχε πιει εν αγνοία μου το συμπλήρωμα και πώς να χορτάσει με τον ήδη σαμποταρισμένο θηλασμό.

Το πρωί έστειλα τον άντρα μου και αγόρασε μπιμπερό και συμπλήρωμα (αποφασισμένη να θηλάσω δεν είχα αγοράσει τίποτα από αυτά). Το παιδί ήπιε με μανία και επιτέλους ηρέμησε.

Την επόμενη κιόλας ημέρα ήρθε στο σπίτι μια σύμβουλος θηλασμού με την οποία βελτιώσαμε τη στάση (στο μεταξύ είχαν πληγωθεί τρομερά και οι θηλές μου). Μου είπε επίσης πως είχα σχετικά μεγάλες θηλές και δυσκόλευαν ίσως περισσότερο το χαμηλού βάρους μωρό μου.

Συνέχισα να βάζω το παιδί στο στήθος και μπήκα και σε μια διαδικασία συστηματικών αντλήσεων με νοσοκομειακό θήλαστρο (μέρα νύχτα ανά 2-3ωρο) ενώ παράλληλα έδινα και συμπλήρωμα όταν δε μου έφτανε το αντλημένο (στην αρχή ήταν όντως πολύ λίγο, σιγά σιγά αυξήθηκε αλλά ποτέ δεν έφτασα να έχω αρκετό γάλα πχ για να αποθηκεύω και σε τράπεζα).

Να πω σε αυτό το σημείο πως εκ των υστέρων ανακάλυψα ότι είχα και υποθυρεοειδισμό οπότε πιθανόν να συνέβαλε και αυτό σε μια κάπως μειωμένη παραγωγή.

Στον 1,5μήνα το παιδί για πρώτη φορά άρχισε να πιάνει καλύτερα τη θηλή και να αισθάνομαι ότι θηλάζει ικανοποιητικότερα. Συνέχισα λοιπόν τις αντλήσεις αλλά έκοψα εντελώς το συμπλήρωμα.

Αποφάσισα να την ταΐζω ελεύθερα, όσο συχνά ζητούσε και για όσο ήθελε. Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει να χάνει βάρος. Επέμεινα επί 3 βδομάδες και εξακολουθούσε να χάνει.

Δοκίμασα να δίνω μετά από κάθε θηλασμό αντλημένο γάλα, έπινε 5-10-20μλ το πολύ χωρίς ιδιαίτερη όρεξη και μετά δεν έδειχνε να πεινά άλλο. Πίστευα πως χόρταινε. Ήταν χαρούμενη, ευδιάθετη, ζωηρή, χωρίς κανένα σημάδι πείνας. Τα βράδια κοιμόταν δίπλα μου στο δωμάτιό μας οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να “έχανε” γεύμα επειδή πχ δεν την άκουγα. Η απώλεια βάρους όμως συνεχιζόταν.

Πιστεύω σήμερα πως μάλλον είχα ένα κακόφαγο παιδάκι ή ένα παιδάκι που “έμαθε” να αρκείται σε λίγες θερμίδες επειδή τόσες έβρισκε να πιει στο στήθος μου. Ακόμα και σήμερα που είναι 15μηνων εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη στο φαγητό της (και στις στερεές δηλαδή).

Τότε λοιπόν αποφάσισα να αλλάξω τακτική και να εφαρμόσω συστηματικό τάισμα με πρόγραμμα ανά 3ωρο (που αργότερα έγινε 4ωρο): Έκανα διπλή άντληση επί μισή ώρα και μετά έβαζα το παιδί στο στήθος. Είχα παρατηρήσει ότι θήλαζε καλύτερα αν είχε προηγηθεί άντληση μάλλον επειδή είχε ενεργοποιηθεί το αντανακλαστικό της ροής (και επίσης σκέφτηκα ότι έτσι έπινε περισσότερο από το λιπαρό γαλατάκι που με ενδιέφερε λόγω προβλήματος με το βάρος).

Θήλαζε όσο ήθελε και όταν πια δεν καθόταν με τίποτα στο στήθος άλλο, την νανούριζα. Και της έδινα με μπιμπερό το αντλημένο γάλα. Μόνο κοιμισμένη έπινε και αυτό με πολύ πολύ κόπο… Λίγο λίγο έσταζα το γάλα στο στοματάκι της και παράλληλα της έτριβα το χεράκι για να μην πέφτει σε πολύ βαθύ ύπνο και να καταπίνει.

Αυτό μας έπαιρνε 1,5ώρα κάθε φορά και όχι ότι έπινε και καμιά ιδιαίτερη ποσότητα. Αλλά καταφέραμε να ελέγξουμε την απώλεια βάρους και να είμαστε μέσα στις καμπύλες (έστω και στις κατώτερες). Στο σύνολό της δηλαδή η διαδικασία “θήλαστρο-θηλασμός-μπιμπερό” έπαιρνε περίπου 2,5ώρες.

Στη συνέχεια αποστείρωνα το θήλαστρο κλπ και μετά από 15 λεπτά ξανάρχιζε όοολη η διαδικασία από την αρχή. Τα γράφω τώρα και κλαίω… ήταν τόσο μα τόσο δύσκολα… όλη μέρα δεν έκανα τίποτα μα τίποτα άλλο… αλλά δεν ήθελα να τα παρατήσω. Η καισαρική μου είχε στοιχίσει ψυχολογικά και ήθελα τουλάχιστον να τα καταφέρω με τον θηλασμό.

Μόνο το βράδυ που ξυπνούσε (και εξακολουθεί να ξυπνά) 1-2 φορές πρόσφερα μόνο στήθος και δεν έδινα συμπληρωματικά μπιμπερό.

Φτάσαμε έτσι ανέλπιστα να κλείσουμε 12 μήνες και να μετράω 3604 αντλήσεις. Και τότε σταμάτησα (τις αντλήσεις, όχι το θηλασμό). Συνέχισα να βάζω το παιδί στο στήθος και να θηλάζουμε, απλώς αντί να συμπληρώνω κάθε γεύμα με αντλημένο, συμπλήρωνα πλέον με φρέσκο γάλα. Σιγά σιγά άρχισε και το παιδί να πίνει ευκολότερα και ξύπνια.

Σήμερα είμαι έγκυος στο δεύτερο και το γάλα μου πια έχει μειωθεί τραγικά. Η μικρή αρνείται το στήθος όποτε το προσφέρω (ίσως επειδή δε βρίσκει γάλα ή ίσως έχει αλλάξει η γεύση του;) και εδώ και μια εβδομάδα έχει κόψει και τους νυχτερινούς θηλασμούς. Έτσι λοιπόν φαίνεται πως τελειώνει αυτό το δύσκολο ταξίδι του θηλασμού για μας.

Και μετά από όλο αυτό το μεγάλο και κουραστικό κείμενο έρχομαι με βουρκωμένα μάτια να σας ρωτήσω… τι λάθος έκανα; Γιατί δεν κατάφερα ποτέ να απαλλαγώ από θήλαστρα και αντλήσεις και να χορταίνω το παιδί μόνο με το στήθος μου;

Ξέρω ότι έγιναν λάθη στο μαιευτήριο που δεν μπορούσα να ελέγξω (πχ ότι έδιναν εν αγνοία μου γάλα στο παιδί, κάτι για το οποίο είμαι σίγουρη). Πώς θα μπορούσα να τα είχα “αντισταθμίσει”;

Φοβάμαι τώρα που έρχεται το δεύτερο μην πάθω τα ίδια… Και κυρίως τρέμω να μην ξαναζήσω εκείνο το πρώτο εφιαλτικό βράδυ στο σπίτι με ένα παιδί μελανιασμένο από το κλάμα επειδή πεινούσε. Τέτοιες στιγμές που καμία θεωρητική συμβουλή δεν αρκεί.

Ξέρω θεωρητικά ότι ο θηλασμός είναι παραγωγή και ζήτηση, ότι πρέπει να μπαίνει το παιδί συνεχώς στο στήθος χωρίς ρολόγια για να κατέβει το γάλα, ότι χρειάζεται πολλή υπομονή κλπ. Αλλά όταν έχεις ένα μωρό που σπαράζει από πείνα τι κάνεις;;; Το αφήνεις να σπαράζει μέχρι να “στρώσει” η παραγωγή; (αφήστε που δεν κάθεται να θηλάσει για να κατέβει το γάλα όταν είναι σε τέτοιο εκνευρισμό… αλλά και δεν ηρεμεί αν δε φάει… φαύλος κύκλος…)

Φοβάμαι μην γίνουν πάλι τα ίδια λάθη… τρέμω… Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω δεύτερη φορά να αντέξω 1 χρόνο συστηματικών αντλήσεων…

Άννα, Αθήνα

Αγαπητή Άννα,
Ειλικρινά λυπάμαι όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες από μητέρες που ταλαιπωρήθηκαν τόσο πολύ. Άδικα κατηγορείτε τον εαυτό σας πιστεύοντας πως εσείς δεν κάνατε κάτι σωστά.

Πράγματι στο θηλασμό η παραγωγή ρυθμίζεται από τη ζήτηση αλλά αυτό προϋποθέτει ότι έχουμε και ένα νεογνό που θηλάζει αποτελεσματικά. Αυτό σημαίνει πως το νεογνό θα πρέπει να αδειάζει το μαστό ώστε αυτός να ξαναγεμίσει.

Στην περίπτωση σας το νεογνό προφανώς δε θήλαζε ικανοποιητικά (είτε γιατί είχε ένα μικρό στόμα για τη μεγάλη σας θηλή είτε γιατί λόγω της ηλικίας κύησης και του χαμηλού του βάρους ήταν στην αρχή νωθρό) και για το λόγο αυτό η σύμβουλος θηλασμού πρότεινε αντλήσεις προκειμένου να συντηρήσει την παραγωγή σας.

Δεν είναι παράδοξο που δεν καταφέρατε με το θήλαστρο να πετύχετε να φτάσετε την παραγωγή σας σε επίπεδο που να καλύπτει τις ανάγκες του μωρού καθώς δεν ανταποκρίνονται όλες οι γυναίκες στο θήλαστρο.

Επιπλέον όταν έχουμε ένα νεογέννητο το οποίο δεν μπορεί να θηλάσει αποτελεσματικά και το αντλημένο γάλα της μητέρας δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του, είμαστε υποχρεωμένοι να σιτίσουμε συμπληρωματικά το νεογνό.

Δεδομένου ότι στην Ελλάδα δε υπάρχουν αρκετές τράπεζες γάλακτος για να προσφέρουμε γάλα δότριας τότε υποχρεωτικά θα προσφέρουμε ξένο γάλα. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να θηλάσει η μαμά αλλά κυρίως να μεγαλώσει το νεογνό.

Φροντίστε στο επόμενο μωρό  σας να προγραμματίσετε μια επίσκεψη από έναν επαγγελματία υγείας εξειδικευμένο στο θηλασμό πολύ σύντομα μετά τον τοκετό σας ώστε να ξεκινήσετε να θηλάζετε σωστά από τις πρώτες μέρες, για να μη δημιουργηθεί ξανά το ίδιο ζήτημα και κυρίως χαλαρώστε σκεφτείτε θετικά και χαρείτε το παιδί σας.

Όλα θα πάνε καλά αυτή τη φορά.

Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“

Σχετικά άρθρα:

• Δυσκολεύεστε με τον θηλασμό; Παλέψτε το! Αξίζει!
• Θηλασμός: Έτσι είναι το φυσιολογικό ή εγώ δεν κάνω κάτι καλά;
• Δώστε λίγο χρόνο στο θηλασμό! (ιστορία θηλασμού)
• Τι κάνω λάθος και όλη την ημέρα είναι πάνω μου το μωρό;

Μητρικός Θηλασμός Fun page

Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“