Σοφία Κ.: Θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία θηλασμού!
Πριν μείνω έγκυος δεν είχα ιδιαίτερη επαφή με το θηλασμό και φυσικά καθόλου γνώσεις. Στην εγκυμοσύνη μου εμφάνισα διαβήτη κύησης, τον οποίο ρύθμιζα με τη διατροφή, οπότε αφιέρωνα πολλές ώρες διαβάζοντας γύρω από αυτό και ψάχνοντας πως θα μπορούσα να έχω ένα φυσιολογικό τοκετό. Θεωρούσα ότι ο θηλασμός είναι μια φυσική διαδικασία και αν θέλεις να θηλάσεις… θηλάζεις.
Γέννησα στις 40+2 φυσιολογικά σε δημόσιο νοσοκομείο και το μωρό το είδα και το θήλασα πρώτη φορά μετά από πολλές ώρες. Το μωρό ερχόταν πάντα χορτάτο και τις περισσότερες ώρες που το είχα κοιμόταν. Με την έξοδο από το νοσοκομείο είχα ήδη πληγωμένη τη μία θηλή κυρίως λόγω λάθος οδηγιών.
Στο σπίτι τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα, το μωρό δε μπορούσε να πιάσει το ένα στήθος, το άλλο ήταν πληγωμένο, το μωρό έκλαιγε και το περιβάλλον άρχισε τα γνωστά ‘’μήπως δεν έχεις γάλα;’’ κλπ.
Μέσα στο άγχος και την ανασφάλειά μου, μου πρότεινε η κουνιάδα μου να έρθει η παιδίατρος της να δει το μωρό και να με βοηθήσει με το θηλασμό καθώς είχε βοηθήσει πολύ την ίδια πριν από κάποια χρόνια.
Ήρθε λοιπόν όταν το μωρό ήταν 7 ημερών και αφού με έβαλε να θηλάσω 20 λεπτά από το κάθε στήθος το ζύγισε και συμπέρανε ότι τρώει 30gr, μου είπε φυσικά ότι δεν έχω πολύ γάλα, ότι έχει πολύ ίκτερο (είχε 13), ότι έπρεπε να έχει διπλασιάσει το βάρος γέννησης και παρόλο που υπολόγισε ότι με βάση το βάρος έπρεπε να τρώει 60gr μου πρότεινε να δίνω 60gr ξένο γάλα αφού πρώτα έχω θηλάσει 20 λεπτά από το κάθε στήθος.
Μυ έδωσε χάπια μπύρας και τσάι θηλασμού, μου απαγόρευσε προληπτικά τροφές και φυσικά μου είπε να δίνω πιπίλα γιατί ‘’η πιπίλα κόβεται το δάχτυλο όχι’’, οδηγίες που αργότερα διαβάζοντας είδα ότι ήταν λάθος.
Όλο μου το είναι μου έλεγε να μη δώσω συμπλήρωμα αλλά δυστυχώς ο φόβος ότι κάνω κακό στο παιδί μου ήταν μεγαλύτερος από το ένστικτό μου.
Άρχισα, λοιπόν, να δίνω και συμπλήρωμα νιώθοντας κάθε φορά τόσο λίγη και τόσο άχρηστη που δε μπορούσα να ταΐσω το ίδιο μου το παιδί. Μετά το συμπλήρωμα επειδή δεν κοιμόταν την ξαναέβαζα στο στήθος για να την κοιμίσω, σκεφτόμουν ότι αφού δε μπορούσα να τη θρέψω ας με είχε τουλάχιστον σαν πιπίλα, κάτι που απ’ ότι αποδείχτηκε βοήθησε ώστε να μη μειωθεί πολύ η παραγωγή μου.
Ταυτόχρονα άρχισα να διαβάζω για το θηλασμό και βρήκα πληροφορίες σχετικά με τον επαναγαλακτισμό.
Μετά από 2 βδομάδες το μωρό είχε πάρει ικανοποιητικό βάρος που σύμφωνα και με τη γιατρό προερχόταν περισσότερο από το δικό μου γάλα, όταν όμως τη ρώτησα αν μπορούμε να μειώσουμε σιγά σιγά το συμπλήρωμα ώστε να το γυρίσουμε σε αποκλειστικό θηλασμό άρχισε να μου τα μασάει και μου είπε να συνεχίσω να δίνω την ίδια ποσότητα ξένου και αν κλαίει να δώσω και επιπλέον.
Η απάντησή της δε με ικανοποίησε και άρχισα να ψάχνω κάποιον που να μπορεί να με βοηθήσει να μειώσω το συμπλήρωμα, έτσι επικοινώνησα με σύμβουλο θηλασμού.
Την επόμενη κιόλας μέρα ήρθε για να εκτιμήσει την κατάσταση από κοντά, μου ακύρωσε όλες τις οδηγίες που μου είχε δώσει η παιδίατρος, μου είπε ότι το μωρό δε θήλαζε πολύ αποτελεσματικά (δεν ξέρω αν ήταν από τη φύση της, όπως μας είπε η σύμβουλος σε κάποια μωρά παίρνει λίγο χρόνο να μάθουν να θηλάζουν, ή αν ήταν σύγχυση θηλών) και μου έδωσε οδηγίες για τη μείωση του ξένου.
Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν πολύ δύσκολες, το μωρό ήταν συνέχεια στο στήθος προσπαθώντας να αυξήσει την παραγωγή, έδωσα ελάχιστο συμπλήρωμα γιατί δεν υπήρχαν πολλά κενά ανάμεσα στους θηλασμούς.
Σε λιγότερο όμως από βδομάδα είχαμε καταφέρει και είχαμε κόψει το συμπλήρωμα, επιτέλους θήλαζα αποκλειστικά το κοριτσάκι μου. Οι θηλές μου όμως πονούσαν απίστευτα, αφού το μωρό δεν έπιανε σωστά, και όποια προσπάθεια να το τοποθετήσω στο στήθος σωστά έπεφταν στο κενό.
Έκλαιγα σε κάθε θηλασμό από τον πόνο, δεν ήθελα όμως να τα παρατήσω. Διάβαζα ιστορίες άλλων γυναικών που τα είχαν καταφέρει μετά από πολύ αγώνα και έπαιρνα κουράγιο. Σκεφτόμουν για πόσο καιρό θα μπορούσα να θηλάζω με αυτόν τον πόνο και προσπαθούσα να κάνω υπομονή.
Και έτσι μαγικά όταν το μωρό ήταν περίπου 2 μηνών άρχισε σε κάποιους θηλασμούς να πιάνει σωστά και να μην πονάω και σε μια βδομάδα όλοι οι θηλασμοί ήταν χωρίς πόνο… επιτέλους τα είχαμε καταφέρει!
Πρόσφατα κλείσαμε τον 1ο μας χρόνο και φυσικά συνεχίζουμε να θηλάζουμε. Χαίρομαι που έκανα υπομονή και κατάφερα να ξεπεράσω όλα τα προβλήματα γιατί οι στιγμές που έχω ζήσει με την κόρη μου μέσα από το θηλασμό πραγματικά το αξίζουν.
Θέλω να ευχαριστήσω τη σελίδα σας για τις πολύτιμες πληροφορίες για το θηλασμό, την σύμβουλο θηλασμού που με τις γνώσεις και τη στήριξή της κατάφερα να θηλάσω την κόρη μου αλλά και να δω τα πράγματα λίγο διαφορετικά, την υπέροχη κόρη μου που παρόλα τα εμπόδια που της έβαλα αυτή έμεινε σταθερή στις προτιμήσεις της και φυσικά το σύντροφό μου που πίστευε σε μένα ακόμα και όταν δεν πίστευα εγώ η ίδια και χάρη στη στήριξή του συνεχίζουμε ακόμα να θηλάζουμε.
Θα ήθελα να συμβουλέψω τις μητέρες να ενημερώνονται μαζί με το σύντροφό τους γιατί η στήριξή του είναι πολύτιμη, να μην ακολουθούν τυφλά οδηγίες ακόμα και αν προέρχονται από ‘’ειδικούς’’ και αν πιστεύουν ότι έχουν πρόβλημα με το θηλασμό να απευθύνονται άμεσα σε πιστοποιημένο σύμβουλο θηλασμού και όχι απλά σε παιδίατρο που είναι υπέρ του θηλασμού.
Για κάποιες γυναίκες ο θηλασμός έρχεται εύκολα ενώ για κάποιες είναι γεμάτος δυσκολίες. Αν ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία παλέψτε το, πραγματικά αξίζει.
Σοφία Κ.,
Θεσσαλονίκη
Στο σπίτι τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα, το μωρό δε μπορούσε να πιάσει το ένα στήθος, το άλλο ήταν πληγωμένο, το μωρό έκλαιγε και το περιβάλλον άρχισε τα γνωστά ‘’μήπως δεν έχεις γάλα;’’ κλπ.
Μέσα στο άγχος και την ανασφάλειά μου, μου πρότεινε η κουνιάδα μου να έρθει η παιδίατρος της να δει το μωρό και να με βοηθήσει με το θηλασμό καθώς είχε βοηθήσει πολύ την ίδια πριν από κάποια χρόνια.
Ήρθε λοιπόν όταν το μωρό ήταν 7 ημερών και αφού με έβαλε να θηλάσω 20 λεπτά από το κάθε στήθος το ζύγισε και συμπέρανε ότι τρώει 30gr, μου είπε φυσικά ότι δεν έχω πολύ γάλα, ότι έχει πολύ ίκτερο (είχε 13), ότι έπρεπε να έχει διπλασιάσει το βάρος γέννησης και παρόλο που υπολόγισε ότι με βάση το βάρος έπρεπε να τρώει 60gr μου πρότεινε να δίνω 60gr ξένο γάλα αφού πρώτα έχω θηλάσει 20 λεπτά από το κάθε στήθος.
Μυ έδωσε χάπια μπύρας και τσάι θηλασμού, μου απαγόρευσε προληπτικά τροφές και φυσικά μου είπε να δίνω πιπίλα γιατί ‘’η πιπίλα κόβεται το δάχτυλο όχι’’, οδηγίες που αργότερα διαβάζοντας είδα ότι ήταν λάθος.
Όλο μου το είναι μου έλεγε να μη δώσω συμπλήρωμα αλλά δυστυχώς ο φόβος ότι κάνω κακό στο παιδί μου ήταν μεγαλύτερος από το ένστικτό μου.
Άρχισα, λοιπόν, να δίνω και συμπλήρωμα νιώθοντας κάθε φορά τόσο λίγη και τόσο άχρηστη που δε μπορούσα να ταΐσω το ίδιο μου το παιδί. Μετά το συμπλήρωμα επειδή δεν κοιμόταν την ξαναέβαζα στο στήθος για να την κοιμίσω, σκεφτόμουν ότι αφού δε μπορούσα να τη θρέψω ας με είχε τουλάχιστον σαν πιπίλα, κάτι που απ’ ότι αποδείχτηκε βοήθησε ώστε να μη μειωθεί πολύ η παραγωγή μου.
Ταυτόχρονα άρχισα να διαβάζω για το θηλασμό και βρήκα πληροφορίες σχετικά με τον επαναγαλακτισμό.
Μετά από 2 βδομάδες το μωρό είχε πάρει ικανοποιητικό βάρος που σύμφωνα και με τη γιατρό προερχόταν περισσότερο από το δικό μου γάλα, όταν όμως τη ρώτησα αν μπορούμε να μειώσουμε σιγά σιγά το συμπλήρωμα ώστε να το γυρίσουμε σε αποκλειστικό θηλασμό άρχισε να μου τα μασάει και μου είπε να συνεχίσω να δίνω την ίδια ποσότητα ξένου και αν κλαίει να δώσω και επιπλέον.
Η απάντησή της δε με ικανοποίησε και άρχισα να ψάχνω κάποιον που να μπορεί να με βοηθήσει να μειώσω το συμπλήρωμα, έτσι επικοινώνησα με σύμβουλο θηλασμού.
Την επόμενη κιόλας μέρα ήρθε για να εκτιμήσει την κατάσταση από κοντά, μου ακύρωσε όλες τις οδηγίες που μου είχε δώσει η παιδίατρος, μου είπε ότι το μωρό δε θήλαζε πολύ αποτελεσματικά (δεν ξέρω αν ήταν από τη φύση της, όπως μας είπε η σύμβουλος σε κάποια μωρά παίρνει λίγο χρόνο να μάθουν να θηλάζουν, ή αν ήταν σύγχυση θηλών) και μου έδωσε οδηγίες για τη μείωση του ξένου.
Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν πολύ δύσκολες, το μωρό ήταν συνέχεια στο στήθος προσπαθώντας να αυξήσει την παραγωγή, έδωσα ελάχιστο συμπλήρωμα γιατί δεν υπήρχαν πολλά κενά ανάμεσα στους θηλασμούς.
Σε λιγότερο όμως από βδομάδα είχαμε καταφέρει και είχαμε κόψει το συμπλήρωμα, επιτέλους θήλαζα αποκλειστικά το κοριτσάκι μου. Οι θηλές μου όμως πονούσαν απίστευτα, αφού το μωρό δεν έπιανε σωστά, και όποια προσπάθεια να το τοποθετήσω στο στήθος σωστά έπεφταν στο κενό.
Έκλαιγα σε κάθε θηλασμό από τον πόνο, δεν ήθελα όμως να τα παρατήσω. Διάβαζα ιστορίες άλλων γυναικών που τα είχαν καταφέρει μετά από πολύ αγώνα και έπαιρνα κουράγιο. Σκεφτόμουν για πόσο καιρό θα μπορούσα να θηλάζω με αυτόν τον πόνο και προσπαθούσα να κάνω υπομονή.
Και έτσι μαγικά όταν το μωρό ήταν περίπου 2 μηνών άρχισε σε κάποιους θηλασμούς να πιάνει σωστά και να μην πονάω και σε μια βδομάδα όλοι οι θηλασμοί ήταν χωρίς πόνο… επιτέλους τα είχαμε καταφέρει!
Πρόσφατα κλείσαμε τον 1ο μας χρόνο και φυσικά συνεχίζουμε να θηλάζουμε. Χαίρομαι που έκανα υπομονή και κατάφερα να ξεπεράσω όλα τα προβλήματα γιατί οι στιγμές που έχω ζήσει με την κόρη μου μέσα από το θηλασμό πραγματικά το αξίζουν.
Θέλω να ευχαριστήσω τη σελίδα σας για τις πολύτιμες πληροφορίες για το θηλασμό, την σύμβουλο θηλασμού που με τις γνώσεις και τη στήριξή της κατάφερα να θηλάσω την κόρη μου αλλά και να δω τα πράγματα λίγο διαφορετικά, την υπέροχη κόρη μου που παρόλα τα εμπόδια που της έβαλα αυτή έμεινε σταθερή στις προτιμήσεις της και φυσικά το σύντροφό μου που πίστευε σε μένα ακόμα και όταν δεν πίστευα εγώ η ίδια και χάρη στη στήριξή του συνεχίζουμε ακόμα να θηλάζουμε.
Θα ήθελα να συμβουλέψω τις μητέρες να ενημερώνονται μαζί με το σύντροφό τους γιατί η στήριξή του είναι πολύτιμη, να μην ακολουθούν τυφλά οδηγίες ακόμα και αν προέρχονται από ‘’ειδικούς’’ και αν πιστεύουν ότι έχουν πρόβλημα με το θηλασμό να απευθύνονται άμεσα σε πιστοποιημένο σύμβουλο θηλασμού και όχι απλά σε παιδίατρο που είναι υπέρ του θηλασμού.
Για κάποιες γυναίκες ο θηλασμός έρχεται εύκολα ενώ για κάποιες είναι γεμάτος δυσκολίες. Αν ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία παλέψτε το, πραγματικά αξίζει.
Σοφία Κ.,
Θεσσαλονίκη
Δημοσίευση: 12/12/2013
ΜΘ Εμείς ευχαριστούμε φίλη Σοφία! Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας και τα θερμά σας λόγια! Ευχαριστούμε που μοιράστηκε με εμάς και όλους τους φίλους, αναγνώστες μας, την προσωπική σας “περιπέτεια” η οποία πραγματικά γίνεται υποστηρικτικό παράδειγμα για όλες εκείνες τις μανούλες που πιθανά αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις ενώ παράλληλα μας δίνει τη μεγάλη χαρά και ικανοποίηση πως συμβάλλαμε θετικά και στο δικό σας ταξίδι θηλασμού!!
Ευχαριστούμε πολύ Σοφία! Καλή συνέχεια σε σας και το μωρό σας!!
Μετά και από αυτή την επιστολή, υποσχόμαστε πως θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, γνώση, ενημέρωση, υποστήριξη σε όλους εσάς ενώ εσείς, μπορείτε να μας βοηθήσετε να γίνουμε καλύτεροι! Καλύτεροι για εσάς! Περιμένουμε λοιπόν στο editor[at]mitrikosthilasmos.com και τις δικές σας ιστορίες θηλασμού, τοκετού, μητρότητας ή φωτογραφίες, σχόλια, παράπονα, καταγγελίες, παρατηρήσεις και προτάσεις σας!
Διαβάστε περισσότερες ιστορίες θηλασμού ΕΔΩ
Μητρικός Θηλασμός
Fun page
Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού
“Απανταχού θηλάζουσες“
Μητρικός Θηλασμός Fun page |
Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“ |
Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com