Εμείς παλέψαμε πολύ για να γίνουμε γονείς… για την ακρίβεια το “πολύ” είναι 8 ολόκληρα χρόνια!
Μόλις τέλειωσε το σεμινάριο “Θα γίνω μαμά” και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό που θα έλεγα αν είχαμε παραπάνω χρόνο διαδικτυακά… Για κάποιες μανούλες μπορεί να μην είναι κάτι σημαντικό αλλά για κάποιες άλλες πιστεύω πως θα είναι μια σταγόνα ελπίδας!
Εμείς παλέψαμε πολύ για να γίνουμε γονείς… για την ακρίβεια το “πολύ” είναι 8 ολόκληρα χρόνια! Μετά από τα πρώτα 2 και αφού παντρευτήκαμε, είπα στον σύζυγό μου μήπως να κάναμε κάποιον έλεγχο ίσα-ίσα για να αποκλείσουμε το σενάριο παθολογίας.
Για να μην τα πολυλογώ, τον Σεπτέμβριο του ’21, ύστερα από 5 χρόνια προσπάθειας και αφού το πάλεψα σε πείσμα όλων εκείνων που μου έλεγαν “τζάμπα χάνεις χρόνο, κάνε μια εξωσωματική να ησυχάσεις”, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την διαδικασία εξετάσεων που απαιτούσε η επιτροπή εξωσωματικής.
Φυσικά, δεν υπήρχε παθολογικό ζήτημα από πλευράς μας, οπότε και ξεκινήσαμε να συγκεντρώνουμε τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Τέλος του έτους λοιπόν, τελευταία εξέταση που έπρεπε να συμπεριλάβω στον φάκελο ήταν μια β’ χοριακή (η οποία έπρεπε να είναι αρνητική) προκειμένου να δοθεί η έγκριση από την επιτροπή, όπως και έγινε!
Το ραντεβού μου για την κατάθεση του φακέλου, μου είχε προκαλέσει τόσο άγχος που δεν κατάλαβα καν την αλλαγή του χρόνου! Εν ολίγοις, κατέθεσα τον φάκελο και την ημέρα που με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν ότι εγκρίθηκε, ήταν η μέρα που έμαθα ότι ήμουν ήδη έγκυος, με φυσική σύλληψη!
Η χαρά μου ήταν και είναι ακόμη απερίγραπτη, ανυπομονώ να δω τον μπέμπη μου από κοντά, να γεμίσει η αγκαλιά μου!
Ξέχασα να αναφέρω μια λεπτομέρεια η οποία όμως κάνει την διαφορά στην περίπτωση μου. Όταν έκανα την χοριακή για τον φάκελο της επιτροπής ήμουν ήδη έγκυος, και παρόλα αυτά, βγήκε αρνητική γιατί ήταν πολύ νωρίς να ανιχνευτεί η ορμόνη! Όπως καταλαβαίνετε έκανα τα τελευταία στάδια για την κατάθεση χωρίς να γνωρίζω πως είναι παντελώς περιττά!!! Περίμενα να αδιαθετησω και όσο έβλεπα ότι καθυστερούσε έλεγα “ελα μωρέ, από τον καιρό θα είναι” (πάντα είχα θέμα με τον κύκλο μου αρχές του έτους). Κι όμως, αυτή τη φορά όλες οι ευχές που έκανα στα γενέθλια μου 8 χρόνια… τώρα βγήκαν!
Σκοπεύω να πω την ιστορία μας και στον μικρό μου όταν μεγαλώσει για να ξέρει πως γίνονται θαύματα και εκείνος είναι για μένα η πιο μεγάλη απόδειξη!
Και εύχομαι ειλικρινά να καταφέρω να δώσω έστω και λίγο κουράγιο σε όλες εκείνες τις γυναίκες που ακόμη παλεύουν, ακόμη λαχταρουν… να γεμίσει σύντομα η αγκαλίτσα τους και να αφήσουν πίσω κάθε κακή σκέψη που είχαν κανει ή κάθε στιγμή που λύγισαν.
Θέλω να καταλήξω πως ειλικρινά μπορώ να νιώσω όλες εκείνες τις γυναίκες που θέλουν και λαχταρούν να γίνουν μανούλες! Και αν μπορώ να δώσω μια συμβουλή είναι: ποτέ, μα ποτέ μην χάνετε την ελπίδα σας… Να έχετε πίστη στον εαυτό σας και στο ένστικτο σας… Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, το ένιωθα, το ήξερα βαθιά μέσα μου, ότι θα τα καταφέρουμε μόνοι μας. Και δεν έπεσα έξω!!!
Ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο, απλά πιστεύω ότι αυτά πρέπει να λέγονται γιατί ειλικρινά είναι πολλές εκείνες που τα βιώνουν σιωπηλά.
Μην μένεις σιωπηλή! Δεν είσαι η μόνη και σίγουρα δεν είσαι μόνη!! Μοιράσου και εσύ την εμπειρία σου, σκέψεις, συναισθήματα… άσε ένα σχόλιο παρακάτω ή στείλε μας την ιστορία σου στο editor@mitrikosthilasmos.com
