Οι ερευνητές από το Νοσοκομείο Παίδων του Σινσινάτι που εκπόνησαν τη μελέτη εκτιμούν ότι οι πρόωρες γεννήσεις -δηλαδή ο τοκετός πριν τις 37 εβδομάδες της κύησης- μπορούν να μειωθούν έως και κατά 25% εάν ελεγχθούν οι τρεις τροποποιήσιμοι παράγοντες.

Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, ένας στους τέσσερις πρόωρους τοκετούς μπορεί να αποδοθεί στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από μία εγκυμοσύνη έως την επόμενη, στον Δείκτη Μάζας Σώματος της γυναίκας πριν την εγκυμοσύνη ή στα κιλά που πήρε η γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Πιο συγκεκριμένα, «ο μεγαλύτερος κίνδυνος πρόωρου τοκετού παρατηρείται στις γυναίκες που είναι λιποβαρείς πριν τη σύλληψη, δεν πήραν πολλά κιλά στην εγκυμοσύνη τους ή συνέλαβαν ξανά πολύ σύντομα μετά από έναν τοκετό» αναφέρει η Έμιλι ΝτεΦράνκο, γιατρός και ερευνήτρια στο Νοσοκομείο και στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι. «Ωστόσο, η υπερβολική πρόσληψη βάρους στην εγκυμοσύνη για τις παχύσαρκες γυναίκες αυξάνει επίσης τον κίνδυνο» προσθέτει η ΝτεΦράνκο.

Η ΝτεΦράνκο και οι συνάδελφοί της ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν σχεδόν 400.000 γεννήσεις ζώντων. Πιθανώς τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου για πρόωρο τοκετό εντοπίστηκαν σε ποσοστό άνω του 90% των γυναικών.

«Πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή σε παρεμβάσεις που αφορούν τη σημασία της χρονικής απόστασης που πρέπει να μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο εγκυμοσύνες, το βάρος της γυναίκας πριν την εγκυμοσύνη αλλά και το ιδανικό βάρος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης» υπογραμμίζει η ΝτεΦράνκο, συμπληρώνοντας πως «η βελτίωση σε αυτούς τους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τον αριθμό των πρόωρων τοκετών και τη βρεφική θνησιμότητα παγκοσμίως».