Θέλω την βοήθεια σας και την συμβουλή σας. Ο γιος μου είναι 11 μηνών και μέχρι πριν από 2 εβδομάδες θήλαζα πρωί και βράδυ, ενδιάμεσα τα στερεά γεύματα του (τα οποία ξεκίνησαν από 7 μηνών σταδιακά μετά από συζήτηση με τον παιδίατρο) και τα σαββατοκύριακα το μεσημεράκι θηλάζαμε λίγο για να κοιμηθούμε.
Σημαντικό να σημειώσω ότι πολλές φορές του έδινα μητρικό γάλα (από την τράπεζα μου) με μπουκάλι για συμπλήρωμα διότι εργάζομαι (δηλαδή δεν πιστεύω ότι υπάρχει σύγχυση θηλών).Κάποια στιγμή λοιπόν, πριν από 2 εβδομάδες αρρώστησα και χρειάστηκε να πάρω φάρμακα, συνεπώς σταμάτησα να του δίνω γάλα από το στήθος μου για 3 μέρες. Επίσης έγινε ένα περιστατικό το οποίο δεν ξέρω αν έπαιξε κάποιο ρόλο… το τελευταίο βράδυ που θήλασε πριν ξεκινήσω τα φάρμακα δάγκωσε την θηλή και τον μάλωσα.
Όταν σταμάτησα τα φάρμακα ο μικρός δεν ξαναδέχτηκε το στήθος μου… γυρίζει κατηγορηματικά το κεφάλι ή σπρώχνει το στήθος μου. Γενικά είναι ένα μωρό ανεξάρτητο, δηλαδή δεν θέλει αγκαλιές για να κοιμηθεί, οπότε με δυσκολεύει στο να το πλησιάσω όταν νυστάζει.
Τώρα, μετά από 2 εβδομάδες περίπου που δεν θηλάζω, το γάλα μου έχει μειωθεί στα 20-40ml, το γάλα της τράπεζας μου τελείωσε οπότε του δίνω ξένο. Είμαι αρκετά στενοχωρημένη και δεν μπορώ να το αποδεχτώ μιας και ήλπιζα ότι θα τραβήξει μακριά η βαλίτσα.
Στην ηλικία που είναι τώρα, αξίζει να συνεχίσω να προσπαθώ ή δεν έχει νόημα μιας και έχουν περάσει 2 εβδομάδες απόρριψης;
Ντόρα, Δάφνη, Αθήνα
 |
| 12/1/2016 |
η άρνηση στο να θηλάσει το μωράκι σου συνδέεται άμεσα με τα γεγονότα που περιέγραψες καθώς και με την μέχρι τώρα ιστορία της σχέσης σας!
Θα χρειαζόμουν ίσως κάποιες επιπλέον πληροφορίες για να καταλάβω αν η “ανεξαρτησία” που φαίνεται να χαρακτηρίζει το μωρό σου, είναι αυθεντική ή συμπεριφορά που υιοθετήθηκε ως άμυνα προκειμένου να αντέξει την απουσία σου.
Θα ήθελα να γνωρίζω πληροφορίες όπως το πού κοιμάται το μωράκι σου και αν κοιμάται τώρα μόνο του από πότε άρχισε αυτό!
Η εξάρτηση από την μητέρα κυρίως, τον πρώτο χρόνο κυρίως της ζωής, είναι κάτι το αναμενόμενο και απολύτως φυσιολογικό αναπτυξιολογικά, που συνδέεται με την ανάγκη επαφής μαζί της, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο πατέρας δεν αναπτύσσει σταδιακά μια ισχυρή και σημαντική σχέση αγάπης.
Η σχέση αυτή με τον πατέρα έχει φυσικά ξεκινήσει και γι’ αυτόν από την ενδομήτρια περίοδο, μέσα από τα συναισθήματα της μαμάς για τον άνδρα της, τον ήχο της φωνής του, την αγάπη στο άγγιγμά του όταν άγγιζε το αγαπημένο κορμί της γυναίκας του στις τρυφερές τους στιγμές.
Θα ήταν βοηθητικό πολύ, να γνώριζα από πότε άρχισες να εργάζεσαι και αν η μετάβαση στην εργασία έγινε σταδιακά. Ποιός ή ποιοί φρόντιζαν το μωράκι σου όταν έλειπες. Ποιό μοντέλο θηλασμού ακολουθούσες; Σύμφωνα με τις ανάγκες του ή με κάποιο πρόγραμμα; Πώς έγινε η μετάβαση στις στερεές τροφές;
Δεν γνωρίζω επίσης τι φάρμακο σου χορηγήθηκε και αναγκάστηκες να διακόψεις το θηλασμό (για πολύ λίγα φάρμακα πραγματικά απαιτείται διακοπή του θηλασμού) καθώς και αν τις τρεις μέρες που νοσηλεύτηκες το μωράκι σου σε στερήθηκε παντελώς.
Όλα αυτά τα ερωτήματα στα αναφέρω για να σου δώσω μια ιδέα από το πόσοι παράμετροι καθορίζουν την διαμόρφωση του χαραχτήρα του μωρού σου και τις αντιδράσεις του!
Στο παρόν τώρα, είναι έκδηλο από τις ερωτήσεις σου πως είσαι μια ευαισθητοποιημένη μανούλα.
Το μωράκι σου ανάπτυξε έντονο άγχος αποχωρισμού εξαιτίας της απότομης διακοπής του θηλασμού και της για τρεις μέρες απουσία σου.
Πριν να ολοκληρωθεί η στοματική φάση, κάτι που γίνεται από τα 1,5 μέχρι τα 3,5 χρόνια, τα μωρά τραυματίζονται όταν στερούνται την μαμά τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα και κυρίως το βράδυ. Ο χρόνος που ένα παιδάκι αντέχει τον αποχωρισμό από την μαμά αυξάνει σταδιακά όσο μεγαλώνει και ωριμάζει αυτό συναισθηματικά.
Για να αντέξει αυτό το άγχος αποχωρισμού, ανέπτυξε λοιπόν κάποιες ισορροπίες ώστε να μπορεί να είναι μόνο του χωρίς εσένα. Όταν το πλησιάζεις προσφέροντας ξανά τη ζεστή σου αγκαλιά και το αγαπημένο στήθος, του ζητάς στην ουσία να αφήσει τις άμυνές του ξανά, να σε εμπιστευτεί ξανά, να χαλαρώσει. Αυτό χρειάζεται κάποιο χρόνο και στην αρχή αναμενόμενο είναι να αντιδρά. Αξίζει να επιμένεις τρυφερά χωρίς ενοχές και απογοήτευση.
Ο θηλασμός σε αυτή την ηλικία του μωρού σου έχει εδραιωθεί και το γάλα δεν πρόκειται να κοπεί. Δοκίμασε να του προσφέρεις το στήθος κυρίως τη νύχτα που είναι πιο χαλαρό, όπως και αφού έχει φάει για να μην έχει την αγωνία της πείνας, πάρε το στο κρεβάτι σας για να χαλαρώσει περισσότερο και να αισθανθεί ξανά ασφάλεια. Μίλησέ του για την εμπειρία του νοσοκομείου, χωρίς δράματα και πες του πως κι εσένα σου έλειψε πολύ!
Ζήτα από τον άνδρα σου να το κρατά όσο περισσότερο στην αγκαλιά του όταν εσύ δεν είσαι διαθέσιμη.
Είμαι σίγουρη πως θα αφεθεί ξανά!
- Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“
Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια, Doula, IBCLC, Σύμβουλος Περιγεννητικής Αγωγής Lamaze
Τέως επιστημονικός συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com
