Καλήμερα σας. Έχω έναν γιο 3.5 χρονών και φέτος αποφασίσαμε με το σύζυγο μου να τον ξεκινήσουμε παιδικό σταθμό.
Οι τρεις πρώτες μέρες κύλισαν ομαλά και χαρήκαμε γι’ αυτό. Μέτα όμως τις τρεις ημέρες ο μικρός συνεχώς λέει ότι δεν θέλει να πάει
σχολείο και ότι θέλει να μείνει στο σπίτι μαζί μου -καθότι παιδί που μεγάλωσε αποκλειστικά με εμένα!Τον πηγαίνω με τα χίλια ζόρια και όταν έρθει η ώρα να μπούμε στην τάξη γίνεται χαμός. Φεύγω βέβαια, αλλά στο τέλος της ημέρας οι δασκάλες του με ενημερώνουν ότι δεν έφαγε αλλά ούτε συμμετείχε στις δραστηριότητες τους.
Τις προάλλες μου παραπονέθηκε ότι τον σπρώχνουν τον ακουμπάνε τα άλλα παιδάκια ένα γεγονός που για το παιδί μου θεωρείται απειλή. Μόλις τον αγγίξουν έτσι απλά νομίζει ότι κάτι θα του κάνουν και κλαίει. Του εξηγώ με κάθε τρόπο ότι τα παιδιά θέλουν απλά να παίξουν μαζί του αλλά δεν δείχνει να το καταλαβαίνει.
Τι θα με συμβουλεύατε να κάνω;;;
Με πολλή εκτίμηση!!!!!Εύη, Πύργος
Αγαπητή Εύη
έχει περάσει καιρός από τότε που στείλατε το ερώτημά σας, και στο διάστημα αυτό, πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει στη σχέση του μικρού σας με το σχολείο.
Αν όμως το πρόβλημα παραμένει, θα ήθελα να σας πω, ότι η συμπεριφορά που αποδίδει σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η συνέπεια κι η σταθερότητα εκ μέρους του γονιού.
Αν δηλαδή εσείς πείσετε τον εαυτό σας πρώτα, ότι το παιδί πρέπει να πάει στο σχολείο, τότε θα είναι πιο εύκολα και για κείνο.
Τα μικρά παιδιά είναι στενά συνδεδεμένα με τους γονείς κι ιδιαίτερα με τη μητέρα (ή το πρόσωπο φροντίδας). Τα παιδιά είναι επίσης πλάσματα της εξωλεκτικής επικοινωνίας, όπως λέμε την επικοινωνία πέρα από τα λόγια.
Ένα μικρό σας συνοφρύωμα, μία άλλη χροιά φωνής, ένα πετάρισμα των βλεφάρων, ένα ξεφύσημα άγχους, μία κίνηση ελάχιστα διαφορετική σε τόνο και ένταση από τις συνηθισμένες, μπορεί να δώσει στο παιδί σας να καταλάβει πολλά περισσότερα απ΄ ότι νομίζετε…
Αν μάλιστα εσείς την ίδια στιγμή προσπαθείτε να του πείτε με λέξεις κάτι άλλο απ΄αυτό που νιώθει το παιδί σας, το μόνο που θα συμβεί, είναι, το παιδί να νιώσει σύγχυση και εντέλει -ίσως- θυμό, να ενοχληθεί, ν΄αντιδράσει.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στο μεγάλωμα των παιδιών μας το ποιοι είμαστε, όπως σημαντικές είναι επίσης έννοιες όπως η ειλικρίνεια κι ο σεβασμός προς τα παιδιά μας, η σταθερότητα στη συμπεριφορά και πάρα πολλά άλλα.
Σας εύχομαι καλή συνέχεια
Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“
Σχετικά άρθρα:
- Κλάματα και δυσκολία προσαρμογής στον παιδικό σταθμό
- Ο μικρός “βρέχεται” συνέχεια στον παιδικό σταθμό
- Στενή σχέση μαμάς-μωρού και βρεφικός σταθμός
- Βρεφονηπιακός σταθμός στους 7 μήνες
- Οι παιδικοί σταθμοί στην υποστήριξη του μητρικού θηλασμού
- Ο «Φιλικός προς τα Βρέφη» Βρεφονηπιακός Σταθμός
 |
| Μητρικός Θηλασμός Fun page |
 |
| Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“ |
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Επιστημονικός συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com | Βιογραφικό
