Αλλαγή συμπεριφοράς νηπίου. Είναι από ζήλια;

Απαντά η Μαρία Κουφονικολάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Καλημέρα, είμαι μητέρα δύο παιδιών το ερώτημα μου αφορά το πρώτο μου παιδί που είναι τώρα 2,5 χρονών.

Πριν 4 μήνες ήρθε στη ζωή και το δεύτερο παιδί μου ένα κοριτσάκι. Ενώ δεν φάνηκε να ζηλεύει ο γιος μου αν και πέρασα ώρες θηλασμού το πρώτο διάστημα και γενικά κάναμε όλα όσα είχα ακούσει και διαβάσει σχετικά με τον ερχομό δεύτερου – δώρα που θα έφερνε το μωρό, συζητήσεις όσο το μωρό ήταν στην κοιλιά για το ότι η μανούλα έχει στην κοιλιά της ένα μωράκι όπως ήταν και αυτός και σύντομα θα έρθει σπίτι μας.

Γενικά δεν είδα ιδιαίτερες αλλαγές στην συμπεριφορά του μόνο το ότι αρνούνταν να βγει από το σπίτι το πρώτο διάστημα τα πρωινά όπως έκανε πάντα με τον παππού για βόλτα. Μας έπαιρνε ώρα να τον πείσουμε με διάφορα τεχνάσματα και τελικά τον καταφέρναμε λέγοντας του να κάνει αυτό ή εκείνο όπως έκανε παλιά με τον παππού.

Η σχέση του με το μωρό είναι εντάξει την φιλάει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και αν ξεχάσουμε λέει φιλί στην μπέμπα, την προσθέτει πάντα όταν λέμε ότι θα πάμε βόλτα με την μαμά και τον μπαμπά αυτός λέει και την μπέμπα.

Έρχομαι τώρα στο ζητούμενο. Έχει τώρα λίγες μέρες που δεν θέλει πάλι να βγει βόλτα τα πρωινά δεν θέλει να βγάλει τις πιτζάμες του και κλαίει με ασήμαντες αφορμές π.χ. αν του πούμε πρόσεχε μην πατάς την παντόφλα και πέσεις. Εκεί αρχίζει να κλαίει και ζητά να τον πάρω αγκαλιά. Ασήμαντοι λόγοι τον κάνουν να φέρεται έτσι καθώς και αν του πούμε όχι σε κάτι.

Γενικά έχει αναπτύξει μια εξάρτηση με εμένα που ποτέ δεν είχε. Δεν θέλει να φεύγω από το σπίτι φωνάζει έλα εδώ μαμά και κάθεται στην αγκαλιά μου πράγμα που παρακαλούσα να κάνει στο παρελθόν έστω και ένα λεπτό.

Δεν ξέρω πώς να φερθώ. Τα πρωινά δεν τον πιέζω να βγει του αφήνω χρόνο πιστεύοντας ότι είναι μια φάση και θα περάσει ,του δίνω χρόνο. Ελπίζω ότι θα το ξεπεράσει.

Όταν κλαίει επειδή του είπα πρόσεχε μη συμβεί αυτό ή εκείνο πώς να φερθώ; Είναι ζήλια και αντίδραση προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή ή είναι φάση της ηλικία που θέλει να κάνει το δικό του;

Ευχαριστώ πολύ
Γεωργία Κ., Εύοσμος, Θεσσαλονίκη

20/12/2012

Αγαπητή Γεωργία,
ειλικρινά δεν “ακούω” κάποιο πρόβλημα στην περίπτωσή σας… Με την ευκαιρία όμως που μου δίνετε, θα ήθελα να επαναλάβω κάποια πράγματα, που πιστεύω ότι ταιριάζουν και στις δικές σας ανησυχίες.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά:

Όλα τα παιδιά ζηλεύουν τα μικρότερα αδελφάκια τους. Είναι πολύ φυσικό και θα πρέπει να το περιμένετε και να το αποδεχτείτε. Επαναλαμβάνω: δεν υπάρχει κανένα παιδί που να αγαπάει το νεογέννητο αδελφάκι του. Αυτά περί φιλιών στη μπέμπα κ.λ.π. είναι επειδή μιμείται εσάς, όχι επειδή τα εννοεί. Αντίθετα οι εκδηλώσεις ζήλειας είναι πολύ φυσικές. Το κάθε παιδί εκδηλώνει διαφορετικά τη ζήλεια του, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, την ηλικία του, το κλίμα στην οικογένεια και πολλούς άλλους παράγοντες.

Περνάει πολύς καιρός μέχρι να χτιστεί μία σχέση αγάπης και φροντίδας μεταξύ των αδερφιών και πολλά πράγματα θα παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της σχέσης (ένας σημαντικός παράγοντας είναι και η δική σας συμβολή σε όλο αυτό – κυρίως με το να μην τα πιέζετε με το ζόρι να δηλώνουν πόσο αγαπούν το ένα το άλλο!)

Δεύτερον:

Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να στενοχωριούνται και να το εκφράζουν. Αναγνωρίστε τους αυτή την πολυτέλεια. Εσείς μπορείτε να συνεχίσετε να του λέτε, ποιό είναι το σωστό, πότε να προσέχει κλπ. Όποτε το παιδί σας ζητάει αγκαλιά, να του τη δίνετε. Τί κακό μπορούν να κάνουν οι αγκαλιές;

Καταλάβετε πόσο μεγάλη αναστάτωση έχει φέρει στη ζωή του παιδιού σας ο ερχομός της αδελφής του και αποδεχτείτε τη ζήλεια του. Όσο περισσότερο τον καταλαβαίνετε (και του το λέτε), τόσο καλύτερα θα πάνε τα πράγματα, στη ζωή του, στη ζωή σας, στη σχέση του με την αδελφή του.

Καλή σας συνέχεια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *