“Μα… μα… μα…” είναι όντως αξιοθαύμαστο το ότι η πρώτη συλλαβή ή λεξούλα -αν προτιμάς- ενός παιδιού είναι αυτή! Λέτε από δω τελικά να βγήκε και το “μαμά”; Τις σκέψεις μου διακόπτει αυτή η μπάσα φωνούλα, πάμε πάλι… “Μα μα… μα… μα…”, με κοιτάζει κατάματα και μου χαμογελά! Τι κρύβεται πίσω από αυτή την έκφραση;
Με κοιτάει που λέτε και ανταποδίδω το χαμόγελο. Απλώνει τα χεράκια του με ενθουσιασμό. Μήνυμα ελήφθη. Το παίρνω αγκαλιά, γέρνει το κεφαλάκι του στον ώμο μου και με τα χεράκια του προσπαθεί να με αγκαλιάσει όσο πιο σφικτά μπορεί. “Μα… μα… μα…” ξεφωνίζει και με φιλάει όπως μόνο εκείνο ξέρει.
Ένα δάκρυ ξεφεύγει, είναι πιο γρήγορο από τη σκέψη μου… Τελικά το παιδί σου, μπορεί να διακρίνει καλύτερα από τον καθένα αν είσαι καλά ή όχι. Κι αυτό, μόνο αυτό μπορεί να απαλύνει τον πόνο σου με ένα του χάδι, με ένα του φιλί, με μια του αγκαλιά, με μια του ματιά… Μπορεί να μην καταλαβαίνει πάντα το πώς και το γιατί, αλλά νιώθει πάντοτε το κάθε σου συναίσθημα. Το μόνο που θέλει είναι να είσαι καλά, να του γελάς…
“Σε αγαπώ, να το θυμάσαι πάντα… Όπου κι αν είμαι…όπου κι αν είσαι…”
Διαβάστε ακόμη:

Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com