Γεια σας και από μένα, με λένε Παρασκευή και θα ήθελα να καταθέσω και τη δική μου ιστορία θηλασμού.

Βέβαια όταν διαβάζω για μαμάδες που θηλάζουν πέραν του ενός έτους αισθάνομαι πολύ μικρή απέναντί τους, αλλά ταυτίζομαι σε πολλά στοιχεία με τις δικές τους ιστορίες.

Εντούτοις πιστεύω πως κάθε περίπτωση είναι μοναδική και δίνει διαφορετικά ερεθίσματα. Ίσως και η δική μου εμπνεύσει και δώσει κουράγιο σε κάποιες άλλες μαμάδες.

Η εγκυμοσύνη

Είμαι 35 ετών και απέκτησα το πρώτο μου μωράκι πριν 5 μήνες. Ο σύζυγος μου και εγώ όταν διαπιστώσαμε την εγκυμοσύνη μου δεν μπορώ να πω ότι χαρήκαμε ιδιαίτερα, μάλλον δεν χαρήκαμε καθόλου. Περάσαμε σαν ζευγάρι μια έντονη κρίση το πρώτο δίμηνο της εγκυμοσύνης μου που έπρεπε να αποφασίσουμε για τη διακοπή της ή όχι. Την συμπαράσταση την βρήκα σε πρώτη φάση μέσα στο parents που άλλες κοπέλες με στήριξαν και με βοήθησαν να δω τη θετική πλευρά στον ερχομό ενός μωρού.

Η μαία

Πολύ αργότερα και αφού ισορροπήσαμε με την ιδέα του μωρού αποφάσισα να παρακολουθήσω μαθήματα ανώδυνου τοκετού. Η μαία μας ήταν και είναι λάτρης του αποκλειστικού θηλασμού. Με είχε πείσει να θηλάσω, αλλά μόνο επιφανειακά και αυτό γιατί μιλούσαμε θεωρητικά. Αν δεν ήταν εκείνη δεν θα είχα θηλάσει, και αν δεν υπήρχαν sites όπως ο Μητρικός Θηλασμός δεν θα θήλαζα ακόμα.

Στο μαιευτήριο

Γέννησα με φυσιολογικό τοκετό έπειτα από 11 ώρες χωρίς κάποιο είδος αναισθησίας. Είχα ζητήσει κατά την είσοδο μου στο μαιευτήριο αποκλειστικό θηλασμό. Δυστυχώς το αγοράκι μας παρουσίασε κάποιο πρόβλημα και αμέσως νοσηλεύτηκε στην εντατική μονάδα. Την επομένη ήρθε η νοσηλεύτρια να μου δώσει κάτι χάπια. Εντελώς πληροφοριακά την ρώτησα τι είναι και με ενημέρωσε πως ήταν για την διακοπή του γάλακτος. Τρελάθηκα και εξοργίστηκα! Αμέσως μίλησα με τη μαία μου. Με συμβούλευσε να ζητήσω θήλαστρο, να αντλώ το πρωτόγαλα και να το πηγαίνω να το δίνουν στο μωράκι.

Δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτό που βιώσαμε στη μονάδα ενταντικής νοσηλείας, γιατί με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τους πήγαινα καθημερινά γάλα για το μωράκι και μάλιστα το τάιζα και εγώ κάποιες φορές.

Θέλω όμως να καταγγείλω την άγνοια που έχει το οικογενειακό μας περιβάλλον και να προσθέσω και εγώ ότι η άγνοια της μαμάς, της πεθεράς, της θείας και όλων αυτών που θεωρούν ότι ξέρουν είναι τελικά καθοριστικής σημασίας παράγοντες που μας οδηγούν τις περισσότερες φορές στον αποθηλασμό πρόωρα.

Στο σπίτι

Όταν πήραμε το μωράκι σπίτι δεν είχα προμηθευτεί ούτε ένα μπιμπερό. Είχα αποφασίσει να το θηλάσω αποκλειστικά. Όμως το στήθος μου πέτρωνε γρήγορα και αναγκαστήκαμε να νοικιάσουμε θήλαστρο. Έτσι το μωράκι είτε το θήλαζα, είτε του έδινε ο μπαμπάς με μπιμπερό. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε τραγικό να αντλώ το γάλα για να του το δίνει ο άντρας μου δέκα λεπτά αργότερα.

Η αλήθεια είναι ότι είχα κουραστεί με το θηλασμό μόνο και κάπου με ξεκούραζε να το ταΐζει ο μπαμπάς τις βραδυνές ώρες. Σε αυτό το σημείο λοιπόν έρχεται η “έμπειρη” μαμά μου, η οποία με θήλασε μόνο ένα μήνα.

Μας πρότεινε λοιπόν να του δίνουμε και συμπλήρωμα το βράδυ για να στουμπώνει και να κοιμάται και για να κοιμόμαστε και εμείς. Τραγικό ε; δηλαδή σαν να με βάζει εμένα κάποιος να φάω μια κατσαρόλα για να σιγουρευτεί ότι δεν θα πεινάσω για τις επόμενες δέκα ώρες! Με την σύμφωνη γνώμη της παιδιάτρου ξεκινήσαμε και ένα γεύμα συμπλήρωμα.

Έτσι λοιπόν, είχα το θήλαστρο, αντλούσα γάλα, έφτιαχνα τράπεζα γάλακτος διότι περίσσευε ήδη από την αρχή, οπότε τώρα με το συμπλήρωμα ακόμα περισσότερο, πήρα μπιμπερό, πήρα αποστειρωτή, πήρα βούρτσες, ζέσταινα στο βραστήρα νερό, έφτιαχνα το γάλα, το πάγωνα στην βρύση να μην καίει και όλα αυτά για να μην με ξυπνάει τη νύχτα. Και όμως με ξύπναγε και ήθελα μισή ώρα προετοιμασία για όλα αυτά και ένα μωρό να κλαίει από την πείνα. Πόσα βράδια αναθεμάτησα… Είχα βέβαια και τη θεία… “έχεις μικρό στήθος, πόσο πια γάλα περιμένεις να βγάλεις ακόμα, θα το στίψεις σαν πετσέτα, στην κοιλιά σου θα τα φτάσεις”.

Το πρόβλημα

Πριν δυο μήνες το μωράκι άρχισε να κάνει ρουκετοειδείς εμετούς. Η παιδίατρος με συμβούλευσε να κόψω τελείως το μητρικό, να συνεχίζω μεν να το αντλώ και να του δίνουμε μόνο ξένο. Ήθελε να διαπιστώσει αν έχει πρόβλημα το γάλα μου. Το μωράκι σχεδόν από το πρώτο γεύμα σταμάτησε να κάνει εμετό, μέχρι που δεν έβγαζε ούτε γουλιά. Για να είμαι σίγουρη πήγα το γάλα μου για καλλιέργεια και η μικροβιολόγος διαπίστωσε ότι είχε σταφυλόκοκκο πάνω από 100.000.

Από τη στιγμή που ξεκίνησε το πρόβλημα μέχρι να γίνει τελείως καλά πέρασαν περίπου δέκα μέρες. Δέκα μέρες αντλούσα γάλα και το φύλαγα και το αποτέλεσμα ήταν να μου ζητήσει η παιδίατρος να πετάξω όσο γάλα είχα συλλέξει επειδή ένα δείγμα έδειξε σταφυλόκοκκο. Η μικροβιολόγος και η μαία μου, μου είπαν πως μπορεί να ήταν κάτι διατροφικό, κάτι παροδικό και πως δεν ήταν απαραίτητο να πετάξω τόσο γάλα. Αλλά εγώ άκουσα την παιδίατρο και τη μαμά…

Έκανα απίστευτους καυγάδες μετά για να συνεχίσω το θηλασμό, διότι ο άντρας μου θεωρούσε πως το γάλα μου ήταν χαλασμένο και η μαμά μου πως 3 μήνες θηλασμού είναι υπέρ αρκετοί. Ε, βέβαια για εκείνη ήταν αρκετοί αφού με είχε θηλάσει πολύ λιγότερο. “Πόσο πια ακόμα θα σε ρουφάει, σε έχει ξεμερδίσει, έχασες άλλα 6 κιλά, δεν έχει τίποτα το θρεπτικό το γάλα σου, τσάμπα το ταλαιπωρείς και το βάζεις να ρουφάει από το στήθος σου, δώστου σκόνη να χορτάσει, εσείς τί πάθατε που ήπιατε σκόνη” είναι λίγα από αυτά που μου έλεγε η μητέρα μου! Ακόμα και τώρα, που κλείνουμε τον 5ο μήνα σε λίγες μέρες, συνεχίζει να με αποθαρρύνει και να επιμένει στο ξένο γάλα.

Το μωράκι συνέχισε να παίρνει ένα γεύμα συμπλήρωμα και δικό μου από μπιμπερό. Είχα σχεδόν σταματήσει να το θηλάζω. Αντλούσα με το θήλαστρο και μετά έκανα και τσιγαράκι και άντε πάλι από την αρχή μετά από 4 ώρες. Βέβαια ως προς το θέμα του τσιγάρου η μητέρα μου είναι πολύ κατηγορηματική και πιστεύει πως δεν αγαπώ το παιδί μου και θεωρεί πως αυτό είναι σίγουρα σοβαρός λόγος για να σταματήσω να του δίνω μητρικό γάλα.

Με εξοργίζει πάρα πολύ από τη στιγμή που έκανα δυο πακέτα, 40 και πλέον τσιγάρα, και τώρα έχω φτάσει τα 5 το πολύ ημερησίως. ΄Ηδη από την εγκυμοσύνη το είχα ελαττώσει αισθητά. Με εξοργίζει γιατί εκείνη δεν με θήλασε ούτε στο μισό από ότι εγώ μέχρι τώρα το παιδάκι μου. Με εξοργίζει γιατί εκείνη δεν είχε να καταπολεμήσει κανένα πάθος της και παρόλα αυτά σταμάτησε γρήγορα το θηλασμό. Πώς μπορεί λοιπόν να εκφέρει γνώμη και άποψη σε κάτι που δεν έχει η ίδια εμπειρία;

Μειώθηκε το γάλα μου

Έβαλε ο διαβολάκος το ποδαράκι του και πριν ένα μήνα διαπίστωσα πως το γάλα μου μειώθηκε μέσα σε πολύ λίγες μέρες απότομα. Από εκεί δηλαδή που αποθήκευα γάλα, τώρα δεν μου έφτανε ούτε να το ταΐσω. Το ένα γεύμα της σκόνης έγινε αυτόματα δύο.

Αμέσως επικοινώνησα με την μαία μου και μου σύστησε να σταματήσω άμεσα το θήλαστρο και να βάλω το παιδί να θηλάσει. Για άλλη μια φορά την άκουσα. Έβαλα στην άκρη το θήλαστρο, το οποίο κράτησα μια εβδομάδα επιπλέον αφότου σταμάτησα να το χρησιμοποιώ – ένιωθα μια μορφή ασφάλειας, ότι δηλαδή θα αντλήσω γάλα, θα πιει συγκεκριμένη ποσότητα και δεν θα πεινάει – και ξεκίνησα μόνο να το θηλάζω, ενώ παράλληλα του έδινα το βράδυ από το συμπλήρωμα.

Το θαύμα

Ως εκ θαύματος ένα βράδυ τον έβαλα να θηλάσει γιατί είχα κατεβάσει γάλα και βέβαια αφού είχα επιστρέψει το θήλαστρο δεν είχα άλλο τρόπο πέρα από το θηλασμό για να του το δώσω. Τον θήλασα αντί συμπληρώματος από φόβο μήπως πετρώσει το στήθος μου. Το αποτέλεσμα αγαπημένες φίλες, μαμάδες θηλάζουσες και μαμάδες προβληματισμένες θηλάζουσες ήταν εκπληκτικό. Για μένα πλέον ο θηλασμός είναι μια Μαγεία, είναι το αποκορύφωμα της μητρότητας, είναι συγκίνηση, επιτέλους αισθάνομαι ότι κάνω κάτι σοβαρό στη ζωή μου!

Η επιστροφή στον αποκλειστικό θηλασμό

Σταδιακά μετά από εκείνο το βράδυ κόψαμε τελείως το συμπλήρωμα, γιατί ήταν δύσκολο να πείσω τον άντρα μου. Στην προσπάθειά μου να βρω κουράγιο και απαντήσεις μέσα από την ιστοσελίδα που έμπαινα ανακάλυψα και τον Μητρικό Θηλασμό.

Όποτε βλέπω τον άντρα μου σε καλή ψυχολογική κατάσταση του διαβάζω τις μελέτες που έχετε αναρτήσει και τα επιστημονικά συμπεράσματα για τα οφέλη του μητρικού γάλακτος και σιγά σιγά τον πείθω πως ο θηλασμός είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για το μωράκι μας.

Πλέον το μωράκι μας δεν με ξυπνάει τα βράδια για να πιει γαλατάκι. Μόνη μου ξυπνάω γιατί νιώθω γεμάτο το στήθος μου, τον παίρνω αγκαλίτσα όπως κοιμάται, πίνει, ακούω το στομαχάκι του να γουργουρίζει και είτε συνεχίζει να κοιμάται, είτε ξυπνάει, με κοιτάει και μου χαμογελάει.

Εδώ και ένα μήνα που εφαρμόζω μόνο θηλασμό, έχω ελαττώσει ακόμα πιο πολύ το τσιγάρο, μου είναι αδιάφορο αν θα ξυπνήσω το βράδυ, με την έννοια ότι δεν με κουράζει πλέον, ίσα ίσα με γεμίζει θετικά συναισθήματα για το μωράκι μου, άσχετα αν το ένα μου μάτι είναι κλειστό και το άλλο κουτουλάει στο μαξιλάρι.

Η ψυχολογία μου

Αισθάνομαι απίστευτη πληρότητα. Η ανασφάλεια για το αν έχω γάλα και για το αν πεινάει και αν χόρτασε εξαφανίστηκε, ξέρω πως όταν πεινάσει θα μου ζητήσει, και όταν χορτάσει θα σταματήσει μόνο του. Αν πεινάσει σε μια ώρα, ε, τι να κάνουμε, γούστο του είναι να πεινάει όποτε θέλει και μένα πλέον χαρά μου να το ταΐσω.

Χαίρομαι γιατί παρόλα τα λάθη που έκανα στις αρχές, δεν σταμάτησα να θηλάζω, μάλιστα η μαία μου μας έλεγε πως όσες θηλάζουν δεν βιώνουν επιλόχειο κατάθλιψη ως επί το πλείστον γιατί κατά τον θηλασμό η ορμόνη “οκυτοκίνη” βρίσκεται σε αφθονία και είναι ορμόνη της προσφοράς και της χαράς. Και πράγματι είχε δίκιο και σε αυτό.

Με στεναχωρεί που κάποια στιγμή θα αποθηλάσω. Όταν διαπίστωσα ότι το γάλα μου μειωνόταν με είδε η μητέρα μου να κλαίω. Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί ήθελα αυτό το ταξίδι του θηλασμού να κρατήσει περισσότερο.  Με κορόιδευε όταν της έλεγα πως θεωρώ ότι κάνω κάτι σημαντικό για το μωράκι μου και πως δεν θέλω να σταματήσω τόσο γρήγορα να τον θηλάζω.

Και τελικά διαπίστωσα πως ήταν θέμα θέλησης. Τώρα τον αποθηλασμό τον βλέπω πολύ μακριά. Δεν με ενδιαφέρει τι λέει ο καθένας. Και δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση η μητέρα μου, η θεία μου και όλοι που με περιγελούν για το ασήμαντο του θηλασμού μετά τον 4ο μήνα είναι όλοι τους ο “Κανένας”.

Όποτε νιώσω ανασφάλεια μπαίνω εδώ στο Μητρικό θηλασμό, διαβάζω τις δικές σας ιστορίες, διαβάζω τις έρευνες και χαίρομαι που υπάρχει το ίντερνετ. Βρίσκω κουράγιο, μαθαίνω ακόμα πιο πολλά και κάθε μέρα θηλασμού είναι πλέον στόχος.

Ελπίζω να καταφέρω να θηλάσω για πολύ καιρό ακόμα και συγχαίρω τις μαμάδες που το κατάφεραν γιατί και εκείνες σίγουρα πέρασαν δύσκολα.

Τελευταία διάβασα και για την άμεση επαφή σώμα με σώμα με το μωράκι και όποτε είμαι αρκετά ευδιάθετη τον τσιτσιδώνω και τον παίρνω αγκαλίτσα πριν τον θηλάσω. Ο μπαμπάς μας κοροϊδεύει και γελάει, αλλά δεν μας νοιάζει καθόλου!

Πλέον κάνω ότι μου υπαγορεύει το ένστικτό μου και δεν με έχει προδώσει μέχρι τώρα. Σταμάτησα να κοιτάω ρολόγια, σταμάτησα να μετράω μεζούρες, σταμάτησα να πλένω και να αποστειρώνω, σταμάτησα με βίαιο τρόπο να αντλώ το γάλα μου και αποφάσισα να ακούσω όχι την δική μου μάνα, αλλά τη μάνα φύση που μου δίνει την ευκαιρία να προσφέρω το πιο σημαντικό δώρο στο μωράκι μου.

Είμαι σίγουρη πως όσο τον θηλάζω, όσο τον έχω αγκαλιά τόσο πιο δυνατό και γεμάτο αυτοπεποίθηση παιδάκι θα μεγαλώσω, ούτε μαμάκιας θα γίνει, ούτε υπερευαίσθητος και ανασφαλής όπως εγώ που η μαμά μου δεν με θήλασε, ούτε θυμάμαι ποτέ να με πήρε αγκαλιά – τουλάχιστον όσο έχω μνήμες από το παρελθόν – για να με σκληραγωγήσει. Δεν θέλω να επαναλάβω τα λάθη γυναικών που δεν κατάφεραν το αυτονόητο, δεν θέλω να στερήσει από το παιδί μου την αγάπη που μπορώ να του δώσω.

Ίσως πολύ μεγάλη η ιστορία μου για 5 μήνες θηλασμό, αλλά με καταλαβαίνεται…

Από μένα ας μείνει αυτό: “ο Θηλασμός είναι δώρο Θεού, είναι πηγή Αγάπης, είναι θέμα Υγείας, είναι ζήτημα Πίστης στον εαυτό μας”. Μαμάδες όλου του κόσμου μπορούμε να θηλάσουμε, είναι εύκολο, γρήγορο, αποτελεσματικό και υγιεινό!