Απαντά η Έλενα Τερζίογλου 
Κλινική Ψυχολόγος

Γεια σας.
Για άλλη μία φορά θα χρειαστώ την πολύτιμη βοήθεια και συμβουλή της ομάδα σας.

Η κορούλα μας είναι 20 μηνών και θηλάζει ακόμα, αν και έχουμε μπει στον δρόμο του αποθηλασμού ο οποίος γίνετε με φυσικό τρόπο και με τους ρυθμούς του παιδιού.

Αντιμετωπίζουμε έντονο πρόβλημα με τον νυχτερινό ύπνο. Μπορεί να ξυπνήσει και έξι φορές ζητώντας συνήθως αγκαλιές και χαδάκια και ίσως θηλάσει μία φορά. Στο σύνολο του ύπνου συμπληρώνει μέσο όρο 9-10 ώρες.

Από πολύ νωρίς, σχεδόν 2 μηνών, την βάλαμε στο δωμάτιο της λόγω στενότητας χώρου στο δικό μας και είχα συμβιβαστεί στην ταλαιπωρία του βραδινού ξυπνήματος και ταΐσματος. Τους τελευταίους μήνες όμως έχω επιστρέψει στην δουλειά με αποτέλεσμα όλο αυτό να το επωμίζεται ο πατέρας, για να μπορώ να ξεκουράζομαι. Βέβαια όλο αυτό είναι εξαντλητικό και για εκείνον και έχει φέρει φθορά και στην σχέση μεταξύ μας.

Πριν μερικές μέρες την πήραμε στο κρεβάτι μας και κοιμήθηκε όλο το βράδυ χωρίς ξυπνήματα. Αυτό μου απέδειξε ότι ξυπνάει λόγο ανασφάλειας. Και το δίλημμα έχει έρθει… Αν αρχίζω να την παίρνω στο κρεβάτι και να της προσφέρω την ασφάλεια που χρειάζεται, ο πατέρας αναγκαστικά θα κοιμάται μόνος γιατί δεν χωράμε όλοι μαζί και αυτό δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι καλό για την σχέση μας. Επίσης δεν ξέρω τι άλλα προβλήματα θα αντιμετωπίσουμε λόγω της ηλικίας της. Δηλαδή η μετάβαση αργότερα στο δωμάτιο της θα είναι ομαλή; Αν πάλι αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν, θα συνεχίσουμε να είμαστε κουρασμένοι με αποτέλεσμα τα καθημερινά νεύρα και τις εντάσεις.

Η παιδίατρος, σε συζήτηση που είχαμε, μας σύστησε το ελεγχόμενο κλάμα στο οποίο εγώ είμαι κάθετα αρνητική και δεν το δέχομαι με τίποτα. Ο πατέρας πάλι επειδή είναι και η συμβουλή της ειδικού “φλερτάρει” με την ιδέα.

Ποια θα ήταν η συμβουλή σας για την δική μας περίπτωση;
Μαρία Γ., Κυκλάδες

Αγαπητή Μαρία,

δυστυχώς η επιστροφή σε ευχάριστα πράγματα και αναμνήσεις αρέσει σε όλους  μας! Έτσι αν αυτό γίνει έστω και για λίγο είναι πολύ εύκολο να παγιωθεί. Η επιστροφή της μικρής στο κρεβάτι σας μπορεί να της προσφέρει ικανοποίηση όμως δεν την βοηθά ψυχοσυναισθηματικά να προχωρήσει.

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και εξαντλητικό πολλές φορές για μια μαμά, ιδιαίτερα αν εργάζεται κιόλας, να χρειάζεται να περάσει ώρες με το παιδί της μόνο και μόνο για να καταφέρει να το βάλει για ύπνο. Εντούτοις, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου η μικρή να επιστρέψει στο δωμάτιο της και μάλιστα θα σας έλεγα να συζητήσετε και να δείτε για ποιο λόγο «μπαίνει στο τραπέζι» η ιδέα του να μεταφερθεί ο σύζυγος σας αυτή την συγκεκριμένη χρονική περίοδο (πέραν φυσικά από τους πραγματικούς «χωροταξικούς» λόγους).

Το να αφήσετε τα πράγματα ως έχουν μακροπρόθεσμα θα σας δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα γενικώς.

Το ποια μέθοδο θα ακολουθήσετε αυτό έχει να κάνει με εσάς και το ποια τακτική σας ταιριάζει. Η δική μου προσέγγιση όπως έχω περιγράψει σε προηγούμενα κείμενα σε σχέση με τον ύπνο είναι αρκετά διαφορετική.

Καλή επιτυχία και αρχικά υπομονή!