Απαντά η Lauri-Ann Robertson
Μοριακός Βιολόγος BSCM
Πιστοποιημένη Σύμβουλος Γαλουχίας IBCLC
Ειδικός Ολιστικής Οικογενειακής Υγείας CHHC
www.familywellness.gr 

Γεια σας,
Το θέμα που με απασχολεί είναι ότι το κοριτσάκι μου που είναι 7.5 μηνών και κάνουμε αποκλειστικό θηλασμό μετά της διακοπές μας (διάρκειας 2 εβδομάδων) αρνείται να κοιμηθεί στο κρεβατάκι της. Στης διακοπές μας κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι με εμάς γιατί δυστυχώς δεν είχαμε άλλη λύση.

Πριν της διακοπές είχε την ρουτίνα της κοιμόταν γύρω στις 9-9.30 το βράδυ στο κρεβατάκι της και ξυπνούσε γύρω στις 12, την θήλαζα και κοιμόταν ξανά μέχρι τις 4.30-5.00 και μετά ξυπνούσε γύρω στις 8.00 την θήλαζα και ξανά κοιμόταν μέχρι τις 10.

Από την μέρα που επιστρέψαμε όχι μόνο αρνείται να κοιμηθεί στο κρεβατάκι της αλλά και συνεχώς ξυπνά μπορεί και κάθε μισή ώρα με αποτέλεσμα να μην έχω δύναμη για τίποτα και να είμαι περιορισμένοι στο να περνώ την νύχτα μου στο κρεβάτι (το δικό μου) θηλάζοντας την ή χαϊδεύοντας την μέχρι να κοιμηθεί.

Επίσης πρόσεξα ότι μπορεί να ξυπνήσει και να θέλει απλά αγκαλίτσα ή χάδια και όταν τις τα κάνω να κοιμηθεί και μόλις
φύγω ξανά ξυπνάει. Δοκίμασα επανειλημμένες φορές να την βάλω στο κρεβάτι της αλλά μόλις ακουμπήσει το στρώμα ξυπνά και κλαίει. Επίσης στον καναπέ στο σαλόνι που καθόμαστε με τον σύζυγό μου μπορεί άνετα να κοιμηθεί όπως επίσης και στο δωμάτιο μας, η μόνη της άρνηση είναι το δικό της κρεβάτι.

Μήπως έμαθε στην δική μας παρουσία? Αν ναι πως μπορώ να την βάλω ξανά στο πρόγραμμα τις? Μήπως πεινάει? Αλλά καταλαβαίνω ότι τρώει αρκετά την ώρα του θηλασμού. Μήπως πρέπει να τρώει περισσότερες στερεές τροφές. Τώρα τρώει το φρούτο τις το πρωί και το απόγευμα χόρτα βραστά (3 κουταλιές φυσικά αν καταφέρει να φάει).

Αγχώνομαι στην ιδέα να συνηθίσει να κοιμάται μαζί μου, ήδη ο σύζυγος μου έχει 1 εβδομάδα που κοιμάται στον καναπέ γιατί δεν μας χωράει το κρεβάτι.

Δοκίμασα να την βάλω στο κρεβατάκι τις και να την αφήσω για λίγο να κλαίει και κάθε 3-5 λεπτά πήγαινα και την έβλεπα και της έλεγα ότι πρέπει να κοιμηθεί στο δικό της κρεβατάκι αλλά με αποτέλεσμα να σπαράζει στο κλάμα, μέχρι που την λυπόμουν και την έπαιρνα στο δικό μου κρεβάτι και πάλι.

Περιμένω με αγωνία την συμβουλή σας.

Σας ευχαριστώ πολύ

Άντρια Α., Λευκωσία

Άντρια,

Απ’ ότι καταλαβαίνω από το μήνυμά σου, η αλλαγή στις συνήθειες του ύπνου του μωρού σου προκαλούν κάποια ανησυχία σε σένα και στην οικογένειά σου.

Κατ’ αρχάς, τα παιδιά πάντοτε αλλάζουν και αυτό είναι φυσιολογικό, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν μας το πόσες δεξιότητες πρέπει να υιοθετηθούν στα πρώτα 2 χρόνια της ζωής τους.

Μια αλλαγή στο περιβάλλον (π.χ. διακοπές) μπορεί να διαταράξει τον ύπνο αλλά όμως μπορεί να προκαλέσει και μια αλλαγή που θα γινόταν έτσι και αλλιώς. Μια αλλαγή σε σχέση με την ανάπτυξη και εξέλιξη του εγκεφάλου συνοδεύεται από ανασφάλεια και ανησυχία σε όλους τους ανθρώπους (και όλα τα θηλαστικά).

Καθώς μεγαλώνουμε και γινόμαστε ενήλικες, βρίσκουμε τρόπους να αντιρροπούμε τις ανησυχίες μας και τις φοβίες μας, άλλοτε με υγιείς τρόπους (όπως με το να μιλάμε στους ανθρώπους που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε ή με το να ασκούμαστε) και άλλοτε με μη υγιείς τρόπους (όπως με το να απομονωνόμαστε ή να καπνίζουμε ή να καταναλώνουμε αλκοόλ).

Τα μωρά που θηλάζουν είναι πολύ τυχερά που έχουν αυτό τον υγιή (και φυσιολογικό ) τρόπο να ηρεμούν το νευρικό τους σύστημα κατά την διάρκεια αυτών των πρώτων βασικών σταδίων της ανάπτυξης. Πράγματι, δημιουργώντας μια βάση αγάπης και εμπιστοσύνης τώρα, θα επιτρέψει στο μωρό σου να κάνει υγιείς επιλογές αργότερα στην ζωή του.

Ο φόβος σου ότι η κόρη σου θα «μάθει» να κοιμάται με σένα στο κρεβάτι σου είναι μια συνηθισμένη ανησυχία για πολλούς γονείς. Θα θεωρούσα ότι ένα από τα πιο συνηθισμένα «γονεικά» λάθη που όλοι (όλοι εμείς) κάνουμε είναι να δίνουμε ανατροφή καθοδηγούμενοι από τον φόβο.

Ο φόβος και η ανησυχία που τον συνοδεύει δεν θα αφήσουν την κόρη σου να ηρεμήσει και να αισθανθεί ασφαλής για να κοιμηθεί στο κρεβάτι της.  Το να ανατρέφεις παιδιά δεν είναι κάτι που στοχεύει σε αποτελέσματα αλλά στοχεύει στις ανάγκες της οικογένειας και τις ανάγκες του παιδιού.

Θα συνιστούσα να προσπαθήσεις να δεις το πρόβλημα από την μεριά της αγάπης και κατανόησης για τις ανάγκες της κόρης σου αυτή τη χρονική στιγμή, και κατόπιν προφανώς σαν οικογένεια θα βρείτε μια λύση που θα είναι λειτουργική για όλους σας.

Κάθε φορά που θα προσπαθείς να «διδάξεις» στην κόρη σου να πάει στο κρεβάτι της, το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο από αυτό που επιδιώκεις. Αυτή τη στιγμή η μικρή συνδυάζει το κρεβάτι της με ένα μέρος που την διαχωρίζει από εσένα, παρά ένα μέρος που της προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια.

Η αντίδραση  για το κρεβάτι της θα γίνει αυτόματη και φοβική. Μπορείς να προσπαθήσεις να φέρεις το στρώμα της έξω από την κούνια της κατά την διάρκεια της ημέρας και να παίζετε μαζί ή να ξαπλώνετε μαζί στο πάτωμα του δωματίου της.

Ο σκοπός σ’ αυτό το στάδιο  θα είναι να ξανά-συνδυασθεί το κρεβάτι της και η κρεβατοκάμαρά της με σένα και με θετικά αισθήματα. Η διαδικασία δεν θα είναι γρήγορη και δεν θα πρέπει να ψάχνεις γρήγορες λύσεις σε αυτό το πρόβλημα…αλλά δεν είναι κάποιο μεγάλο κομμάτι της ζωής του παιδιού σου και επίσης είναι μια διαδικασία εκμάθησης και για τις δύο μεριές, γονείς και παιδί.

Κοντά στον όγδοο μήνα πολλά μωρά αρχίζουν να ξυπνούν ξανά τη νύχτα με αίσθημα ανασφάλειας και ανησυχία αποχωρισμού. Αυτό πιθανόν είναι συνδεδεμένο με τις πολλές δεξιότητες που αναπτύσσονται σ’ αυτή την ηλικία, μπουσούλημα, όρθια στάση και κατόπιν βάδισμα.

Όλα αυτά αυξάνουν την ανεξαρτησία του μωρού, αλλά επίσης μπορεί να προκαλούν κάποια ανησυχία που να συνδέεται με αυτές τις καινούριες δεξιότητες. Βρίσκοντας τον τρόπο να διευκολύνεις το μωρό σου στην διάρκεια αυτού του σταδίου δεν θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα κακομαθημένο παιδί.

Θυμήσου επίσης ότι εσύ και ο σύζυγος είστε οι ενήλικες και το μωρό σου σας παρακολουθεί και τους δύο ψάχνοντας σημάδια για να καταλάβει ότι όλες αυτές οι «παράξενες» αλλαγές και συναισθήματα είναι φυσιολογικά και όχι «λανθασμένα».  

Αυτό είναι πολύ δύσκολο για πολλούς (τους περισσότερους ) νέους γονείς, δεδομένων των πολλών απαιτήσεων που έχουν, αλλά  και της ελάχιστης έκθεσης – επαφής με αυτό που θεωρείται «φυσιολογικό».

Δεν είναι να αναρωτιέται κανείς για το πόσο άγχος έχουν οι νέοι γονείς σήμερα!  Η ανατροφή των παιδιών δεν είναι ανάγκη να είναι ένα βάσανο, αλλά απαιτεί ελαστικότητα ….και αρκετό χιούμορ!