Απαντά η Έλενα Τερζίογλου
Κλινική Ψυχολόγος

Καλησπέρα θα ήθελα να σας πω ότι το  η συμπεριφορά του γιου μου με προβληματίζει. Είναι τώρα 2μιση χρονών και είναι πολύ προσκολλημένος επάνω μου.

Από την μέρα που γεννήθηκε μέχρι σήμερα δεν τον έχω αφήσει ποτέ μόνο του δεν κάθετε σε κανέναν και λόγω του θηλασμού τον οποίο δεν μπορούμε να κόψουμε… Όποτε τον άφησα στον άντρα μου να παώ κάπου μόνη μου σήκωσε την γειτονιά στο πόδι… Έχει πείσμα και μεγάλη γκρίνια στην οποία επειδή πλέον έχω κουραστεί, ενδίδω και γίνετε πάντα το δικό του…

Είναι πολύ διεκδικητικός και δεν παίζει με παιδάκια αφού τους αρπάζει τα παιχνίδια από το χέρι, μετά δαγκώνει ή τα χτυπάει και πάντα τρέχω από πίσω του να προλάβω καταστάσεις, όταν του λέω δεν είναι σωστό αυτό με χτυπάει και όταν τον βάζω τιμωρία μέσα στο κρεβάτι του γιατί αλλού δεν κάθετε κλαίει μέχρι να πάω να τον πάρω… Ακόμα εάν τον αφήσω ή τον αγνοήσω όταν γκρινιάζει  χτυπιέται και τρέμει  κάτω στα πάτωμα και εάν εκείνη την στιγμή πάω να τον πάρω με σκουντάει.

Στο στήθος είναι απαιτητικός και εάν του πω όχι με χτυπάει και αρχινά τα ίδια γρίνια μέχρι να ενδώσω…

Έχω  κουραστεί πλέον και σωματικά και ψυχικά δεν ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω δεν μπορώ να τον αφήσω σε κανέναν να πάω κάπου να ηρεμήσω και πολλές φορές με βγάζει από τα ρούχα μου…

Η μητέρα μου που είναι μακρυά λέει να έρθει ένα σαββατοκύριακο να πάω ταξίδι με τον άνδρα μου για να κοιτάξει τα παιδιά αλλά φοβάμαι μην πάθει τίποτα μέχρι να γυρίσουμε δεν έχει ποτέ μείνει μόνος του.

Θα ήθελα πολύ την συμβουλή σας και την βοήθεια σας…
Ελένη Μ.,  Κομοτηνή

Αγαπητή Ελένη,

Τα προβλήματα συμπεριφοράς της νηπιακής ηλικίας προκαλούν συχνά ανησυχία στους γονείς, ιδιαίτερα όταν εκτείνονται σε διαστάσεις που η μαμά δυσκολεύεται να χειριστεί. Είναι η λεγόμενη εποχή της εναντίωσης και δεν είναι τυχαία η φράση «το φοβερό 2ο έτος» που χρησιμοποιούν πολλοί ψυχολόγοι. Αυτές οι εκδηλώσεις επιθετικότητας σχετίζονται κατά κύριο λόγο με την ανάγκη του παιδιού για έλεγχο και επιβολή των δικών του ορίων στο περιβάλλον.

Εντούτοις, οι περιγραφές σας υποδεικνύουν ότι στο σπίτι υπάρχουν αρκετές εντάσεις και μια «δυσφορία» του παιδιού να προσαρμοστεί σε πολλές καταστάσεις· δεν νομίζω ότι το πρόβλημα σχετίζεται με τον θηλασμό, απλώς φαίνεται να τον περιλαμβάνει ως μια επιπλέον κατάσταση όπου δεν μπορούν να μπουν όρια.

Όπως με όλα τα θέματα που αφορούν στον ψυχισμό τα πράγματα είναι αρκετά σύνθετα καθώς θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του πως ήταν η ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μέχρι εκείνη την περίοδο και την σχέση του μαζί σας και με τον πατέρα.

Θεωρώ ότι είναι παρακινδυνευμένο να διατυπώσω κάποια υπόθεση χωρίς περαιτέρω διαγνωστική αξιολόγηση και θα σας συμβούλευα να επισκεφτείτε κάποιον συνάδελφο κλινικό ψυχολόγο που εργάζεται με παιδιά ώστε να γίνει μια συνολική εκτίμηση της κατάστασης και να σας προσανατολίσει στα θέματα που ενδεχομένως και εσείς οι γονείς θα πρέπει να επεξεργαστείτε με άξονα το παιδί.