Απαντά η Έλενα Τερζίογλου
Κλινική Ψυχολόγος

Γεια σας,
έχω μια κορούλα τεσσεράμισι χρονών η οποία όταν ξεκίνησε στον παιδικό σταθμό άρχισε να τραυλίζει!

Δεν το κάνει πάντα, το έκανε για πρώτη φορά για 2-3 εβδομάδες στα τρία της όταν δηλαδή ξεκίνησε τον παιδικό, για άλλες δύο εβδομάδες μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, όλο το καλοκαίρι δεν το έκανε καθόλου και άρχισε να το ξανακάνει φέτος με το που ξεκίνησε πάλι τον παιδικό, σταμάτησε για λίγο καιρό και μετά τα Χριστούγεννα άρχισε πάλι.

Να σας επισημάνω πως δεν το κάνει όλες τις ώρες για παράδειγμα η κυρία της στον παιδικό μου είπε πως εκεί μιλάει μια χαρά με τα άλλα παιδάκια, επίσης στο σπίτι όταν παίζει με την αδερφούλα ή με τα παιχνίδια της μιλάει καλά. Δεν κολλάει σε γράμματα αλλά σε συλλαβές και γίνεται πιο έντονο όταν αγχώνεται ή όταν δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να πει.

Η παιδίατρός μου που την έχει ακούσει να μιλάει μου είπε να μην ανησυχώ και πως συνήθως είναι παροδικό, αλλά αν δω να γίνεται πιο έντονο και πιο συχνό να απευθυνθώ σε παιδοψυχολόγο γιατί μάλλον κάτι την αγχώνει.

Θα μπορούσε να είναι αντίδραση για το σχολείο ή είναι ο τρόπος της να δείξει τη ζήλια της για τη δύο χρονών αδερφή της και των τριών μηνών αδερφό της;

Πάντως και όταν γέννησα τη μικρή και τον μικρό, δεν έδειξε να ζηλεύει ιδιαίτερα, οι αντιδράσεις της ήταν απόλυτα φυσιολογικές, όσο για τον παιδικό το περιβάλλον είναι πολύ καλό όπως και η κυρία της.

Στην αρχή πίστευα πως είναι γιατί την πίεσε κάποιες φορές η κυρία της να δοκιμάσει κάποια φαγητά που δεν έτρωγε και γενικά στον παιδικό είναι πιο ήσυχη απ’ ότι στο σπίτι.’

Όσο περνάει ο καιρός αγχώνομαι πολύ και προσπαθώ να μη το δείχνω. Προσπαθούμε πολύ να μην την παραμελούμε, να βρίσκουμε χρόνο για κάνουμε διάφορα πράγματα που της αρέσουν τόσο που μερικές φορές νιώθω ότι παραμελούμε την άλλη κόρη μας.

Δεν τη διορθώνουμε ποτέ, ούτε της λέμε να μιλήσει πιο αργά ή πιο καθαρά κ.τ.λ.’Οταν δεν πάει σχολείο είναι με τη μητέρα μου η οποία προσέχει και τα άλλα δύο πιο μικρά γιατί εγώ δουλεύω.

Δεν είναι καθόλου επιθετικό παιδί αντίθετα είναι πολύ περιποιητική με τα αδερφάκια της, μόνο που μαλώνουν πολλές φορές για το ίδιο παιχνίδι. Στο σπίτι μας το περιβάλλον είναι ήρεμο χωρίς εντάσεις.

Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά προσπάθησα να σας δώσω όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!!!!
Τζένη Κ., Θεσσαλονίκη

Ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή της μελωδίας, του ρυθμού και της ταχύτητας της ομιλίας. Γύρω στα δύο χρόνια ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών μπορεί να αναπτύξει παροδικά τραυλισμό –συνήθως τα αγόρια- και αυτό θεωρείται φυσιολογικό στάδιο στην εξέλιξη της ομιλίας του παιδιού.

Το φαινόμενο του τραυλισμού απασχόλησε τον ίδιο τον S. Freud αρχικά νωρίς σε ένα από τα κείμενα της πρώτης περιόδου (Freud, 1893). Και ο ίδιος αλλά και μεταγενέστεροι ψυχαναλυτές που προχώρησαν τις θέσεις του παρατήρησαν ότι υπάρχει μια σχέση ανάμεσα στον τραυλισμό, το άγχος και την έκφραση της επιθετικότητας (Plankers, 1999).

Θα λέγαμε ότι το άτομο που τραυλίζει ταλαντεύεται ανάμεσα στο αν θέλει να μιλήσει ή όχι (γιατί ενδεχομένως αυτά που θα έλεγε δεν θα ήταν και τόσο ευχάριστα!). Είναι χαρακτηριστικό το ότι περιγράφετε ότι «είναι πολύ περιποιητική με τα αδελφάκια της»!

Φαίνεται να είστε μια πολύ ευαισθητοποιημένη μητέρα! Θα έλεγα ότι πολύ σωστά συνδέσατε την έναρξη του παιδικού σταθμού με τον τραυλισμό της μικρής, αλλά και την γέννηση των αδελφών της. Επίσης, κάνετε καλά που δεν την διορθώνετε στην ομιλία της γιατί δεν θα είχε νόημα, μια και το θέμα δεν είναι η εκφορά του λόγου.

Νομίζω ότι ενδεχομένως να υπάρχουν θέματα αποχωρισμού που αφορούν στην σχέση της με εσάς, καθώς και αρνητικά συναισθήματα σε σχέση με τα αδελφάκια της.

Ορισμένες φορές μπορεί να τονίζουμε ιδιαίτερα τις θετικές πλευρές ενός παιδιού και έτσι μπορεί να πάρει το μήνυμα ότι δεν επιτρέπεται να εκδηλώνει τα αρνητικά του συναισθήματα (πάντα ασυνείδητα).

Όλα αυτά βέβαια αποτελούν υποθέσεις εργασίας και σαφώς όλα τα ψυχικά φαινόμενα είναι σύνθετα και επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες και από το πώς έχουν δομηθεί τα πράγματα μέχρι τώρα.

Συμφωνώ με την παιδίατρο ότι δεν φαίνεται να είναι μια επείγουσα κατάσταση. Από την άλλη, ιδιαίτερα μια και είναι κάτι που φαίνεται να σας αγχώνει, θα ήταν χρήσιμο να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό ώστε αφενός να εργαστείτε πάνω σε αυτά που προβληματίζουν εσάς και αφετέρου να βρει και το παιδί ένα χώρο όπου θα μπορεί να συνδέσει αυτό που της συμβαίνει με κάτι πιο συγκεκριμένο και να επεξεργαστεί τα συναισθήματα της.

Στην ηλικία που βρίσκεται η κόρη σας ο χρόνος είναι σύμμαχος και πολλά πράγματα μπορούν να «ξεκολλήσουν» και να επανορθωθούν.

Βιβλιογραφία:
– Freud, S. (1893). Frau Emmy von N, Case Histories from Studies on Hysteria. In: The Standard Edition of the Complete Psychological Works of Sigmund Freud, Volume II (1893-1895): Studies on Hysteria, pp. 48-105.

– Plänkers, T. (1999). Speaking in the Claustrum: The Psychodynamics of Stuttering. International Journal of Psycho-Analysis, 80, 239-256