Καλημέρα σας.
Έχω έναν γιό 2,5 χρονών και πριν λίγες μέρες μάθαμε ότι έχουμε και άλλο μωράκι. Ο Παναγιώτης θηλάζει ακόμα και ως εκ τούτου προκύπτει το θέμα του παράλληλου θηλασμού το οποίο δεν είμαι πεπεισμένη αν θέλω να το κάνω.Γενικότερα οι πρώτοι μήνες του θηλασμού του Παναγιώτη ήταν πολύ δύσκολοι (με μαστίτιδες 2 και ένα απόστημα στο οποίο έκανα δύο φορές παρακέντηση, φραγμένους πόρους, αιματοκρίτη 24, αιμορροΐδες και ένα μωρό συνεχώς κολλημένο στο στήθος) και όσο να το πεις ένα άγχος για την έκβαση του επόμενου την έχω.
Θέλω να ξέρω:
1)Είναι μεγάλος ο Παναγιώτης για να θηλάζει ακόμα;2) το βράδυ πάμε μαζί στο κρεβάτι του πίνει λίγο γάλα και μετά γυρίζει από την άλλη και κοιμάται αλλά ποτέ μόνος όταν είμαι στο σπίτι (ενώ με τις γιαγιάδες βγάζει ρούχα παπούτσια και παει μόνος για ύπνο )να επιδιώξω την απεξάρτηση του σε αυτόν το τομέα και αν ναι πώς;
3) Σε τι θα με βοηθήσει ο παράλληλος θηλασμός και θα είναι δίκαιο για το νέο μέλος της οικογένειας. Θα με προστατέψει από προβλήματα όπως το πέτρωμα του στήθους και τις μαστίτιδες και θα συμβάλει στην ομαλή αποδοχή του μωρού μας από τον Παναγιώτη ή θα εντείνει τα επεισόδια ζήλιας;
Κατερίνα Π., Χανιά Κρήτης
Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σας!
Η κύηση είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίοδος συναισθηματικά για μια γυναίκα καθώς πρέπει να «χωρέσει» μέσα της και το καινούργιο μωρό που είναι καθ’οδόν κι αυτό είναι κάτι που το βιώνει και επί του πραγματικού στο σώμα της.
Από την άλλη η θρέψη αποτελεί την υπέρτατη επικοινωνιακή δραστηριότητα ανάμεσα σε μια μητέρα και ένα μωρό, η γυναίκα που θηλάζει για πρώτη φορά βιώνει τον εαυτό της και το στήθος της με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο. Η ανατομία και η φυσιολογία αποκτούν ξαφνικά ένα νόημα. Έτσι ο θηλασμός αποτελεί μια ασύλληπτα συγκλονιστική εμπειρία που είναι δύσκολο να περιγραφεί λεκτικά και που δημιουργεί πρωτόγνωρα συναισθήματα στη νέα μητέρα.
Σίγουρα όμως είναι πολλές οι φορές που η διαδρομή αυτή για διάφορους λόγους δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Από την δική σας περιγραφή φαίνεται να ταλαιπωρηθήκατε αρκετά, είναι λοιπόν αναμενόμενο αν είχατε μια δύσκολη αρχή να σας απασχολεί αν θα επαναληφθεί κάτι παρόμοιο.
Ωστόσο, φαίνεται ότι τα καταφέρατε πολύ καλά με τον θηλασμό. Πολλές φορές μητέρες ικανές και υπεύθυνες, που τα έχουν καταφέρει επαρκώς με την φροντίδα του πρώτου παιδιού τους μπορεί να «μπλοκάρουν» σε κάποια θέματα σχετικά με τον ερχομό του δεύτερου παιδιού.
Συχνά ένας από τους παράγοντες που μπορεί να συνεισφέρουν στις ανησυχίες της μαμάς είναι η σημασία που μπορεί να έχει το συγκεκριμένο παιδί για την μητέρα. Για παράδειγμα, αν η κύηση ήταν προγραμματισμένη, επιθυμητή, αν παίζει κάποιο ρόλο το φύλο του παιδιού, αν υπάρχει περίπτωση το παιδί να «αντικαθιστά» ένα παιδί που χάθηκε λόγω μιας αποβολής ή μιας έκτρωσης, οι εμπειρίες της κατά την διάρκεια της κύησης και άλλα (Model, 1984).
Επίσης, στην πορεία μερικές φορές βλέπουμε ότι για κάποιους λόγους με την γέννηση του συγκεκριμένου παιδιού ενεργοποιούνται εκ νέου προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες της μητέρας.
Σε κάθε περίπτωση είναι θεμελιώδους σημασίας να μην προσπαθούμε να πείσουμε μια μητέρα να θηλάσει όταν έχει αμφιθυμία απέναντι στον θηλασμό, ιδιαίτερα μια αυθεντία όπως για παράδειγμα ο γιατρός πολλές φορές μπορεί να έχει και το αντίθετο αποτέλεσμα (Winnicott, 1987)
Μια και είναι ακόμη νωρίς θα σας έλεγα να δώσετε χρόνο μέσα σας να σκεφτείτε περισσότερο τα πράγματα και τα πιθανά σενάρια, στην πορεία είναι πιθανό να αλλάξετε γνώμη δυο και τρεις φορές μέχρι να καταλήξετε.
Εκείνο που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι να έχετε σωστή υποστήριξη και να αποφασίσετε αυτό που θα αποτελεί δική σας επιλογή και μόνο, μια και είναι μια περίοδος όπου θα είστε ευάλωτη συναισθηματικά -πολλές φορές συγγενείς και φίλοι θεωρούν ότι ο θηλασμός αντενδείκνυται στην εγκυμοσύνη παρόλο που σε μια ομαλή κύηση κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει.
Το παιδί σας είναι σε ηλικία όπου μπορείτε και να συζητήσετε μαζί του γύρω από το θέμα αυτό, καλό είναι να κινηθείτε κυρίως διερευνητικά και να παρατηρείτε και την δική του στάση και συμπεριφορά καθώς θα προχωρά η εγκυμοσύνη σας.
Για παράδειγμα, κάποια παιδιά απογαλακτίζουν από μόνα τους λόγω της αλλαγής στη γεύση του γάλακτος -από τον 5ο μήνα της κύησης γίνεται πύαρ (Για μια πληρέστερη απάντηση για τα «τεχνικά» θέματα που αφορούν στον παράλληλο θηλασμό μπορείτε να απευθυνθείτε και σε έναν από τους πιστοποιημένους συμβούλους γαλουχίας). Μπορείτε να δοκιμάσετε να μην προσφέρετε εσείς το στήθος σας το βράδυ -χωρίς όμως και να το αρνείστε και να δείτε τι γίνεται μ’ αυτό.
Η σχέση της μαμάς με κάθε παιδί είναι μοναδική, συνεπώς αν συνεχίσετε με τον θηλασμό του Παναγιώτη καλό είναι αυτό να σχετίζεται κυρίως με την σχέση σας μαζί του παρά με παράγοντες που αφορούν κυρίως το νέο σας μωράκι -όπως για παράδειγμα ότι το στήθος σας μπορεί να πετρώσει λιγότερο.
Αν από την άλλη αποφασίσετε να αποθηλάσετε οπωσδήποτε, αυτό είναι καλό να γίνει σταδιακά γιατί διαφορετικά θα αποτελεί έναν επιπλέον στρεσογόνο παράγοντα σε μια περίοδο που θα συμβεί μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του παιδιού σας, ο ερχομός του μωρού.
Δεν είναι καθόλου απίθανο, όπως συμβαίνει συχνά, ο Παναγιώτης να σας ξαναζητήσει να θηλάζει συχνότερα όταν γεννηθεί το καινούργιο μωρό. Αυτό έχει να κάνει όχι τόσο με τον θηλασμό καθαυτό, όσο με την συμπεριφορά που απολαμβάνει ένα παιδί που θηλάζει -δηλαδή την φροντίδα και την προσοχή της μαμάς του.
Σε σχέση με τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ο Παναγιώτης, είναι σημαντικό όπως κάθε παιδί να προετοιμαστεί για τον ερχομό του καινούργιου μέλους της οικογένειας. Ωστόσο η θέα ενός μωρού που θηλάζει φέρνει αναπόφευκτα το παιδί αντιμέτωπο με την πραγματικότητα και αυτό μπορεί να πυροδοτήσει έντονα συναισθήματα (Σχετικά με τις εκδηλώσεις ζήλιας μπορείτε να ανατρέξετε σε προηγούμενο κείμενο μου με θέμα Παιδική ζήλια-Θυμός).
Αν δεν αποφασίσετε να συνεχίσετε με παράλληλο θηλασμό μπορείτε να τον έχετε κοντά σας την ώρα που θα θηλάζετε και να κάνετε κάποια δραστηριότητα μαζί του όπως το να του διαβάζετε ένα παραμύθι, να παίζετε ένα παιχνίδι -που δεν θα απαιτεί πολλή δράση!- και να του αφιερώνετε ξεχωριστά χρόνο κάνοντας πράγματα αποκλειστικά μαζί του.
Όμως, ότι και να κάνει ένας γονιός δεν μπορεί να αποφύγει τις ενδεχόμενες αντιδράσεις εφόσον τα συναισθήματα δεν γίνεται να μην υπάρχουν.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, όπως με όλα τα θέματα που αφορούν στον ψυχισμό τα πράγματα είναι σύνθετα καθώς θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του πως ήταν η ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μέχρι εκείνη την περίοδο και ποιες οι σχέσεις του με τους γονείς μέχρι την έλευση του νέου μέλους της οικογένειας.
Βιβλιογραφία
Model, E. (1984). Failure to Thrive: A Mother’s Difficulty in Meeting the Needs of her Second Baby. Bulletin of the Anna Freud Centre, 7, 127-131 Winnicott, D. (1987). Babies and their mothers. London: Free Association Books.
μπορείτε να τις στέλνετε ΕΔΩ
Έλενα Τερζίογλου, Κλινική Ψυχολόγος
Τέως Επιστημονικός συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com
