ΕΡΩΤΗΣΗ

Αξιότιμη Κυρία Τερζίογλου,
χαίρομαι ιδιαιτέρως για την συνεργασία σας με την ομάδα του Μητρικού Θηλασμού, αφού πολλές μαμάδες θα χρειάζονται την συμβουλή σας, όπως και εγώ…

Γέννησα το κοριτσάκι μου στις 27 Ιανουαρίου, του τρέχοντος έτους και σε 2 μήνες θα πρέπει να επιστρέψω στην εργασία μου. Είναι το πρώτο μου παιδί και έχω το σύνδρομο της νέας μαμάς: πού θα αφήσω το παιδί; αφού κανείς δεν το ξέρει όσο εγώ, επομένως δεν θα είμαι σίγουρη 100% ότι το μωρό μου θα είναι εντάξει. Έχουμε απορρίψει την περίπτωση του παιδικού σταθμού.

Στο ίδιο κτήριο κατοικούν τα πεθερικά μου (ηλικίας 72 ετών) και υπάρχει ένα μειονέκτημα με την καθαριότητα… Ακόμη, μένουν και οι νονοί της κόρης μου, 35 ετών, με μη εμπειρία στα παιδιά. Οι γονείς μου είναι 55 ετών, αλλά απέχουν από το σπίτι μας 15 λεπτά με το αυτοκίνητο και θα είναι δύσκολη η μεταφορά του μωρού, με βάση τους τόπους εργασίας μας (εγώ εργάζομαι κοντά στους γονείς μου, αλλά, δεν οδηγώ) και ο σύζυγός μου στην αντίθετη κατεύθυνση.

Δεν εμπιστεύομαι κανέναν να μου κρατήσει το μωρό και δεν υπάρχει οικονομική άνεση, ώστε να έλθει κάποιο έμπειρο άτομο στην οικία μας….

Επίσης, εχθές πήγαμε τη μικρή να την δουν οι νονοί της και δεν μείναμε μαζί της (σπανίως την αφήνουμε μόνη της, χωρίς να είμαστε παρόντες, έστω ο ένας εκ των δύο). Ύστερα από 1 ώρα μας την έφερε ο νονός της διότι είχε γκρίνια και μόλις την πήραμε αγκαλιά ησύχασε και δεν γκρίνιαξε ξανά έως ότου έφαγε και κοιμήθηκε.

Σκέφθηκα την περίπτωση άγχους του αποχωρισμού και τρόμαξα με την ιδέα ότι θα την αφήσω για να επιστρέψω στην εργασία μου…! Δεν το αντέχω ούτε σαν ιδέα…!

Ελπίζω να μην σας κούρασα με το μακροσκελές μήνυμά μου….
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την άμεση απάντησή σας.

Με εκτίμηση,
Βιβή Δ., Καματερό

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 

Γύρω στους έξι μήνες, ξεκινά ο πειραματισμός στον αποχωρισμό-εξατομίκευση. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι το βρέφος αρχίζει να διαφοροποιεί το σώμα του από εκείνο της μητέρας του. Για παράδειγμα, μπορεί να τεντώνει το σώμα του μακριά από της μητέρας του, να της τραβά τα μαλλιά, κλπ. Επίσης, αρχίζει να εγκαθίσταται η ικανότητα του βρέφους να αφομοιώνει και να υιοθετεί το ίδιο ένα καθησυχαστικό ή διεγερτικό μοτίβο με τον δικό του τρόπο.

Γύρω στους επτά με οκτώ μήνες παρατηρείται ότι το βρέφος γυρνά πίσω να δει τη μητέρα του, ένδειξη της αρχόμενης διαφοροποίησης. Επίσης, αρχίζει την συγκριτική διερεύνηση του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα της μητέρας με τα υπόλοιπα ερεθίσματα, πως είναι η μητέρα, ποιες αισθήσεις του δημιουργεί, καθώς και τι ανήκει στο σώμα της και τι όχι.

Όταν το βρέφος έχει επαρκώς φτάσει στο στάδιο όπου αναγνωρίζει το πρόσωπο της μητέρας αρχίζει με λιγότερη ή περισσότερη έκπληξη και απορία να εξερευνά τα πρόσωπα και τη μορφή των άλλων. Έτσι αυτό που από την αρχή βιωνόταν ως μέρος του εαυτού αναγνωρίζεται πλέον ως μέρος του μη εαυτού.

Υπάρχουν ατομικές διαφορές και μεγάλες διακυμάνσεις στη χρονική περίοδο, την ποσότητα και την ποιότητα των φαινομένων που τίθενται μαζί ως «άγχος των 8 μηνών» γενικότερα και ως «άγχος των ξένων» ειδικότερα.

Για παράδειγμα, στα παιδιά όπου η βασική εμπιστοσύνη δεν έχει εγκατασταθεί επαρκώς μπορεί να συμβεί μια απότομη αλλαγή και να εμφανίσουν έντονο άγχος για τους ξένους. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί ένα φυσιολογικό στάδιο, υποδεικνύοντας ότι έχει εγκατασταθεί μια ασφαλής προσκόλληση με τον γονέα.

Όταν ένα παιδί δεν εκδηλώνει κανένα άγχος προς τους ξένους και πηγαίνει σε όλους ανεξαιρέτως, θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη πως ενδεχομένως η σχέση του με τη μητέρα του δεν έχει το βάθος που θα έπρεπε.

Πολλές φορές το άγχος το βιώνουν περισσότερο οι γονείς παρά το μωρό τουλάχιστον σε συνειδητό επίπεδο. Αυτό είναι φυσιολογικό γιατί προσπαθούν να ελέγξουν όλες τις πιθανές παραμέτρους θέλοντας πάντα να πράξουν το καλύτερο για το παιδί τους.

Τα περισσότερα μωράκια έχουν μια ώρα που είναι λίγο ανήσυχα και αυτό συμβαίνει συνήθως τις βραδινές ώρες αν και αυτό δεν είναι απόλυτο. Καλό είναι να αφήσετε το μωράκι σας εκεί όπου νοιώθετε εσείς πιο άνετα ψυχικά να λέτε αυτά που σας προβληματίζουν σε σχέση με εκείνο και επίσης να αισθάνεστε άνετα να εξηγείτε τον τρόπο με τον οποίο θέλετε να το φροντίζουν χωρίς να νοιώθετε άσχημα γι’ αυτό.

Επίσης, πολύ σημαντικό είναι να επιλέξετε μια λύση ώστε το παιδί να αλλάζει όσο το δυνατόν λιγότερα πρόσωπα που το φροντίζουν συστηματικά.

Έλενα Τερζίογλου

Έλενα Τερζίογλου, Κλινική Ψυχολόγος

Τέως Επιστημονικός συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com