ΕΡΩΤΗΣΗ

Καλημέρα σας, θα ήθελα να σας συγχαρώ κατ’ αρχήν για το blog.

Έχω ένα αγοράκι 22-23 μηνών και έχω σοβαρότατο πρόβλημα με τη συμπεριφορά του και τον ύπνο του. Είναι πολύ πεισματάρης,έχει αρκετά νεύρα αν δεν γίνετε το δικό του εκείνη τη στιγμή, δεν μας αφήνει να κάνουμε τίποτα εάν δεν συμμετέχει και εκείνος, μας χτυπάει και γενικότερα δεν ξέρουμε πώς να του συμπεριφερθούμε ώστε να τα αλλάξουμε όλα αυτά. Δεν μας ακούει και αν μας βλέπει να δουλεύουμε μέσα στο σπίτι γίνεται επιθετικός και μας κάνει να νευριάζουμε κι εμείς με αποτέλεσμα να μπαίνει τιμωρία και να κλαίει για όλη την ώρα που κάθεται εκεί.

Στον ύπνο τώρα επειδή το σπίτι μας δεν έχει παιδικό δωμάτιο, είναι από την αρχή μαζί μας. Από τότε που ήταν μωρό κάναμε το λάθος να τον βάλουμε στο κρεβάτι μας. Τώρα έχουμε ενώσει την κούνια με το κρεβάτι από τη μια πλευρά για να κοιμόμαστε κι εμείς αλλά κι εκείνος. Από τη μια της πλευρά η κούνια δεν έχει κάγκελο κι έτσι είναι συνέχεια μαζί μας.

Δεν ξέρω πώς να αρχίσω να τον απομακρύνω σιγά σιγά από δίπλα μας και να βάλω στην κούνια του και τα δύο καγκελάκια. Πως να το χειριστώ όλο αυτό χωρίς να νιώσει ότι δεν τον θέλουμε. Τι με συμβουλεύεται να κάνω;

Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Μαρία Κ., Νίκαια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 

Όταν οι γονείς επιτρέπουν στο παιδί να κοιμάται το βράδυ μαζί τους, μπορούν να πιστεύουν ότι είναι η επίλυση κάποιων προβλημάτων αλλά σε μακροπρόθεσμη βάση, το παιδί μπορεί να γίνει υπερβολικά εξαρτώμενο από τους γονείς και να έχει μεγαλύτερη δυσκολία στην προσαρμογή του σε κάθε είδους αλλαγή.

Το 1985 στο βιβλίο του «Λύστε τα προβλήματα ύπνου του παιδιού σας» (που αναθεωρήθηκε το 2006), ο παιδίατρος Richard Ferber παρουσίασε μια μέθοδο βοήθειας των παιδιών, για να μάθουν να κοιμούνται μόνα τους. Τα βήματα της μεθόδου του είναι τα εξής:

Βήμα 1
Πηγαίνετε το παιδί σας στο δωμάτιο του, όταν είναι νυσταγμένο, αλλά ακόμα ξύπνιο.

Βήμα 2
Πείτε στο παιδί σας καληνύχτα και βγείτε από το δωμάτιο.

Βήμα 3
Πηγαίνετε πίσω στο δωμάτιο για όχι περισσότερο από ένα λεπτό ή δύο και καθησυχάστε το με ήσυχη και χαλαρωτική φωνή, βγείτε πάλι από το δωμάτιο. Κλείστε τα φώτα. Μην το πάρετε στην αγκαλιά σας και ενώ είναι ακόμα ξύπνιο, ακόμα και αν κλαίει βγείτε από το δωμάτιο.

Βήμα 4
Μείνετε έξω από το δωμάτιο για λίγο περισσότερο από ότι την πρώτη φορά και ακολουθήστε την ίδια διαδικασία, μένοντας έξω από το δωμάτιο για σταδιακά μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Κάθε φορά που επιστρέφετε για μόνο ένα λεπτό ή δύο για να το καθησυχάζετε το αφήνετε ενώ είναι ακόμα ξύπνιο.

Βήμα 5
Ακολουθήστε αυτή τη διαδικασία, μέχρι το παιδί σας να κοιμηθεί όταν είστε έξω από το δωμάτιο.

Βήμα 6
Εάν το παιδί σας ξυπνάει και πάλι αργότερα, ακολουθείστε την ίδια διαδικασία, αρχίζοντας με τον ελάχιστο χρόνο αναμονής για εκείνη την νύχτα και αυξάνοντας σταδιακά τα διαστήματα μεταξύ των επισκέψεων μέχρι να φτάσετε το μέγιστο για εκείνη τη νύχτα.

Βήμα 7
Αυξήστε το χρονικό διάστημα μεταξύ των επισκέψεων για το δωμάτιο κάθε βράδυ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, σύμφωνα με τον Ferber, το παιδί σας θα πάει να κοιμηθεί μόνο του από την τρίτη ή την τέταρτη νύχτα – μια εβδομάδα το πολύ. Εάν το παιδί σας εξακολουθεί να αντιστέκεται και μετά από αρκετές νύχτες προσπάθειας, περιμένετε μερικές εβδομάδες και στη συνέχεια προσπαθήστε ξανά.

Πολλοί από τους γονείς θα αναρωτηθούν για πόσο χρονικό διάστημα θα πρέπει να αφήνουν το παιδί μόνο του. Στο βιβλίο του, ο Ferber προτείνει αυτά τα χρονικά διαστήματα:

Πρώτη νύχτα: Αφήστε τρία λεπτά την πρώτη φορά, πέντε λεπτά τη δεύτερη φορά, και δέκα λεπτά για την Τρίτη φορά και όλες τις επόμενες περιόδους αναμονής.

Δεύτερη νύχτα: Αφήστε για πέντε λεπτά, στη συνέχεια, δέκα λεπτά, στη συνέχεια, δώδεκα λεπτά.

Λάβετε υπόψη ότι δεν υπάρχει τίποτα μαγικό για αυτές τις περιόδους αναμονής. Μπορείτε να επιλέξετε οποιοδήποτε χρονικό διάστημα νιώθετε άνετα.

Ιωάννα Καραουλάνη

Σύμβουλος-Ψυχοθεραπεύτρια

Επιστημονικός συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com  | Βιογραφικό