Εγκυμοσύνη – Γέννα – Γέννηση – Θηλασμός. Συμβαίνουν στη ζωή μας, αλλά, τι σηματοδοτεί το καθένα;
Τι σηματοδοτεί η εγκυμοσύνη;
Η εγκυμοσύνη ή αλλιώς ενδομήτρια ζωή, είναι ο πρώτος σταθμός έκφρασης της ανάγκης μητέρας για “συν- αισθησία” (ταύτιση με το πλασματάκι που κουβαλάει μέσα της). Από τη μεριά του εμβρύου, η ενδομήτρια ζωή είναι ο χώρος όπου εκεί μεταμορφώνεται σε ένα μικρό ανθρωπάκι, πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται μέσω της ψυχικής ταύτισης με τη μητέρα του. Το έμβρυο αρχίζει να νιώθει κομμάτι του σώματος της μαμάς και να αποκτά για πρώτη φορά αίσθηση του εαυτού.
Διαβάστε επίσης: Οι αλλαγές στην ψυχολογία της εγκύου ανά τρίμηνο
Κατά την εγκυμοσύνη αρχίζει να δημιουργείται και το μητρικό ένστικτο, το οποίο όλο και μεγαλώνει όσο το έμβρυο αναπτύσσεται και αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία του με το να κινείται μέσα της. Σε αυτό το στάδιο επίσης προετοιμάζονται μητέρα και έμβρυο για τον πρώτο αποχωρισμό τους μετά από εννιά μήνες σε ένα σώμα. Ο πρώτος αποχωρισμός επιτυγχάνεται κατά τη γέννα και τη γέννηση.
Τι σηματοδοτεί η γέννα;
Στη γέννα τον κύριο λόγο έχουν το σώμα και η ψυχοσύνθεση της γυναίκας. Στη γέννα γεννιέται μια νέα μητέρα. Θα μπορούσε επίσης να παρομοιαστεί με ένα χορό συναισθημάτων και κινήσεων. Το σώμα της γυναίκας είναι που κινείται για να επιτρέψει στο μωρό να την αποχωριστεί μέσω της γέννησής του. Από την άλλη, υπάρχει και άλλη μια κίνηση, μια συναισθηματική κίνηση η οποία καλεί το μωρό να εμπιστευτεί τον εαυτό του και να βιώσει την ανάγκη του να γνωρίσει τον έξω κόσμο.
Διαβάστε επίσης: Το συναισθηματικό κομμάτι του τοκετού
Η μεγαλύτερη μορφή δημιουργίας δεν είναι άλλη από τη γέννα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου οτι έχει αποτελέσει και αποτελεί ακόμα πηγή έμπνευσης πολλών καλλιτεχνών.
Τι σηματοδοτεί η γέννηση;
Στη γέννηση, τον κύριο λόγο έχει το σώμα και η ψυχοσύνθεση του μωρού. Θεωρείται ο πρώτος αποχωρισμός και η πρώτη μορφή αυτονομίας του μωρού από τη μητέρα. Συντελείται η πρώτη εσωτερική σύγκρουση του μωρού η οποία το ωθεί στο να αποφασίσει το πότε θα φύγει από την ασφάλεια και θαλπωρή της “πρώτης κατοικίας” και παράλληλα σηματοδοτείται η ανάγκη του για ανεξαρτησία.
Διαβάστε επίσης: Πώς βιώνει το μωρό τη στιγμή της γέννησής του
Μέσα σε αυτή τη μετάβαση το μωρό αναγνωρίζει της μητέρας του την ανάγκη να του “εμφυσήσει” ζωή αλλά και να του παρέχει την απαραίτητη εμπιστοσύνη για να την αποχωριστεί.
Τι σηματοδοτεί ο θηλασμός;
Μετά τον αποχωρισμό, δηλαδή τη γέννηση, ενεργοποιείται το ένστικτο επιβίωσης μέσω της σωματικής επαφής με τη μητέρα και το θηλασμό. Ο θηλασμός θα μπορούσαμε να πούμε οτι είναι η γέφυρα μεταξύ της παλιάς κατοικίας (ενδομήτρια ζωή) και της νέας (εξωμήτρια). Οι αισθήσεις μέσω του στήθους της μητέρας, η αγκαλιά της, η επαφή δέρμα με δέρμα, η ακοή μέσω του χτύπου της καρδιάς, η μυρωδιά και η ζεστασιά του σώματος της μητέρας προσδίδουν τη συνέχεια της σύνδεσης μαζί της και μια αίσθηση ασφάλειας παρόμοια με εκείνης κατά την εγκυμοσύνη.
Διαβάστε επίσης: Ο μαγικός δεσμός μεταξύ της μητέρας και του μωρού της
Ρουφώντας το μητρικό γάλα επιτυγχάνεται η ψυχοσωματική επαφή μητέρας κα μωρού και εκπληρώνονται οι πρώτες ψυχοσωματικές ανάγκες του νεογνού. Παράλληλα ικανοποιείται και της μητέρας η ανάγκη σύνδεσης με το μωρό μέσω της συνειδητοποίησής ότι γίνεται η βασική τροφός ικανοποιώντας με αυτό τον τρόπο, τις ψυχοσωματικές του ανάγκες. Δεν είναι τυχαίο που ο θηλασμός παρομοιάζεται με τον ομφάλιο λώρο κατά την ενδομήτρια ζωή.
