Βοηθοί μου φυσικά ήταν αρχικά ο άντρας μου, που χωρίς την στήριξη του δεν θα είχα καταφέρει τίποτα, η μαία από τα μαθήματα τοκετού που είχα παρακολουθήσει, αλλά και η σύμβουλος θηλασμού της περιοχής μου που ανήκει στο μη κερδοσκοπικό σωματείο la leche league greece. Όλοι τους με βοήθησαν και τους ευχαριστώ πολύ.

Η ιστορία μου ξεκίνησε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε όπου και γέννησα τον γιο μας! Είχα προετοιμαστεί για εκείνη την στιγμή αφού είχα παρακολουθήσει όλα τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού και είχα ενημερωθεί και για τον θηλασμό. Ήθελα πολύ να θηλάσω, για εμένα αυτό ήταν ολοκλήρωση ως μητέρα πάνω από όλα.

Έτσι και έγινε λοιπόν. Μετά από έναν γρήγορο (οξύ) φυσιολογικό τοκετό, αφού δεν γέννησα σπίτι δηλαδή μιας και πήγα με 8 διαστολή στο μαιευτήριο (!), μεταφέρθηκα στο δωμάτιο μαζί με το μωρό, έτσι είχα τη δυνατότητα του αποκλειστικού θηλασμού χωρίς ωράρια αλλά οπότε και όσο ήθελε το μωρό μας.

Η πρώτη μας επαφή ήταν δύσκολη, εγώ με εισέχουσες- επίπεδες θηλές και εκείνος τόσο μικρούλης για να μπορέσει με ευκολία να πιάσει το στήθος (να σημειωθεί ότι λίγες μαίες ενδιαφέρθηκαν και αυτές όχι τόσο ώστε να βοηθήσουν παραπάνω, αφού σε μια είπα ότι πονάω όταν θηλάζω και μου απάντησε ότι έτσι είναι συνέχισε).

Αφού προσπάθησα όσο μπορούσα εκείνο το βράδυ, γέννησα 22:15 βράδυ Σαββάτου λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, δώσαμε και ξένο γάλα να μην είναι νηστικό το μωράκι μας και το επόμενο αμέσως πρωί αγοράσαμε ψευδοθηλές, που μας τις πρότεινε μια μαία αλλά δεν μας ενημέρωσε ότι αργότερα υπάρχουν κίνδυνοι μείωσης παραγωγής γάλακτος ή και σύγχυση θηλών από το ξένο υλικό που έμαθε το μωράκι (εμείς πάθαμε την μείωση παραγωγής, το καλό είναι ότι στο 1μιση μήνα περίπου μάθαμε και στο στήθος χωρίς ψευδοθηλες).

Το μικρό μας τις έπιασε αμέσως και έδειξε να συνεργάζεται. Στο τρίτο 24ωρο ήρθε πιο πολύ γάλα και ένιωσα το στήθος μου ξαφνικά τόσο βαρύ που τρόμαξα, είχα αρκετό γάλα και αυτό συνέχισε και τις επόμενες μέρες.

Συνεχίσαμε κανονικά με τον μικρό και αφού φύγαμε από το μαιευτήριο και ήρθαμε στο σπίτι μας. Τις πρώτες δέκα μέρες είχα και την μαμά στο σπίτι, είχε έρθει από Αθήνα να μας δει και να μας βοηθήσει, οπότε όλα κύλησαν ομαλά, αναπόφευκτα ξενύχτια και ώρες ολόκληρες θηλασμού ήταν πλέον το πρόγραμμα μας.

Έφυγε η μητέρα μου και εκεί νομίζω ξεκίνησαν όλα. Πλέον έπρεπε μόνη μου να κάνω όλες τις δουλειές και να μαγειρεύω σε συνδυασμό με θηλασμό και τη φροντίδα του μικρού. Άρχισα να μην έχω χρόνο μέχρι και να φάω, με αποτέλεσμα να πέσει η ψυχολογία μου, να μειωθεί η παραγωγή γάλακτος μου και να μην μπορώ να καλύψω τις ανάγκες του μωρού μου. Είχε συνέχεια γκρίνια, πεινούσε και δεν ηρεμούσε με τίποτα.

Αρνητικός παράγοντας και οι ερωτήσεις “έχεις γάλα;”, “μήπως πεινάει; “, “δωσ’ του και λίγο μπουκάλι πεινάει το παιδί”, που ασφαλώς τις άκουγα από τις πρώτες κιόλας μέρες, ναι και όταν τα πράγματα κυλούσαν ομαλά και τέλεια. Αυτή ήταν η βοήθεια μου, οι αγχώδεις ερωτήσεις.

Στις 20 περίπου ημέρες ξεκινήσαμε και το ξένο γάλα. Στην αρχή λίγο και στη συνέχεια το λίγο έγινε πολύ μέχρι που έγινε αρνητική επιρροή πάνω μου. Φανερή μείωση παραγωγής, ανικανοποίητο μωρό και εγώ υπό κατάρρευση.

Κάναμε πολλές προσπάθειες αποκλειστικού θηλασμού και επαναγαλακτισμού. Δοκίμασα χάπια μαγιάς μπύρας, βοήθησαν λίγο, αντλήσεις με θήλαστρο, απογοήτευση, ενώ αντλούσα στις αρχές χαλαρά 100 ml ή και παραπάνω από κάθε στήθος, τώρα πότε 20ml πότε 60ml και από τα δύο. Το είχα πάρει απόφαση ότι δεν υπάρχει επιστροφή αφού πλέον και εκείνος αρνούνταν να θηλάσει πολλές φορές.

Στους 2μιση μήνες καταφέραμε με αποτυχία όμως τον αποκλειστικό θηλασμό. Έγινε απότομα χωρίς την ομαλή μείωση του ξένου γάλακτος (λάθος δικό μου). Όχι μόνο δεν ήταν ωραία εμπειρία, ανήσυχο μωρό, θηλασμός με το ζόρι, πολύ κλάμα και από εμένα και από το μωρό, και αντί λοιπόν να πάρει βάρος έχασε και 150 γραμμάρια μέσα σε ένα μήνα. Εκεί πραγματικά δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Ένιωθα τύψεις ότι άφηνα πεινασμένο το μωρό μου.

Η παιδίατρος μου συνέστησε πιο συχνούς θηλασμούς αλλά ήξερα ότι αυτό δεν θα πετύχαινε. Το μωρό όλο αυτό το διάστημα δεν συνεργαζόταν, πως θα το έκανε τώρα; Οπότε ξεκινήσαμε πάλι το ξένο γάλα. Η πρώτη μετά πήγε καλά. Θηλασμός και συμπλήρωμα, οι επόμενες δύο ήταν μόνο μπουκάλι, αφού έβαζα το μωρό στο στήθος και έκλαιγε σπαρακτικά. Ήταν φανερή και η μείωση παραγωγής μου όμως. Είχα ένα στήθος μαλακό και άδειο, μόνο το πρωί ήταν πιο γεμάτο αλλά και πάλι όχι και τόσο όσο παλιά.

Εκεί είναι που πείσμωσα και είπα ότι δεν θα το βάλω κάτω. Πήρα τσάι θηλασμού, ήπια μόνο μια φορά, εμένα τουλάχιστον δεν με τράβηξε η γεύση του. Δοκίμασα λοιπόν κάτι άλλο, να δίνω το μπουκάλι στο μωρό και μετά χορτάτο ή μερικώς ικανοποιημένο να το βάζω στο στήθος ώστε να δεχτεί τα ερεθίσματα το στήθος και να μην σταματήσει ο θηλασμός μας ή και εναλλάξ, μπουκάλι και στήθος. Κάποιες φορές βοήθησε και κάποιες όχι γιατί ο μικρός χορτάτος είχε όρεξη για παιχνίδια και όχι για τέτοια χάδια και αγκαλιές.

Πάραυτα μέσα σε μιάμιση εβδομάδα είχαμε μειώσει το ξένο γάλα και πίναμε μόνο 220 ml κατά μέσο όρο το 24ωρο, αλλά και εγώ ένιωθα ότι προχωράμε πολύ καλά. Η χαρά μου μεγάλη μέσα σε 2 εβδομάδες ο μικρός πήρε 500 γραμμάρια. Αυτό δεν κράτησε πολύ όμως γιατί ξεκίνησε πάλι την απεργία θηλασμού του. Ξανά από την αρχή, ένιωθα να πηγαίνω και πάλι πίσω.

Η τελευταία μου επιλογή ήταν η δομπεριδόνη. Έψαξα και ενημερώθηκα και πήρα αμέσως τα χαπάκια. Ξεκίνησα με 3×3 φορές τη μέρα και είδα αποτέλεσμα από τη δεύτερη κιόλας μέρα. Πλέον σε χρήση λιγότερη της μιας εβδομάδας, πίνουμε μόνο 200 ml μπουκάλι όπου αυτό καμιά φορά είναι και αντλημένο δικό μου γαλατάκι, που προσπαθώ να αντλώ όσο πιο συχνά νιώθω γεμάτο το στήθος και φυσικά μετά από το γεύμα του μικρού.

Σήμερα γινόμαστε 4 μηνών και θα το παλέψω και άλλο όσο μπορώ. Νιώθω πολύ υπερήφανη που τελικά κατάφερα αυτό που στην αρχή μου έμοιαζε ακατόρθωτο. Τελικά εμείς οι γυναίκες και πόσο μάλλον οι μανούλες άμα έχουμε θέληση όλα μπορούμε να τα πετύχουμε. Εννοείται πριν πάρετε οποιοδήποτε χάπι ή βοήθημα να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό. Θέλουμε θετικά αποτελέσματα. Οι βιαστικές, χωρίς εκτίμηση από ειδικό καταστάσεις μπορούν να επιφέρουν αρνητικά αποτελέσματα.

Η δική μου ιστορία πιστεύω να βοηθήσει πολύ τις μανούλες που θέλουν να συνεχίσουν αυτό το υπέροχο ταξίδι θηλασμού. Να έχετε πίστη στον εαυτό σας μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα. Φέρατε στον κόσμο μια νέα ζωή, όλα τα άλλα πρέπει να είναι παιχνιδάκι πλέον.

Φιλικά,

Ελευθερία