Ιστορία θηλασμού της μαμάς Μαριάνθης

Διαβάζω εδώ και μήνες τα άρθρα σας (ήδη από όταν ήμουν έγκυος) και νιώθω πως θέλω να μοιραστώ μαζί σας την δική μου ιστορία θηλασμού!

Γέννησα τον Ιούλιο και από πολύ πριν να μείνω έγκυος, διάβαζα άρθρα και παρακολουθούσα σεμινάρια σχετικά με τον θηλασμό.

Με ενδιέφερε πολύ και ήμουν αποφασισμένη να θηλάσω το μωρό μου τουλάχιστον για έναν χρόνο. Το περίμενα πως και πως!

Όταν γέννησα, η κορούλα μου ήταν ελλιποβαρής (2500kg). Από το μαιευτήριο έφυγε με 2000kg. Ο παιδίατρος φοβήθηκε και μου συνέστησε να της δώσω ξένο γάλα για να πάρει γρήγορα τα πάνω της.

Εν τω μεταξύ και η ίδια ήταν αρκετά αδύναμη και δεν μπορούσε να πιάσει το στήθος μου. Γνωρίζοντας όμως τις ευεργετικές ιδιότητες του μητρικού γάλακτος, δεν ήμουν διατεθειμένη να αφήσω το παιδί μόνο με το ξένο.

Έτσι ξεκίνησε ένας δύσκολος αγώνας. Καθημερινά έβγαζα γάλα με το νοσοκομειακό θήλαστρο (για να μην σταματήσω να παράγω), ενώ έπαιρνα και κάψουλες για να αυξήσω την παραγωγή. Έβαζα ξυπνητήρι ανά 2 ώρες (πρωί-βράδυ) και έβγαζα γάλα. Παράλληλα, έπρεπε να της ετοιμάζω το ξένο, να πλένω και να αποστειρώνω τα μπιμπερό…

Για να μην συνηθίσει η μικρή στην συμβατική θηλή των μπιμπερό, ο γιατρός μου συνέστησε και πήρα μια ειδική που προσομοιάζει το στήθος. Μετά από 10 μέρες η μικρή ανέκτησε το βάρος γέννησης και κάτι παραπάνω, αλλά ο γιατρός με συμβούλεψε να συνεχίσω λίγο ακόμη το ξένο (μέχρι να φτάσει 3500kg) για να είμαστε σίγουροι.

Οι προσπάθειες όμως για θηλασμό έγιναν ακόμη πιο δύσκολες. Η μικρή είχε ξεχάσει πως να θηλάζει και της φαινόταν τώρα πολύ δύσκολο. Ταυτόχρονα και εγώ είχα κουραστεί με όλες αυτές τις διαδικασίες. Οι ορμόνες μου έκαναν πάρτι και ήμουν στα όρια να εγκαταλείψω κάθε προσπάθεια. Ευτυχώς είχα μεγάλη υποστήριξη από τον άντρα μου, ο οποίος μου έδινε δύναμη και κουράγιο να συνεχίζω.

Δοκίμασα πολλές μεθόδους για να πείσω την μικρή να θηλάσει, όπως το sns. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός ο θηλασμός έμοιαζε με όνειρο που δεν θα το ζούσα ποτέ. Κάποια στιγμή μια γνωστή μου πρότεινε να επισκεφτώ ένα ιατρείο θηλασμού στο νοσοκομείο της πόλης μου και να ζητήσω βοήθεια από τις μαίες. Το έκανα άμεσα.

Η μαία μου έδειξε πως να θηλάζω, αλλά επειδή εκείνη την στιγμή η μικρή κοιμόταν δεν είχε νόημα. Όταν πήγα σπίτι και προσπάθησα μόνη μου, απέτυχα παταγωδώς. Λίγες μέρες αργότερα επισκέφτηκα μια άλλη μαία που μου έκανε μαθήματα ψυχοπροφυλακτικής.

Είχα μουλαρώσει και θα εξαντλούσα όλες τις δυνατότητες προκειμένου να μάθω στην μικρή μου να θηλάζει. Με την μαία αυτή τα καταφέραμε!

Το πρώτο 24ωρο ήταν το πιο δύσκολο και για μένα και για το μωρό. Υπήρχε πολύ κλάμα και πολλά νεύρα μέχρι και οι δυο να συνηθίσουμε στα νέα δεδομένα. Το δυσκολότερο ήταν να μην μπω στον πειρασμό να της δώσω ξένο, φοβούμενη ότι δεν χορταίνει. Το δεύτερο 24ωρο τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν. Η μικρή εξοικειώθηκε με την θηλή και εγώ πήρα τον αέρα. Τώρα διανύουμε το πέμπτο 24ωρο και μοιάζει σαν να θηλάζαμε από την πρώτη στιγμή!

Θέλω να συμβουλέψω τις νέες μανούλες ότι ο θηλασμός σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολη υπόθεση και κάτι δεδομένο. Θέλει πολύ προσπάθεια και υπομονή. Σίγουρα για κάποιες γυναίκες τα πράγματα είναι πιο εύκολα, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Δεν ξέρω αν αποτελώ παράδειγμα προς μίμηση, αλλά πιστεύω πως ο επιμένων νικά! Και τα μικρούλια μας αξίζουν να επιμείνουμε μέχρι τέλους για να λάβουν αυτό το δώρο της φύσης!