Ιστορία θηλασμού της μαμάς Ιωάννας

Μετά την πρώτη απογοητευτική προσπάθεια θηλασμού του πρώτου μου παιδιού (πόνος και κλάμα… πολύ κλάμα) και μία επιλόχειο κατάθλιψη (η οποία ξεπεράστηκε με πολύ στήριξη και αγάπη από τον σύντροφό μου αλλά και τους δικούς μου), κανείς δεν πίστευε πως θα τα κατάφερνα να θηλάσω το δεύτερο παιδάκι μου…

Όσα έμαθα τα έμαθα από τη σελίδα σας και ρωτώντας και άλλες μανούλες οι οποίες θήλαζαν… Οι γνώσεις που απέκτησα ήρθαν αμέσως μετά την επιλόχειο κατάθλιψη και μαζί με αυτές το στοίχημα με τον εαυτό μου ότι την επόμενη φορά με τόσες πληροφορίες θα τα καταφέρω… και πείσμωσα… και τα ΚΑΤΑΦΕΡΑ!!!!

Κάθε φορά που θηλάζω, το δεύτερο παιδάκι μου, όλες οι αισθήσεις μου λειτουργούν στο διπλάσιο… Είμαι εκεί ολοκληρωτικά… και θαυμάζω το δεύτερο μεγαλύτερο θαύμα (μετά τη σύλληψη και τον τοκετό) που μου έδωσε η φύση… να μπορώ να τρέφω το παιδί μου από το σώμα μου, ΜΟΝΗ μου!!!!

Νιώθω το κορμάκι του κολλημένο επάνω μου, τα χειλάκια του και την γρήγορη ανασούλα του στο στήθος μου, την ευχαρίστηση του ξεδιψάσματος έπειτα από κάθε γουλιά, αλλά τίποτα από τα παραπάνω δε συγκρίνεται με το βλέμμα εκείνο του μωρού μου, το γεμάτο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, το χαμόγελο που ακολουθεί και το χάδι στο στήθος και το χέρι μου, σαν μέγιστο φόρο τιμής!!!!

Για όλα αυτά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ!!!!