Καιρό τώρα θέλω να γράψω την δικιά μας ιστορία θηλασμού… την δικιά μας νίκη απέναντι στις δυσκολίες και στα παράξενα που ακούμε κάθε μέρα…!

Ήθελα από πολύ μικρή να γίνω μαμά… ήθελα να γεννήσω και φυσιολογικά αλλά δεν τα κατάφερα… Η κόρη μου ήρθε στην ζωή δύσκολα… μετά από καισαρική, με σφηνωμένο το κεφαλάκι της και εγώ με αιμορραγία προηγούμενου χειρουργείου… όμως όλα καλά και οι δυό μας!!

Για τον θηλασμό δεν ήξερα πολλά… έλεγα ναι, θα θηλάσω!! Πήρα το κοριτσάκι μου αγκαλιά 2 ώρες μετά!!! Αναστέναζε και δεν μπορούσε να ηρεμήσει… κάναμε την πρώτη μας προσπάθεια… μάταια όμως… δεν έπιανε καλά… έκλαιγε πολύ…

Με βοηθούσε μια μαία αλλά δίναμε και συμπλήρωμα… Δράμα η κατάσταση 3 μέρες στον νοσοκομείο… η κάθε μία έλεγε τα δικά της… τα χέρια μου πρησμένα από τους ορούς, να μην μπορώ να πάρω το παιδί μου αγκαλιά και μέσα στην ευτυχία μου να ξέρω ότι η πολυαγαπημένη μου γιαγιά που με μεγάλωσε μαζί με την μαμά μου… σβήνει στο νοσοκομείο… από μέρα σε μέρα… Πρόλαβε να μάθει ότι γέννησα και να την δει σε φωτογραφία την δισέγγονη που θα έπαιρνε και το όνομα της.

Βγήκαμε από το νοσοκομείο και στο σπίτι… θες η ηρεμία… θες το ένστικτο, καταφέραμε να θηλάζουμε καλά και ώρες πολλές… Μετά από 6 μέρες έχασα την γιαγιά μου… πάλευα να μην κλαίω λόγω του μωρού…

Πάμε στον παιδίατρο… δεν είχε πάρει σχεδόν τίποτα από βάρος το παιδί… Ευτυχώς με στήριξε… Άρχισα να αντλώ με το θήλαστρο και σιγά σιγά να μην τα πολυλογώ, όλα πήγαν καλά… θήλαζε το μωρό μου κανονικά… βρήκαμε την σειρά μας…

Όταν σαράντισα, λόγω ενός θέματος που είχα με τον θυρεοειδή στην εγκυμοσύνη, πήγα στον ενδοκρινολόγο μου να με δει… Έβαλε τις φωνές ότι κινδυνεύω να πάθω καρδιά, να κάνω σπινθηρογράφημα κλπ… Καλά… το κορυφαίο που μου είπε είναι “ΟΚ, θήλασες! Φτάνει! Το κόβεις τώρα και κάνεις ότι σου λέω…!”. Έφυγα κλαίγοντας, σκεφτόμουν το μωρό μου… λέω τώρα που δεθήκαμε και πάμε τέλεια, να της σταματήσω τον θηλασμό;

Πήγα σε άλλους 2 γιατρούς… κατέληξα 1½ χρόνο μετά να μην παίρνω ούτε χάπι… Λάθος διάγνωση είχε κάνει ο “γιατρός¨”!!!

Και φτάνουμε στο σήμερα… 19 μήνες μετά, η μικρή μου συνεχίζει να θηλάζει… Δεν ξέρω για πόσο… αυτό που ξέρω είναι ότι από την αρχή ακούω το ένστικτο μου και το μωρό μου και είναι ένα υπέροχο πλάσμα γεμάτο χαρά και ηρεμία…

Πλέον έχω διαβάσει πολλά… είμαι σε πολλές ομάδες θηλασμού… εδώ, να βοηθήσω όποια φίλη χρειαστεί κάποιον να της πει “ναι μπορείς και θα τα καταφέρεις”… κάτι που δεν είχα εγώ…

Πιστεύω πως αυτές οι στιγμές δεν ξανάρχονται και είναι πραγματικά θείο δώρο…!

Να είναι όλες οι μανούλες καλά και τα παιδάκια τους!!!
Μαμά Ειρήνη