Ευτυχώς γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο και ήταν υπέρ του θηλασμού έτσι είχα την συμπαράσταση και την βοήθεια για να τα καταφέρω.

Το μωρό μου έμεινε στο νοσοκομείο 2,5 μήνες. Όλον αυτό τον καιρό αντλούσα το γάλα μου και το πήγαινα στην τράπεζα του νοσοκομείου. Θήλαζε από εμένα 2 φορές την ημέρα.

Όταν την πήραμε σπίτι χρειαζόταν ακόμη λίγο οξυγόνο αλλά δεν με ενοχλούσε στο να την θηλάσω αποκλειστικά. Ήξερα ότι θα χρειαζόμασταν περισσότερη ώρα στο κάθε στήθος αφού σταματούσε συνέχεια γιατί κουραζόταν εύκολα.

Μετά από μια εβδομάδα ήρθε η παιδίατρος μας στο σπίτι. Mόλις είδε ότι θήλαζα το μωρό μόνο που δεν μου έβαλε τις φωνές! Mου είπε δεν κάνει αφού παίρνει οξυγόνο, να βγάζω το γάλα μου με το θήλαστρο και να το δίνω με μπιμπερό αλλιώς να δώσω ξένο. Έτσι άρχισα πάλι να αντλώ με το θήλαστρο για άλλους 2,5 μήνες.

Σε αυτό το διάστημα, το περιβάλλον μου άρχισε να μου λέει ότι πρέπει να δώσω ξένο γάλα για να ξεπεταχτεί το μωρό πιο γρήγορα, αφού έπαιρνε λίγο βάρος με το δικό μου, έτσι άρχισα να πιστεύω σιγά σιγά ότι είχαν δίκιο και ότι αυτό που κάνω δεν είναι το καλύτερο.

Αυτό τον καιρό είχα επισκεφτεί και έναν καρδιολόγο για να κάνει έναν έλεγχο στο μωρό αφού γεννήθηκε με ανοιχτό βοτάλειο, εκεί μου λέει κι αυτός την ίδια ατάκα για το ξένο.

Ήμουν σίγουρη πια πως έκανα λάθος να επιμένω στο δικό μου γάλα. Στην αρχή έδινα μισά γεύματα δικό μου μισά ξένο. Το αποτέλεσμα με τα από 10 μέρες το ξένο γάλα να αντικαταστήσει όλα τα γεύματα και το δικό μου γάλα να χαθεί.

Το βάρος του μωρού συνέχισε να ανεβαίνει με αργούς ρυθμούς ακόμη, τότε κατάλαβα το λαθος μου… δεν έπρεπε να ακούσω κανέναν!

Δεν ήξερα επίσης ότι μπορούσα να κάνω επαναγαλακτισμό, τώρα τελευταία το έμαθα και καμιά φορά σκέφτομαι αν θα μπορούσα και τώρα μετά από 4 μήνες διακοπής να την θηλάσω…

Εύχομαι η κάθε μανούλα να βουλώνει τα αυτιά της σε όποιον την παροτρύνει να μην θηλάσει το μωρό της.