Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το εξαιρετικό έργο σαs, αποτελείται μεγάλο στήριγμα για εμάς τιs μαμάδες.
Έχω ένα κοριτσάκι που τον Ιούλιο συμπληρώνει ένα χρόνο ζωής.Το παιδί αυτό ήρθε στην ζωή μαs, μετά από πάρα πολλές δυσκολίες,και στην σύλληψη,αλλά και κατά την διάρκεια τηs εγκυμοσύνης και δυστυχώς συνεχίστηκαν μέχρι και την ώρα που γεννήθηκε.
Μετά την γέννηση τηs μπήκε για 48 ώρες στην μονάδα εντατικής θεραπείας, με αποτέλεσμα η ‘πρώτη’ μαs συνάντηση να γίνει με καθυστέρηση(γέννησα με ολική νάρκωση και καισαρική,λόγω των ξαφνικών επιπλοκών).Όσο και αν ακούγεται παράξενο,όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα από την πρώτη μαs επαφή,έχω ένα κενό.Όλο το διάστημα που ακολούθησε ,μέχρι και τώρα είμαστε συνεχώς μαζί,κατάφερα και την θηλάζω αποκλειστικά,και έτσι δεν θέλω να την αφήνω στιγμή.Δεν θέλω να κάνω τίποτα χωρίς την μικρή μου,ούτε να πάω πουθενά.Αυτό αποτελεί και σημείο προστριβής με τον σύζυγο μου.
Σε 1,5 μήνα πρέπει να επιστρέψω στην δουλειά και μόνο στην ιδέα αυτή ‘ανατριχιάζω’.Σκέφτομαι πωs θα την αφήνω τόσες ώρες μόνη τηs (η μαμά μου θα την κρατάει),σκέφτομαι ότι θα χάνω όλη τηs την ημέρα και όλες τιs στιγμές τηs.Φοβάμαι πωs θα περνάει χωρίς εμένα ή μάλλον εγώ χωρίς αυτήν.
Ξέρω ότι είμαι υπερβολική και ίσως παράλογη, αλλά προσπαθώ να βρω λύσεις και τρόπους να το καταπολεμήσω και δεν μπορώ.
Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα μια συμβουλή σαs,γιατί φοβάμαι ότι μακροχρόνια με την συμπεριφορά μου αυτή, ίσως δημιουργήσω πρόβλημα στην κόρη μου.
Ευχαριστώ που με ακούσατε,
Μαρία, Αθήνα
Αγαπητή Μαρία
τις θερμότερες ευχές μου για τη γέννηση του παιδιού σας.
Κάποιες φορές, όταν ένα παιδί έρχεται στον κόσμο μέσα από τόσες δυσκολίες, απογοητεύσεις και τραυματικές εμπειρίες, τα πράγματα δεν κυλούν ομαλά, αβίαστα και ειρηνικά.
Φόβοι και ανησυχίες έρχονται να μας χαλάσουν τις ευχάριστες στιγμές, που θα μπορούσαμε να απολαύσουμε με το παιδί μας (αλλά και με το σύντροφό μας και με άλλους ανθρώπους -αλήθεια, εσείς έχετε ευχάριστες στιγμές με άλλους εκτός από το παιδί;).
Ένας από τους πιο συνηθισμένους φόβους είναι κι αυτός που νιώθει κάποιος, λίγο πριν επιστρέψει στη δουλειά.
Πολλές φορές (σε συντριπτικό ποσοστό), κι όπως τόσο γλαφυρά περιγράφετε, οι φόβοι μας ή οι ανησυχίες δεν αφορούν καθόλου το ίδιο το παιδί αλλά μάλλον εμάς τους ίδιους. Δυστυχώς όλα αυτά δεν επηρεάζουν μόνο εμάς, αλλά και το παιδί με διάφορους τρόπους…
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, θα πρέπει η μαμά να επεξεργαστεί όλα εκείνα τα κομμάτια που της δημιουργούν δυσφορία, ανησυχία και της παίρνουν την ευχαρίστηση από τη σχέση της με το μωρό της (αλλά και με τους άλλους).
Συνήθως αυτό, μπορεί να γίνει με τη βοήθεια ενός ειδικού, από τον οποίο η μητέρα θα μπορέσει να πάρει στήριξη και να καταφέρει να διαχειριστεί όλα εκείνα που της έχουν συμβεί και τους επηρεάζουν ακόμα, χωρίς μάλιστα να το καταλαβαίνει (καθώς και πράγματα που είναι βαθιά κρυμμένα – ακόμα κι από την ίδια).
Αυτή τη λύση προτείνω λοιπόν και για σας, έχοντας κάθε πεποίθηση ότι θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα.
Καλή σας συνέχεια
Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“
Σχετικά άρθρα:
- Εξάρτηση, ισχυρό δέσιμο με το μωρό
- Αποχωρισμός μητέρας-βρέφους & ψυχολογία
- Έγινες κι εσύ μάνα και… κατάλαβες!
 |
| Μητρικός Θηλασμός Fun page |
 |
| Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“ |
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Επιστημονικός συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com | Βιογραφικό
