Είχαν περάσει μόλις 32 εβδομάδες και 4 ημέρες κύησης και ένα Σάββατο βράδυ μετά από πολύ πόνο και πολύ αγωνία 24 και 26 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα γέννησα με καισαρική τομή τα δυο μου παιδιά.

Σήμερα οκτώ μήνες αργότερα από εκείνο το βράδυ, έχω στην αγκαλιά μου ότι ομορφότερο! Ένα γιο και μια κόρη και μπορώ να διηγηθώ μια ιστορία θηλασμού η οποία όμως συνεχίζει να γράφεται ακόμα.

Το χρονικό

Τα μωρά μου αμέσως μετά τη γέννα εισήχθησαν στη μονάδα νεογνών λόγω προωρότητας και λόγω χαμηλού βάρους.

Περίπου 24 ώρες μετά τη γεννά μπήκε στη ζωή μου το μητρικό γάλα και αρκετές εβδομάδες αργότερα παίρνοντας τα παιδιά μου στο σπίτι ήρθε σταδιακά και ο θηλασμός!

Στο μαιευτήριο ακόμα, έχοντας γεννήσει και χωρίς να έχω τα παιδιά δίπλα μου, ξεκίνησα να αντλώ το γάλα μου ευλαβικά κάθε 3 ώρες και για 20 λεπτά από το κάθε στήθος. Πράγμα που σημαίνει, ατέλειωτες αντλήσεις και σε ώρες και σε πλήθος.

Έχοντας βγει από μια τεραστία ψυχική και σωματική ταλαιπωρία από την πρόωρη γέννα και με μια βαθιά στεναχώρια και αγωνιά για τα παιδιά μου που ήταν στην θερμοκοιτίδα, πραγματικά δεν μου πέρασε ούτε για ένα δευτερόλεπτο από το μυαλό, να σταματήσω να αντλώ και να τρέφω τα παιδιά μου με το γάλα μου. Εξάλλου ήταν το μόνο που μπορούσα να τους προσφέρω.

Τουλάχιστον αυτή τη φορά η φύση μου πρόσφερε απλόχερα τη χαρά της γαλουχίας και από την πρώτη κιόλας άντληση έβγαλα μεγάλη ποσότητα από πρωτόγαλα. Και κάπως έτσι συνέχισα για τις επόμενες επτά ημέρες που νοσηλεύτηκα στο μαιευτήριο.

Τίποτα βέβαια δεν μου χαρίστηκε! Το ότι είχα αρκετό γάλα δεν σημαίνει πως δεν χρειάστηκε πολύς κόπος για να διατηρηθεί και να αυξηθεί. Έτσι κάθε τρεις ώρες ανεξαρτήτως κούρασης και στεναχώριας συνέχιζα να βγάζω γάλα και να στέλνω στα παιδιά μου. Άντλησα γάλα χωρίς δεύτερη σκέψη ακόμα και μετά από τις τρεις μεταγγίσεις αίματος που χρειάστηκα.

Γυρνώντας στο σπίτι, χωρίς τα παιδιά, συνέχισα να τηρώ το τρίωρο άντλησης χωρίς να υπολογίζω την κούραση μου αλλά και την ψυχολογική μου κατάσταση! Τα οφέλη μου από την παραπάνω διαδικασία βέβαια ήταν δίπλα. Αφενός βοηθούσα το σώμα μου να επανέλθει από τη γέννα αλλά πιο ουσιαστικά δεν μου έμεινε καθόλου χρόνος ενώ δεν μου πέρασε καν απ το μυαλό η λέξη επιλοχία κατάθλιψη, παρόλο που από την εγκυμοσύνη μέχρι εκείνη τη στιγμή τα πράγματα δεν μου είχαν έρθει καθόλου βολικά.

Χωρίς να μακρηγορώ για το τι αντιμετωπίσαμε κατά την παραμονή των παιδιών μας στο νοσοκομείο και πόσο δύσκολα περνούσαν για εμάς οι μέρες και βέβαια τη δυσκολία να συνεχίζεται όταν πήρε εξιτήριο μόνο το ένα παιδί. Γιατί η σίτιση και η φροντίδα του γιου μου στο σπίτι δεν υπολείπονταν της αγάπης της έννοιας και των αντλήσεων για τη μικρή μου που νοσηλευόταν ακόμα. Και κάπου εκεί ανάμεσα, βρίσκονταν και η δική μας καρδιά που προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στη χαρά και στη λύπη.

H στήριξη και η βοήθεια του άντρα μου ήταν καταλυτική

Τα πάντα έγιναν με πολύ κόπο από εμένα και με συμπαραστάτες αρχικά τον άντρα μου ύστερα τη μητέρα μου, αλλά και την υπόλοιπη οικογένεια μας. Θυμάμαι ακόμα πολλά ξενύχτια με αφόρητους πόνους στο στήθος από το γάλα που πέτρωνε λόγω των πολλών ωρών που περνούσα στο μαιευτήριο για να θηλάσω και να δω τη μικρή μου Έλενα.

Όμως η στήριξη και η βοήθεια του άντρα μου ήταν καταλυτική. Με βοήθησε τόσο σωματικά όσο και ψυχικά και με ενθάρρυνε να συνεχίσω την προσπάθεια μου να σιτίζω αποκλειστικά δυο μωρά. Στάθηκε πρώτα ο ίδιος στη σπουδαιότητα του μητρικού γάλατος ακόμα και όταν πήραμε στο σπίτι δυο ελλιποβαρή μωρά χωρίς καλά – καλά να γνωρίζουμε πως να τα ταΐσουμε.

Εκείνος πρώτα επέμεινε και με επηρέασε θετικά, πως είναι καλύτερο να παίρνουν λιγότερο βάρος σε σχέση με τα παιδιά που τρώνε γάλα φόρμουλας και παχαίνουν με γρήγορους ρυθμούς. Όμως τελικά η επιμονή και η προσπάθεια και των δυο μας ήταν ικανή για να μην γευτούν καθόλου ξένο γάλα και τα δυο μας παιδιά μέχρι και σήμερα.

Και κάπως έτσι ύστερα από οκτώ μήνες… στην αρχή με ένα θήλαστρο στο χέρι και αργότερα με ένα μωρό στην αγκαλιά… η μαμά και ο μπαμπάς μεγάλωσαν και μεγαλώνουν περήφανοι και μόνο με το γάλα της μαμάς τους, το Θοδωρή και την Έλενα!

Αφιερωμένο στον γιο μου που έμεινε 17 μέρες στην θερμοκοιτίδα, στην κόρη μου που έμεινε 35 ημέρες και στον άντρα μου που στάθηκε δίπλα μου σε όλα.

Μπορείτε να στείλετε και τις δικές σας ιστορίες θηλασμού, τοκετού ή τις επιστολές, τα παράπονα και τις καταγγελίες σας στο editor[at]mitrikosthilasmos.com

Μητρικός Θηλασμός Fun page

Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“