«Ουαααα». Δεν πρόλαβες! Τρέχεις να δεις τι συμβαίνει. Σε κοιτάει και σου χαμογελά. Ήθελε απλά να βεβαιωθεί ότι είσαι κοντά του. Λες να το αφήσεις και να κατευθυνθείς πίσω στην κουζίνα στον καφέ που σε περιμένει. Με το που βγαίνεις από το δωμάτιο δεύτερος γύρος του «Ουαααααααααα». Επιστρέφεις στο δωμάτιο. Σε ξαναβλέπει, σου χαμογελά. Θέλει να σε βλέπει.

Το παίρνεις αγκαλιά και αρχίζεις τις ζουζουνιές: τσιμπήματα, φιλιά, δαγκωματιές, τραγουδάκια… σε κοιτάει με λατρεία. Για λίγο ξεχνάς και τον καφέ. Με τα πολλά πέρασε η ώρα και πείνασε. Τρέχεις ετοιμάζεις το φαγητό του, το ταΐζεις και κοιμάται.

Έχει φτάσει μεσημέρι, δεν πρόλαβες ποτέ να πιεις εκείνον τον καφέ και πείνασες. Πηγαίνοντας προς την κουζίνα, κάνεις μια στάση στο μπάνιο. Πέφτει η ματιά σου απέναντι στο καθρέφτη. Το είδωλό σου προσπαθεί να σε αναγνωρίσει και όχι δεν φταίνε οι πυτζάμες που δεν πρόλαβες να βγάλεις. Πλησιάζεις πιο κοντά στο καθρέφτη και σε παρατηρείς. Κάποιες ρυτίδες έκφρασης άρχισαν να εισβάλλουν στο πρόσωπο σου. Το χρώμα σου έχει γίνει λίγο πιο σκούρο, ίσως να φταίνε κι αυτοί οι μαύροι κύκλοι που είναι λες και έχουν περικυκλώσει όλο σου το πρόσωπο. Τα χείλη σου μοιάζουν σκασμένα και τα μάτια σου έχασαν την λάμψη τους.

«Ουααααααααα». Πάει και το φαΐ για την ώρα! Σε φωνάζει και πάλι το βλαστάρι σου. Τρέχεις από πάνω του. Ανοίγει τα ματάκια του και σε καρφώνει. Σε παρατηρεί για λίγη ώρα και σου χαμογελά. «Είσαι η πιο όμορφη μαμά» είσαι σίγουρη ότι αν μπορούσε να μιλήσει αυτό θα σου έλεγε!

Παρόλο που σκέφτεσαι ακόμα εκείνον τον καφέ, παρότι γουργουλίζει η κοιλιά σου από την πείνα… χαμογελάς. Χαμογελάς, γιατί το να σε αγαπούν έτσι ακριβώς όπως είσαι, και κυρίως έτσι ακριβώς όπως νιώθεις χοντρή/ άσχημη/ σημαδεμένη είναι η απόλυτη ευτυχία!

Σχετικά άρθρα: