Η θορυβώδης αναπνοή (ροχαλητό) στην ηλικία των 2 με 3 ετών είναι συχνό πρόβλημα, που πολλές φορές έχει να κάνει με μεγάλες αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), με συχνές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και με αποφρακτική άπνοια στον ύπνο. Αφορά ένα 10% των παιδιών αυτής της ηλικίας.

Οι ερευνητές από την Αμερική θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο το επίμονο ροχαλητό σε αυτήν την ηλικία συσχετίζεται με προβλήματα στην γνωσιακή ανάπτυξη και στην συμπεριφορά, ενώ προσπάθησαν να διαπιστώσουν πιθανούς προδιαθεσικούς παράγοντες για την κατάσταση.

Στην μελέτη πήραν μέρος 249 παιδιά με τις μητέρες τους από την εγκυμοσύνη και την γέννηση, με προοπτική παρακολούθηση ξεκινώντας από το 2003. Στην ηλικία των 2 με 3 ετών οι γονείς συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο που κατέταξε τα παιδιά σε τρεις κατηγορίες, όσα δεν ροχάλιζαν, όσα ροχάλιζαν παροδικά (στην ηλικία των 2 αλλά όχι των 3 ετών) και όσα ροχάλιζαν επίμονα (από 2 νύχτες την εβδομάδα και πάνω, και στα δύο και στα τρία τους).

Μελετήθηκε η συμπεριφορά και η γνωσιακή λειτουργία όλων των παιδιών με την χρήση ειδικών σχετικών κλιμάκων (Behavior Assessment System for Children, Bayley Scales of Infant Development), ενώ αναλύθηκαν πιθανοί προγνωστικοί παράγοντες για θορυβώδη αναπνοή, όπως η φυλή και το φύλο, η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, το βάρος γέννησης, η έκθεση στο κάπνισμα κατά την εγκυμοσύνη και κατά την παιδική ηλικία, η διάρκεια σίτισης με μητρικό γάλα και η μάζα σώματος. Συγκεκριμένα οι μητέρες ρωτήθηκαν σε κάθε τηλεφωνική συνέντευξη και συνέντευξη από κοντά στην πορεία του χρόνου για το αν θηλάζουν ή δίνουν το γάλα τους, έως ότου αποθήλασαν.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η ομάδα νηπίων που ροχάλιζαν επίμονα είχε σημαντικά συχνότερα αναφερόμενα προβλήματα συμπεριφοράς, ιδιαίτερα υπερκινητικότητα, κατάθλιψη και ελλειμματική προσοχή. Οι πιο δυνατοί προγνωστικοί παράγοντες για το αν το παιδί θα ροχαλίζει και πόσο σοβαρά αποδείχτηκαν ότι ήταν η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση και η απουσία ή η μικρότερη διάρκεια μητρικού θηλασμού ή σίτισης με μητρικό γάλα.

Πιο συγκεκριμένα, βρήκαν ότι τα παιδιά που έλαβαν μητρικό γάλα, ιδιαίτερα για μεγάλες περιόδους, είχαν εντυπωσιακά μειωμένο κίνδυνο για επίμονο ροχαλητό, ακόμα και μετά από συνυπολογισμό των άλλων παραγόντων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα συμπεράσματα. Ενώ κανένα από τα παιδιά που έλαβαν μητρικό γάλα για τουλάχιστον 12 μήνες δεν εμφάνισε θορυβώδη αναπνοή, σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά που δεν θήλασαν καθόλου ή για μόλις ένα μήνα εμφάνισαν επίμονη θορυβώδη αναπνοή.

Οι επιστήμονες συμπεραίνουν ότι η επίμονη θορυβώδης αναπνοή συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων συμπεριφοράς στο παιδί. Τα ευρήματα υποδεικνύουν την ανάγκη για έλεγχο ρουτίνας από τον παιδίατρο για θορυβώδη αναπνοή κατά την νηπιακή ηλικία, ειδικά για παιδιά με χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο και παιδιά που δεν θήλασαν. Είναι επίσης σημαντικό να γίνει εφικτός και να ενθαρρυνθεί ο μητρικός θηλασμός ως μέσο πρόληψης αυτών των προβλημάτων στο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα.

Η μελέτη αυτή, καλύτερη ποιοτικά – ως προοπτική έρευνα- από παλιότερες αντίστοιχες μελέτες, έρχεται να ενισχύσει δεδομένα που καταδεικνύουν την απουσία μητρικού θηλασμού ως παράγοντα κινδύνου για προβλήματα στο ανώτερο αναπνευστικό και επομένως και για προβλήματα συμπεριφοράς.

Πηγή: Dean W. Beebe DW et al. Persistent Snoring in Preschool Children: Predictors and Behavioral and Developmental Correlates. Pediatrics; originally published online August 13, 2012