Της Μαρίνας Φραγκεσκίδου

Σου λένε να κάνεις υπομονή και εσύ βάζεις τα δυνατά σου. Σε ρωτάνε πόσο ευτυχισμένη είσαι
(και είσαι πάρα πολύ, ανυπομονείς να γνωρίσεις αυτό το πλασματάκι, απλά
δεν την παλεύεις άλλο στο περίμενε θες να περάσουν οι μέρες), με το που
σε βλέπουν αμέσως να χαϊδέψουν την κοιλιά σου (και εσύ θες να κρεμάσεις
ταμπελάκι τύπου: κοιτάμε χωρίς να αγγίζουμε παρακαλώ!). 

Δεν θέλεις να παραπονιέσαι αλλά λίγο το βάρος -η κοιλιά έχει μεγαλώσει
τόσο πολύ που ούτε τα πόδια σου δεν μπορείς να δεις-, λίγο οι ορμόνες
που έχουν βαρέσει καμπανάκια, ε, δεν θέλει και πολύ.

Και πάνω που είσαι έτοιμη να εκραγείς, ξέρεις σε εκείνο το σημείο που ούτε οι φόρμες του άντρα σου δεν σου κάνουν πια, τσουκ κάνει την εμφάνισή του το μπουμπουκάκι σου! Είναι τόσο μικρό, κλαίει τόσο πολύ, και όλα πάνω του μοιάζουν τόσο μαγικά…
Το κοιτάς και αναρωτιέσαι πως γίνεται αυτό το πλασματάκι να βγήκε από
μέσα σου. Αγγίζεις τα χεράκια του, τις πατουσίτσες του, μοιάζει τόσο
ευάλωτο. Καθήκον σου να το προστατεύσεις. Όλη η προσοχή στραμμένη πάνω
του και μόνο.

Κλαίει
εσύ εκεί, να το αλλάξεις, να το ταΐσεις, να το αγκαλιάσεις. Χάδια,
φιλιά, ζουζουνιές… ύπνος; Τι είναι αυτό; Γιατί να κοιμηθείς; Πώς να
κοιμηθείς; Δεν προλαβαίνεις και να θέλεις δηλαδή. Μέχρι να το
ταΐσεις/αλλάξεις/κοιμίσεις άντε πάλι από την αρχή. Αν είσαι τυχερή πριν
ολοκληρωθεί ο κύκλος: ταΐζω/καθαρίζω/κοιμίζω τρως ή κάνεις μπάνιο! Κι
αυτό εφόσον είναι κάποιος άλλος κοντά στο παιδί, γιατί δεν παίζει να το
αφήσεις μόνο του.

Ο
άντρας σου πιστεύει ότι το να το κρατά μισή ωρίτσα είναι μεγάλη βοήθεια
(και είναι αν εκείνη την μισή ώρα εσύ μπορείς να ικανοποιήσεις βασικές
σου ανάγκες βλέπε: βουρτσίζω δόντια μου, φτιάχνω ένα καφέ). Μετά από
συζητήσεις καταλήγετε ότι θα κάνει ο σύζυγος το μπάνιο του μωρού και εκεί ολοκληρώνεται σαν άντρας.

«Ποιος
άλλος το κάνει αυτό σε ρωτώ» να περηφανεύεται αυτός. Το ότι εσύ πρέπει
να ετοιμάσεις τα ρούχα του μωρού, την πετσετούλα του και όλα τα σχετικά
δεν παίζει, όπως και το ότι στέκεσαι από πάνω του την ώρα που το πλένει,
γιατί πιστεύεις ότι μπορεί να το πνίξει ούτε αυτό παίζει. Το παιδί
είναι με τον πατέρα του!

Τελειώνοντας και το μπάνιο, ο άντρας πείνασε, το μωρό επίσης και εσύ με το αναμαλλιασμένο μαλλί και τις πυτζάμες που δεν πρόλαβες ποτέ να αλλάξεις από το πρωί, πρέπει να σκεφτείς τι να μαγειρέψεις ή στην καλύτερη τι να παραγγείλεις, την ίδια ώρα που θα ταΐσεις και το αγγελούδι σου.

« Το σπίτι είναι λες και έπεσε βόμβα, όλο μαζεύω και όλο βρίσκω πράγματα»

«Πουκάμισο έχω για αύριο;»

«Τι θα γίνει θα φάμε;»

Κάποια από τα ατελείωτα ερωτήματα του αγαπημένου σου συζύγου.

Εσύ
δεν μιλάς, γιατί είναι και οι ενοχές τύπου: τον έχω αμελήσει μωρέ τον
καημένο, μόνο με το μωρό ασχολούμαι. Και οι μέρες, οι ώρες, οι νύχτες,
τα λεπτά περνούν…

Και φτάνει εκείνη η ώρα που  πας στο μπάνιο να βουρτσίσεις τα δόντια και αντικρίζεις μια άγνωστη. Αυτή η κυρία (ναι κυρία, για γκομενάκι δεν παίζει καθόλου όμως) με τα μισοβαμμένα μαλλιά (μιας και έχεις να τα βάψεις ούτε που θυμάσαι από πότε), με τους μαύρους κύκλους τύπου βρικόλακας που έχει να φάει μέρες (αλλά στην άσχημη εκδοχή καμία σχέση με τις ταινίες), με το στρογγυλό πρόσωπο (έχεις ακόμα κάποια κιλά να χάσεις),
ναι αυτή η κυρία λοιπόν σε κοιτάει απορημένη. Που πήγε το κορίτσι που
ήξερες; Που πήγε η φροντίδα που του ‘χες; Τρομάζεις… τρομάζεις και
αποφασίζεις ότι από αύριο θα σουλουπωθείς.

Ξημερώνει
το αύριο, πάντα με το κλάμα του μωρού σου. Το παίρνεις αγκαλιά να το
ηρεμήσεις και εκείνη τη στιγμή χτυπάει και το ξυπνητήρι του άντρα σου.
Ανοίγει τα μάτια του και σε κοιτά με λατρεία. Το παιδάκι σου σε σφίγγει
με τα χεράκια του και σου χαμογελά, ο άντρας σου σας παίρνει αγκαλιά και
σας φιλάει για καλημέρα. Εσύ κοιτάς το είδωλό σου απέναντι στον
καθρέφτη και αντικρίζεις πάλι αυτή την γνωστή πλέον «κυρία». Η αλήθεια
είναι ότι σήμερα σου μοιάζει λίγο.

Ο
άντρας σου, σου φτιάχνει καφέ και τον αφήνει στο κομοδίνο λίγο πριν
φύγει, το μωράκι σου ηρέμησε, άνοιξε τα ματάκια του και σου σκάει το πρώτο του χαμόγελο. Ξανακοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και αυτή την φορά χαμογελάς! Θα ναι και σήμερα δύσκολη η μέρα, σκέφτεσαι, αλλά θα τα καταφέρω, γιατί γεννήθηκα γυναίκα και μπορώ να κάνω πολλά πράγματα μαζί. Και που θα πάει όταν περάσει αυτή η φάση θα επιστρέψω πιο γκομενάκι από ποτέ!!

Διαβάστε επίσης:

Image:  pregnancyandbaby