Απαντά η Μαρία Κουφονικολάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Γεια σας και συγχαρητήρια για την δουλειά σας!
Για μια ακόμα φορά θα ήθελα την συμβουλή σας πάνω σε ένα θέμα που προέκυψε τις τελευταίες μέρες.

Έχω ένα γιο 19 μηνών ο οποίος εδώ και καμιά δυο βδομάδες έχει αρχίσει να έχει μεγαλύτερη αίσθηση του φόβου.
Με αυτό εννοώ ότι όταν πάμε να τον κοιμίσω μου ζητάει να ανάψω το φως ενώ μέχρι τώρα δεν το έκανε και του αρκούσε το νυχτερινό φωτάκι που έχουμε στο δωμάτιο του.

Βέβαια ήρεμα και με ιστοριούλες τύπου ότι ο ήλιος κοιμήθηκε και δεν χρειαζόμαστε και εμείς φως όταν κοιμόμαστε ξεχνιέται. Επίσης ένα δυο βράδια σηκώθηκε άναψε το φως μόνος του, έχει διακόπτη κοντά στο κρεββάτι του, και ξανακοιμήθηκε.

Ένα άλλο πράγμα που κάνει που δεν έκανε παλιότερα είναι όταν θέλει να πάει από το ένα δωμάτιο στο άλλο ζητάει από κάποιον να πάει μαζί του. Τι φταίει και άρχισε αυτές τις συνήθειες ή είναι φυσιολογικό;  Μήπως είναι που μεγαλώνει και αποκτά μεγαλύτερη αίσθηση του φόβου;

Να αναφέρω ότι καμία φορά παίζουν ή με το μπαμπά του ή με τον παππού ένα παιχνίδι που κρύβονται και αυτός τους ψάχνει και τον αιφνιδιάζουν κυνηγώντας τον. Πειράζει αυτό το παιχνίδι; Πάντως φαίνεται να το διασκεδάζει, ξεκαρδίζεται στα γέλια και λέγοντας “πάλι” θέλει να συνεχίσουν.

Να προσθέσω κάτι το οποίο δεν ξέρω αν έχει σημασία, ότι είμαι έγκυος στον όγδοο μήνα με επιπλοκές και είμαι συνεχώς ξαπλωμένη.

Τι μπορώ να κάνω για να τον φύγουν αυτές οι μικρές ανασφάλειες; Είμαι υπερβολική να αγχώνομαι για αυτά τα πραγματάκια; Τέλος να σας πω ότι θηλάζαμε μέχρι πριν 4 μήνες, όπου και το κόψαμε λόγω συσπάσεων, και είναι αρκετά ανεξάρτητος σαν παιδάκι.

Σας ευχαριστώ εκ τον προτέρων και περιμένω απάντηση σας.
Νάντια Μ., Κοζάνη

Αγαπητή Νάντια
είναι πολύ πιθανό να “φταίει” ακριβώς αυτό: το παιδάκι σας μεγαλώνει.

Είναι επίσης πολύ πιθανό να παίζει το ρόλο της σ΄αυτή τη συμπεριφορά και η εγκυμοσύνη σας μαζί με την ανάγκη να είστε κλινήρης (το παιχνίδι των μπαμπά και παππού πάντως όχι).

Το παιδί θα προσπαθεί να επεξεργαστεί τους φόβους του όσο θα μεγαλώνει με διάφορους τρόπους -ένας απ΄αυτούς είναι και το παιχνίδι που αναφέραμε.

Αυτό που μπορείτε να κάνετε, είναι να πηγαίνετε μαζί του βέβαια, όταν σας το ζητάει (εσείς ή κάποιος άλλος), να του δείχνετε όμως, ότι περιμένετε απ΄αυτόν να το σταματήσει κάποια στιγμή, λέγοντας για παράδειγμα “όταν θα είσαι έτοιμος να πας μόνος σου στο άλλο δωμάτιο, θα μου το πεις;” ή “εγώ θα στέκομαι εδώ στην άκρη και θα σε βλέπω καθώς θα πηγαίνεις απ΄το ένα δωμάτιο στο άλλο, για να δεις ότι μπορείς να το κάνεις”.

Αν δείτε ότι ο φόβος συνεχίζεται για πολύ, ανακοινώστε στο παιδί, ότι από δω και στο εξής θα σταματήσετε να πηγαίνετε μαζί του κι ότι πρέπει να προσπαθήσει να τα καταφέρει μόνος του (τηρήστε το).

Μη χλευάσετε και μην υποτιμήσετε σε καμία περίπτωση τους φόβους του.

Ενδέχεται το παιδί σας να έχει βρει, ζητώντας πάντα συντροφιά, τον τρόπο να έχει κάποιον κοντά του, τώρα που εσείς δεν μπορείτε πια. Θυμηθείτε ότι έχει ανάγκη να έχει κι αυτό κάποιον έλεγχο στο περιβάλλον του.

Καλή σας επιτυχία

Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“

Διαβάστε επίσης:

• Βραδινές φοβίες νηπίου

Μητρικός Θηλασμός Fun page

Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“