Μπήκα στα 34 και δεν θυμάμαι πότε ήταν η εποχή που μετρούσα τις μέρες για να έρθει το καλοκαίρι. Ή μάλλον θυμάμαι…ήταν τότε που ήμουν ελεύθερη.

Τα τελευταία χρόνια από τότε ειδικά που έγινα μάνα, είμαι φανατική της άνοιξης και του φθινόπωρου. Για να πω την αλήθεια, με το που μπαίνει το καλοκαίρι χαίρομαι. Αλλά η χαρά μου κρατάει, μέχρι να έρθουν οι καύσωνες. Την χαρά μου την κουκουλώνει το σύννεφο των καυτών ημερών.  Όχι ότι δεν μου αρέσει η θάλασσα, οι καλοκαιρινές βόλτες, οι διακοπές, το μπαλκόνι και ότι άλλο όμορφο φέρνει στη ζωή μας το καλοκαίρι, αλλά η υπερβολική ζέστη  με κάνει να χάνω τον εαυτό μου, μου διώχνει ότι ενέργεια έχω πάνω μου.

Ναι, κουράστηκα να κάνω ντουζ τρεις φορές την ημέρα, να ντουζάρω δύο παιδιά  τρεις την ώρα και να κοντεύουμε οικογενειακώς να βγάλουμε λέπια.

Μια φίλη μου, με ρώτησε: “Υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να απολαμβάνεις ένα Freddo cappuccino στην παραλία καθισμένη στην ξαπλώστρα;” (γιατί το ξαπλωμένη… ανήκε σε άλλες εποχές, όταν δεν είχες να επιβλέπεις κανέναν) Ναι, της απάντησα. Καλό το Freddo cappuccino, δεν λέω, αλλά το τρέξιμο που έχω ρίξει μέχρι να έρθει η ώρα να πιω το καφεδάκι στην ξαπλώστρα (εγώ είμαι του φραπέ στην παραλία..δεν έχω εκσυγχρονιστεί ακόμα), και το τρέξιμο που ακολουθεί με την επιστροφή στο σπίτι, έρχεται να σου βγάλει τον καφέ από τη μύτη. Ειδικά τις φορές που πήγαινα μόνη με τα παιδιά στη θάλασσα.

Αφήστε που η άμοιρη ανακάλυψα στο τέλος του καλοκαιριού, ότι ο δίχρονος γιος μου, μπορεί να πάρει έναν ωραιότατο μεσημεριανό υπνάκο στην παραλία στην ξαπλώστρα κάτω από τη σκιά της ομπρέλας και εγώ να απολαύσω ανενόχλητη τον καφέ μου διαβάζοντας το βιβλίο μου (μια που ο εννιάχρονος γιος μου δεν χρειάζεται διαρκή επίβλεψη). Έτσι, μπόρεσα να έχω κι εγώ τις μονο-δικές μου απολαυστικές ώρες στην παραλία.

Κάθε Σαββατοκύριακο, απολάμβανα μεν θάλασσα, βόλτες, το μπαλκονάκι μου με όλα τα συμπράγκαλα που αράδιαζαν τα παιδιά, αλλά δεν είχα κουράγιο και αντοχές να κάνω αυτά που έπρεπε ή αυτά που ήθελα να κάνω.

Μετά βίας σηκωνόμουν κάθε φορά από το κρεβάτι μου, από τον καναπέ ή από την καρέκλα του μπαλκονιού. Όλο το καλοκαίρι, παρόλο που άργησε να κάνει την εμφάνιση του φέτος με τον άστατο καιρό, ένοιωθα βαριά και κουρασμένη.

Με τις βιταμίνες προσπαθούσα να πάρω ενέργεια για να αντεπεξέλθω στην καθημερινότητα, ή τουλάχιστον να πάρω την ψευδαίσθηση ότι θα μου δώσουν έξτρα ενέργεια, μπας και πάρει τα πάνω του ο «κουρουμπελιασμένος» οργανισμός μου.

Όταν ήταν να πάω κάπου, είχα την ανάγκη να μου δώσει κάποιος μια σπρωξιά για να αρχίσω να ετοιμάζομαι. Να μην αναφέρω και το ότι μέχρι να ντύσω τα παιδιά, αφού δεν τα έντυνα από πριν για να μην ιδρώσουν ή λερωθούν, ξαναΐδρωνα και φυσούσα και ξεφυσούσα από τα νεύρα μου.

Άρχισαν τα πρώτα αεράκια, η θερμοκρασία άρχισε να κατεβαίνει σιγά σιγά από την κορυφή του Έβερεστ, κι εγώ, όπως κι εσείς φαντάζομαι, άρχισα να νοιώθω λιγότερη κουρασμένη.

Ήδη, το πρωινό ξύπνημα έγινε κάπως πιο εύκολο, το απόγευμα νοιώθω τουλάχιστον 50 κιλά ελαφρότερη (είμαι 48… συν τις ζέστες βάλε άλλα 100… συν την κούραση από τη δουλειά βάλε άλλα 50, στο σύνολο = 198!!!!), έτσι τώρα αισθάνομαι ελαφρύτερη!

Οι δουλειές του σπιτιού, γίνονται με μεγαλύτερη ευκολία, τα ντουζ έχουν μειωθεί και ευτυχώς γλιτώσαμε τα λέπια, και αποφασίζω ευκολότερα να σηκωθώ από εκεί που κάθομαι. Οι δε βόλτες, έχουν αρχίσει να μου φαίνονται πιο ευχάριστες, και ακόμα και το να κάτσω στο μπαλκόνι αφού με φυσάει έστω και αυτό το λίγο αεράκι, φαντάζει πιο απολαυστικό.

Ακόμα και η εξόρμηση μου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη θάλασσα, ήταν από τις πιο απολαυστικές του καλοκαιριού, μια που φυσούσε αεράκι, το μπουλούκι είχε αραιώσει (πιάσαμε με ευκολία πρώτη ξαπλώστρα «πίστα»), τα πόδια μας δεν ζεματιζόταν από την άμμο και δεν γίναμε μούσκεμα από τον ιδρώτα μέσα στο αυτοκίνητο, ούτε στον πηγαιμό αλλά ούτε και στην επιστροφή μας από τη θάλασσα. Μέχρι και η μουσική που έπαιζαν στην παραλία ήταν απαλή, ήρεμη, και ιδιαίτερα απολαυστική.

Τώρα γιατί σας τα είπα όλα αυτά; Μα για να μην ακούσω καμιά σας να λέει ότι την πιάνει κατάθλιψη που φεύγει το καλοκαίρι!!!

Α…και κάτι ακόμη για όλες όσες είναι λάτρεις της θάλασσας: μην μαζεύετε ακόμα τα μαγιό σας. Τολμήστε να κάνετε τις τελευταίες εξορμήσεις στη θάλασσα για όσο το επιτρέπει ο καιρός, και να δείτε πώς θα τις θυμάστε ως τις πιο απολαυστικές του καλοκαιριού, μια που ο κόσμος θα είναι ελάχιστος, ο ήλιος δεν θα είναι καυτός, η θάλασσα θα είναι καθαρότερη και το τοπίο περισσότερο ειδυλλιακό από ποτέ!