Εγώ το πρώτο μου παιδάκι δεν το θήλασα ούτε καν προσπάθησα και αυτό γιατί στα δεκαοχτώ μου είχα μειώσει με πλαστική χειρουργική τον έναν από τους δυο μαστούς.

Όποιον γιατρό και αν ρώτησα μου είπε να μην θηλάσω παρόλο που ο ένας μου μαστός δεν είχε πρόβλημα.

Κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν το έψαξα μόνη μου, που δεν το προσπάθησα. ‘Έβλεπα τότε, μετά την γέννηση του Νικόλα μου, τους άλλους να τον ταΐζουν με το μπουκάλι και γω θεατής.

Έβλεπα γυναίκες στον ίδιο θάλαμο με τον δικό μου να μην θηλάζουν ενώ είχαν γάλα, παιδιάτρους να συνταγογραφούν συμπληρώματα άνευ λόγου και αιτίας, είδα γυναίκα να πετάει το γάλα της στα σκουπίδια εξαιτίας μιας αντιβίωσης που έπρεπε να πάρει και της κακής πληροφόρησης που είχε.

Όταν έμεινα έγκυος την κόρη μου αποφάσισα να προσπαθήσω. Έψαξα στο διαδίκτυο βρήκα site για το θηλασμό καθώς και site για θηλασμό μετά από πλαστική επέμβαση. Διάβασα βιβλία, επισκέφτηκα σύμβουλο θηλασμού, και όταν γεννήθηκε η κόρη μου ήμουν έτοιμη.

Την θήλαζα αποκλειστικά για τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο, την κρατούσα συνέχεια, δεχόμουν επικρίσεις για αυτό όπως και για το γεγονός ότι δεν ήθελα να της δώσω ούτε λίγο χαμομήλι.

Ο εγχειρισμένος μαστός είχε πρωτόγαλα όμως το γάλα μου δεν κατέβηκε παρά την 7η ημέρα (και στους δυο μαστούς). Η μικρή δεν έκανε καθόλου κακά της την 5η μέρα και αναγκάστηκα να της δώσω συμπλήρωμα.

Δεν το έβαλα κάτω, πήρα συμπληρώματα διατροφής, την είχα συνέχεια στο στήθος, πήρα ιατρικό θήλαστρο και εκεί που στόχευα να την θηλάσω ένα μήνα τουλάχιστον, τώρα είναι δυο μηνών θηλάζω ακόμα και έχουμε μείωσει το συμπλήρωμα!