Συχνά μια εγκυμοσύνη μπορεί να παρουσιάσει διάφορες επιπλοκές η οποίες επιδρούν και στη διατροφή της εγκύου.

Ναυτία και εμετοί

Ναυτία και εμετοί ή πρωινή αδιαθεσία είναι συχνά συμπτώματα του πρώτου τριμήνου της κύησης.

Αν και είναι ενοχλητικά, η ναυτία και οι εμετοί είναι
σπάνιες φορές σοβαρά φαινόμενα και τέτοιας διάρκειας ώστε να επηρεάσουν την κατάσταση της διατροφής.

Κάποιες φορές συμβαίνουν σοβαροί έμετοι, φαινόμενο γνωστό ως σύνδρομο υπερεμετικότητας κατά το οποίο συμβαίνει απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών και έτσι περιορισμός της κατανάλωσης και όλων των άλλων θρεπτικών συστατικών.

Δυσκοιλιότητα
Η δυσκοιλιότητα είναι συνήθως συχνή κατά το δεύτερο ήμισυ της κύησης.

Συμβαίνει λόγω της μειωμένης γαστρεντερικής κινητικότητας, που είναι αποτέλεσμα της αύξησης των επιπέδων της προγεστερόνης, της αυξημένης συμπίεσης του γαστρεντερικού σωλήνα από τη διογκωμένη μήτρα και της μειωμένης φυσικής δραστηριότητας της μητέρας.

Η υπέρταση της κύησης χαρακτηρίζεται από υψηλή αρτηριακή πίεση και υπερβολικό οίδημα. Συνήθως συμβαίνει κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης.

Η αιτιολογία είναι άγνωστη, διατροφή όμως επαρκής σε πρωτεΐνη, θερμίδες, ασβέστιο και νάτριο σχετίζεται με μικρότερη πιθανότητα εμφάνισης. Για την αντιμετώπιση της συνιστάται κλινήρης ανάπαυση και αντιυπερτασική φαρμακευτική αγωγή. 

Διαβήτης 

Για τη διαβητική γυναίκα που μένει έγκυος ή για τη γυναίκα που αναπτύσσει δυσανεξία στη γλυκόζη κατά τη διάρκεια της κύησης, ο στόχος είναι να διατηρηθούν τα επίπεδα του σακχάρου σε φυσιολογικά όρια καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η απαίτηση σε ινσουλίνη συνήθως ελαττώνεται στα αρχικά στάδια της κύησης, αλλά αυξάνεται κατά το δεύτερο τρίμηνο και παραμένει αυξημένη μέχρι τον τοκετό.

Ο διαβήτης της κύησης μπορεί πολλές φορές να αντιμετωπιστεί μόνο με αλλαγές της διατροφής, αλλά κάποιες γυναίκες με διαβήτη τύπου ΙΙ που μένουν έγκυοι, μπορεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να χρειαστούν ινσουλίνη.