Ιστορία θηλασμού
από την Eβίτα
Θήλαστρό μου αγαπημένο…
Που με βοήθησες να θηλάσω τα παιδάκια μου για τόσο καιρό μετά την επιστροφή μου στο γραφείο.
Που μου στάθηκες σαν φιλαράκι πιστό όταν ήμουν μακρυά από το παιδάκι μου και το σπιτάκι μας.
Που με είδες να κλαίω από λύπη, από άγχος και από απελπισία για τα μπουκαλάκια που δεν γέμιζαν, για τη δουλειά που δεν ήταν όπως θα ήθελα και για το μωρό μου που μου έλειπε.
Που περάσαμε τόσες ώρες μαζί, μαζεύοντας σταγόνα σταγόνα το γαλατάκι μας για την κάθε επόμενη μέρα.
Που τόσες φορές σου θύμωσα για το χρόνο και την ενέργεια που μου έτρωγες αλλά πάντα ήσουν εκεί όταν τα χαμόγελο του μικρού μου μου έδινε κουράγιο για να συνεχίσω.
Που ήρθες μαζί μου σε meetings, σε γραφεία, σε συνεντεύξεις και διαγωνισμούς και καρτερικά με περίμενες.
Που ήρθες μαζί μου σε τρένα, λεωφορεία, μετρό, αεροπλάνα και καράβια και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκες.
Θήλαστρο μου αγαπημένο, το μωρό μας μεγάλωσε. Ζουζουνίζει όλη μέρα και είναι έτοιμο να περπατήσει! Τρώει πολύ τώρα πια και με περιμένει να θηλάσουμε το απόγευμα οπότε δε χρειάζεται να κουράζεσαι άλλο. Ήρθε η ώρα να ησυχάσεις και ποιος ξέρει; Mπορεί να ακούσουμε τον Ορέστη μας και στο τρίτο μωρουλάκι μας να με βοηθήσεις πάλι 🙂
Από εμένα, τα αγοράκια μας και το μπαμπά μας… απέραντα “ευχαριστώ”!
Photo: healthpages

Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com