Το παιδί μας από τη μέρα που θα γεννηθεί χρειάζεται να νοιώθει αγάπη και ασφάλεια. Η αγάπη είναι που θα βοηθήσει το παιδί μας να αναπτυχθεί ολόπλευρα. Χαρίζουμε την αγάπη μας απλόχερα στο παιδί μας, χωρίς όρους και δεσμεύσεις. Δε λέμε «δε σ’αγαπάω γιατί ήσουν κακό παιδί». Αν έχει γίνει κάτι που εμείς δε θεωρούμε σωστό εξηγούμε στο παιδί μας τους λόγους και δεν το απειλούμε συναισθηματικά. Πρέπει να του δώσουμε να καταλάβει ότι η πράξη ήταν κακιά και όχι το ίδιο το παιδί. Σημασία έχει να κατανοήσει το παιδί μας ότι εμείς το αγαπάμε και το αποδεχόμαστε ανεξάρτητα από τη προσωπικότητά του, τα ταλέντα του και τα μειονεκτήματα του.
Πολλές φορές όταν έχουμε δουλειά έρχεται το παιδί μας και μας ρωτάει διάφορα. Η συνηθισμένη απάντηση που του δίνουμε είναι ότι θα τα πούμε μετά. Το βασικό μήνυμα που λαμβάνει το παιδί μας είναι ότι η δουλειά είναι πάνω από αυτό. Σίγουρα δεν ισχύει για κανένα γονιό αυτό αλλά πάνω στο άγχος να τελειώσουμε αυτό που έχουμε να κάνουμε δε σκεφτόμαστε πόσο κακό κάνουμε στο ίδιο μας το παιδί. Η σωστή αντιμετώπιση είναι να αφήσουμε για λίγο τη δουλειά μας και να στραφούμε προς αυτό και να το ακούσουμε με προσοχή, κοιτώντας το στα μάτια. Σίγουρα εκείνη τη στιγμή νοιώθει ότι είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωής μας.
Μέσα στο πρόγραμμά μας καλό είναι να αφήσουμε και κάποιες ώρες που θα αφοσιωθούμε στο παιδί μας κάνοντας διάφορα πράγματα. Είτε παίζοντας, τραγουδώντας, κάνοντας κατασκευές είτε συζητώντας μαζί του για την ημέρα που είχε το ίδιο ή και για όποιο άλλο θέμα το απασχολεί. Δώστε χρόνο και χώρο στα παιδιά σας έτσι και το ίδιο σας το παιδί να νοιώθει πολύτιμο αλλά και εσείς θα έχετε ασχοληθεί με το παιδί σας ουσιαστικά.
Όλοι οι γονείς θέλουμε τα παιδιά μας όταν δε θα είναι μαζί μας ή όταν μεγαλώσουν να έχουν ισχυρά θέλω, να εκφράζουν την άποψη τους χωρίς δισταγμούς, να μπορεί να παίρνει μόνο του αποφάσεις σωστές και να μην είναι υποταγμένο στους άλλους. Για να το επιτύχουμε αυτό χρειάζεται δουλειά από τη μικρή κιόλας ηλικία. Δε γίνετε να επιδιώκουμε μέσα στο σπίτι να έχουμε ένα παιδί όπου θα κάνει πάντα ότι του λέμε εμείς και εκτός σπιτιού να μην κάνει πάντα ότι του λένε οι άλλοι. Είναι αντιφατικά πολλές φορές και τα δικά μας θέλω.
Μπορούμε να του δίνουμε πρωτοβουλίες και σίγουρα να ακούμε αυτά που θέλει και να προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε όσο είναι δυνατό. Για παράδειγμα το πρωί έχουμε ετοιμάσει στη 4 ετών κόρη μας φόρμες για να βάλει στο σχολείο ενώ εκείνη κλαίει γιατί θέλει να βάλει φόρεμα και εμείς επιβάλουμε να βάλει αυτό που της λέμε. Έτσι αποδεικνύουμε τη δική μας κυριαρχία έναντι στο παιδί μας. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Θέλουμε ένα παιδί όπου σέβεται τον εαυτό του και τις αποφάσεις του. Ακόμη κι αν θεωρούμε ότι μια απόφαση του παιδιού μας είναι λάθος το αφήνουμε έτσι ώστε να μάθει μέσα από τα δικά του λάθη. Να αντιληφθεί ότι και τα λάθη είναι μέσα στη ζωή μας και φυσικά κάνουν όλοι. Μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε, προσπαθούμε και προχωράμε. Δεν απογοητευόμαστε και τα παρατάμε.
Η επιβράβευση πράξεων του παιδιού πρέπει να γίνετε για ότι κι αν κάνει το παιδί. Φυσικά δεν επιβραβεύουμε μόνο το αποτέλεσμα αλλά κυρίως τη προσπάθεια. Ακόμη κι αν κάνει κάτι όπου το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό του λέμε μπράβο για τη προσπάθεια και το ενθαρρύνουμε να συνεχίσει μέχρι να το πετύχει. Για παράδειγμα ένα μικρό παιδί θέλει να κάνει πολυκατοικία με τα τουβλάκια του αλλά δεν τα καταφέρνει. Του λέμε μπράβο που μπόρεσε να κουμπώσει τα τουβλάκια ή που τα ταξινόμησε ανάλογα με το χρώμα και ότι μπορεί να προσπαθήσει την επόμενη φορά και ότι μάλλον θα το πετύχει. Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι ναι μεν επιβραβεύουμε αλλά δε λέμε και ψέματα. Πρέπει να δίνουμε έμφαση στη προσπάθεια γιατί δε μπορεί πάντα να πετυχαίνει ότι κάνει.
Η αυτοεξυπηρέτηση είναι ένα στοιχείο που βοηθάει το παιδί να νοιώθει ικανό. Μπορούμε από μικρή ηλικία να το ξεκινήσουμε με πολύ απλά πράγματα. Όπως να βάλει το παντελόνι ή να πλένει μόνο τα δόντια του κ.α. Κάνουμε τις απαραίτητες κινήσεις ώστε το παιδί μας να νοιώθει μεγάλο (επιθυμία κάθε παιδιού) και ότι μπορεί να καταφέρει πράγματα για τον εαυτό του.
Ακόμη μπορούμε να το προτείνουμε για παράδειγμα να στρώσει το τραπέζι μαζί μας έτσι ώστε να θεωρεί τον εαυτό του ικανό να προσφέρει και στην οικογένεια του. Μη φοβάστε να αφήνετε το παιδί σας να κάνει πράγματα για το σπίτι όταν το ίδιο το επιθυμεί. Αν θέλει να πλύνει τα πιάτα η κόρη σας αφήστε την να το κάνει υπό όρους βέβαια, μαζεύοντας μαχαίρια και φυσικά όταν δε θα είναι πολλά γιατί θα γίνει μούσκεμα. Θα έχει μεγάλη χαρά που μπορεί να προσφέρει κι αυτή στο σπίτι σαν τους μεγάλους.
Η αυτοπεποίθηση θα οδηγήσει το παιδί μας στην ευτυχία και επιτυχία στη ζωή του. Για να το πετύχουμε μπορούμε να ακολουθήσουμε κάποια από τα παραπάνω προσαρμόζοντας τα στο χαρακτήρα του παιδιού μας. Αφήνουμε ελεύθερο το παιδί μας. Ελεύθερο με όρους όμως ώστε να μην κινδυνεύει η σωματική και ψυχολογική του ακεραιότητα.
Photo: freedigitalphotos
Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com
