Η λοχεία… είναι πολλά!

Η λοχεία… είναι πολλά!

Η λοχεία… είναι πολλά! Είναι τα μικρά πράγματα. Είναι τα μεγάλα πράγματα. Είναι πολλά.

Είναι όταν δύει ο ήλιος και ένα κόμπος σχηματίζεται στο λαιμό μου γιατί δεν ξέρω τι θα φέρει η νύχτα. Είναι όταν κλαίει υστερικά καθώς προσπαθώ να την αλλάξω και νιώθω την καρδιά μου να αρχίζει να χτυπάει δυνατά. Είναι όταν κοιμάται αλλά δεν μπορώ να ακούσω την αναπνοή της. Είναι όταν της βγαίνει ο εμετός από τη μύτη της και βιάζομαι να τη βάλω στο πλάι καθώς χρειάζεται λίγο χρόνο για να ξεμπλοκάρει τους αεραγωγούς της. Είναι όταν την βάζω στο κάθισμά της στο αυτοκίνητο και ανησυχώ ότι είναι πολύ σφιχτό ή πολύ χαλαρό.

Είναι το να κοιτάζω στον καθρέφτη και να προσπαθώ πολύ σκληρά να εκτιμήσω αυτό που βλέπω. Είναι να θυμάμαι να αλλάζω την δική μου πάνα (τη σερβιέτα λοχείας), να αλλάζω τα επιθέματα στήθους. Είναι η προσπάθεια να βρω ρούχα να μου κάνουν, να είναι άνετα και καθαρά. Είναι το γεγονός ότι μυρίζω και ιδρώνω όλη την ώρα. Είναι το να πρέπει να επιλέξω ανάμεσα στο φαγητό, τον ύπνο, το καθάρισμα ή το ντους γιατί ξέρω ότι δεν θα έχω χρόνο για όλα αυτά. Είναι που λιγοστεύουν οι μέρες που ο σύντροφός μου είναι σε άδεια πριν επιστρέψει στη δουλειά του και προσπαθώ να μην ζηλεύω.

Δεν είναι ότι παίζω το παιχνίδι της σύγκρισης. Δεν είναι ότι κοιτάζω τις μαμάδες που ήδη χωράνε στα προ εγκυμοσύνης τζιν τους, ενώ εγώ δεν μπορώ να χωρέσω ούτε στα ρούχα που αγόρασα μετά τον τοκετό. Δεν είναι ότι κοιτάζω τις μαμάδες που μπορούν να κολατσίζουν και να πίνουν καφέ με φίλες όταν εγώ δεν βρίσκω τη δύναμη να φύγω από το σπίτι.

Είναι πολλά. Η νεογνική φούσκα είναι πολλά. Δεν είναι όλα ευτυχία και θηλασμός σε ένα χωράφι με χρυσά καλάμια με πεταλούδες να χορεύουν γύρω από το κεφάλι σου. Δεν είναι όλα χαριτωμένα ρούχα και το να τελειώνεις αυτή τη σειρά του Netflix. Είναι τα μικρά πράγματα. Είναι τα μεγάλα πράγματα. Είναι πολλά.

Επιτρέπεται να πεις ότι είναι πολλά. Δεν σημαίνει ότι δεν είσαι ευγνώμων. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάς το παιδί σου. Δεν σε κάνει λιγότερο απίστευτη μαμά. Το μόνο που σημαίνει είναι ότι είσαι άνθρωπος. Ότι είσαι άνθρωπος σαν εμένα. Γιατί είναι πολλά για μένα και θέλω να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη σε αυτή τη φούσκα και ότι σου υπόσχομαι πως μια μέρα σύντομα, αυτή η φούσκα θα σκάσει όπως σου υπόσχομαι ότι ο ήλιος θα ανατείλει. Και ΘΑ σηκωθεί, όπως και εσύ. 🌞

Για οποιαδήποτε μαμά είναι αυτή τη στιγμή στη φούσκα – μερικές φορές το πιο δύσκολο πράγμα από όλα είναι το συνηθισμένο, αλλά αγαπητή μου, εσύ κάνεις τα συνηθισμένα τόσο απίθανα ❤️ είσαι αρκετή. Τα σιωπηλά δάκρυα είναι δικά σου, τόσες πολλές από εμάς είμαστε μαζί σου γιατί ήμασταν εκεί, είμαστε εκεί, θα είμαστε εκεί ❤️ ο ήλιος θα ανατείλει!

 

Ελεύθερη μετάφραση: Μαρία Παπαποστόλου
Επιμέλεια: mitrikosthilasmos Team
Πηγή: @thepeninsulamumma

~ Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια ~

Ευχαριστούμε τη Μάγκυ που μας επέτρεψε να μεταφράσουμε την ιστορία της και να τη μοιραστούμε μαζί με τη φωτογραφία της, μαζί σας! Περιμένουμε και τις δικές σας ιστορίες ή/και φωτογραφίες στο editor[at]mitrikosthilasmos.com

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *