Δεν τα παράτησα με το θηλασμό ούτε μετά την κηδεία του άντρα μου…

Δεν τα παράτησα με το θηλασμό ούτε μετά την κηδεία του άντρα μου…

Ιστορία θηλασμού της μαμάς Αγλαΐας

 

Πριν από 8 μήνες έχασα τον σύζυγό μου σε τροχαίο. Αν δεν είχα τη μικρή συνέχεια πάνω μου να θηλάζει νομίζω θα ήμουν πολύ άσχημα…


Θηλασμός… Υπεροχή εμπειρία!!!!! Τα δύο πρώτα μου παιδιά δεν τα θήλασα. Δεν ήξερα. Νόμιζα ήταν κάτι που γίνεται φυσικά και απλά. Πήραν τα νεογέννητα και έτοιμο γάλα στο μαιευτήριο οπότε τα παράτησα και εγώ γρήγορα.

Στην τρίτη εγκυμοσύνη όμως, έγινε στόχος ζωής “Θα θηλάσω., Τέλος!!!”. Και επειδή η παιδίατρος που είχα από τα αγόρια μου, ήταν αρνητική γιατί έπαιρνε λίγο βάρος το μωρό, άλλαξα παιδίατρο και η νέα παιδίατρος μου είπε: “αφού είναι μέσα στα όρια -ακόμη και αν είναι τα κάτω- δεν έχουμε πρόβλημα!”, βελτίωσα και όσο μπορούσα τη διατροφή μου και όλα καλά!

Πριν από 8 μήνες έχασα τον σύζυγό μου σε τροχαίο. Αν δεν είχα τη μικρή συνέχεια πάνω μου να θηλάζει νομίζω θα ήμουν πολύ άσχημα…

Όταν έγινε το τροχαίο ο άντρας μου έμεινε 7 ημέρες στην εντατική σε κώμα μέχρι να καταλήξει. Εκείνες τις μέρες έπρεπε να γίνω 5 κομμάτια… Να πηγαίνω στο ΚΑΤ στον άντρα μου, στο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού στο μεγάλο μου γιο (ήταν μαζί στο αυτοκίνητο), στο χωριό με την αδερφή μου ο 4χρονος γιος μου και η μικρή στη Θήβα, σε συγγενικό πρόσωπο που είχε μωρό και θήλαζε και το δικό μου μωρό

Δε τα παράτησαν ούτε τότε, ούτε όταν μετά τη κηδεία μου είπαν να σταματήσω το θηλασμό γιατί από τη στεναχώρια μου το γάλα μου θα ήταν πικρό για το μωρό!!!!!!

Και τώρα μου λένε να σταματήσω… είναι μεγάλο το μωρό… Δεν είναι το γάλα πρωί-βράδυ που λέει ο παιδίατρος…, είναι τροφή της ψυχής! 15 φορές την ημέρα είναι στο στήθος, για ένα λεπτό, για δύο, για όσο χρειάζεται εκείνη!!!

Και δεν ήταν εύκολο από την αρχή, γιατί δεν είχα βοήθεια! Ο άντρας μου έφευγε 6 το πρωί και ερχόταν βράδυ απ’ τη δουλειά.

Από 17 ημερών ήταν έξω το μωρό και με βροχή…και χιόνι… και όλα, γιατί έπρεπε να πηγαίνω τα’ αγόρια στο δημοτικό και στο παιδικό σταθμό. Και ξενυχτισμένη απ’ το θηλασμό -που το πρώτο καιρό ήταν συνεχόμενος- χωρίς βοήθεια καμία στο σπίτι από κάποιον άλλο…

Τώρα ή μικρή μου είναι 16 μηνών και ακόμα συνεχίζουμε! Μερικές φορές είναι πολύ ανήσυχη επειδή πονάνε τα ούλα της, αλλά βρίσκει παρηγοριά στο στήθος! Παίρνει βαθιά ανάσα όταν τη βάζω στο στήθος και το κρατάει πιπίλα. Της περνάνε όλα και ούτε αλοιφές, ούτε ντεπόν και γιατροσόφια! Δεν εργάζομαι και έχω το χρόνο να είμαστε συνέχεια μαζί, αχώριστα.

Στο βίντεο εγώ τρώω το μεσημεριανό και η Αγάπη-Χαρά ανακουφίζεται από τον πονόδοντο, 16 μηνών, μόλις χθες έσκασε το 3 δοντάκι! Δεν αποφασίζει ποιο από τα δύο θέλει όμως… και πάει μια δεξιά μια αριστερά!

Θέλει μικρές θυσίες αλλά ή ανταμοιβή από τα συναισθήματα είναι μεγάλη. Έτσι λέω εγώ (!),  που έχοντας τρία παιδιά και περνώντας και τις δύο φάσεις: θηλασμός και μη θηλασμός στα δύο πρώτα, να μην το βάζουν κάτω οι μανούλες που θέλουν! Λίγο προσπάθεια παραπάνω!!!!!

Σας έστειλα λοιπόν και εγώ την ιστορία μου και τις φωτογραφίες μας και σας ευχαριστώ για όλα! Που στηρίζεται τις μανάδες, που θέλουν και δεν ξέρουν!!!

Ευχαριστούμε την φίλη Αγλαΐα που μοιράστηκε μαζί μας τη δική της ιδιαίτερη ιστορία θηλασμού μέσα από αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες τους! Περιμένουμε και τις δικές σας ιστορίες ή/και φωτογραφίες θηλασμού στο editor[at]mitrikosthilasmos.com

Διαβάστε περισσότερες ιστορίες θηλασμού ΕΔΩ
& ιστορίες τοκετού ΕΔΩ !

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *