Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια…

Ιστορία τοκετού/θηλασμού της μαμάς Παναγιώτας

Καλησπέρα, με λένε Παναγιώτα έχω ένα μωράκι 77 ημερών και αυτή είναι η δική μου ιστορία για το πως είχα σχεδιάσει έναν φυσιολογικό τοκετό και μια πορεία θηλασμού, ώσπου όλα ανατράπηκαν…


Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη χωρίς ζαλάδες και εμετούς, ώσπου μπήκα στον 8ο και άρχισε η περιπέτεια…

Στον 8ο λοιπόν, στην τακτική μας εξέταση αίματος τα αιμοπετάλια μου βρίσκονται στις 36.000 (με κατώτατο όριο τις 140.000), ξεκινάμε θεραπεία, η οποία αρχικά δεν πιάνει αλλά όταν έφτασα στην 38η εβδομάδα όπου και την επαναλάβαμε δούλεψε και ανεβήκαμε στις 150.000!

Στην συζήτηση με την γυναικολόγο μου, είπαμε να δούμε αν ο τράχηλος είναι ανοικτός να πάμε για φυσιολογικό τοκετό άμεσα, δυστυχώς δεν μας την έκανε την χάρη έτσι για να μην ριψοκινδυνέψουμε το όμορφο παιδάκι μου αλλά και την δική μου ζωή προχωρήσαμε σε καισαρική.

Ο φόβος μου μεγάλος, να μην έχει το παιδί το ίδιο πρόβλημα με μένα, να πάνε όλα καλά, να είμαι και εγώ εκεί να τον μεγαλώσω, όπως και έγινε… Με μία πολύ καλή καισαρική, από την οποία ανάρρωσα πάρα πολύ γρήγορα και γύρισα σπίτι μου για να θρέψω τον γιο μου.

Το παιδάκι μου έπιασε εύκολα το στήθος στο μαιευτήριο και στο σπίτι εδραιώσαμε γρήγορα τον θηλασμό. Ανά δύο-τρεις ώρες ήμασταν αγκαλιά και θήλαζε με όλη του την καρδιά.

Περάσαμε έτσι 50 ημέρες. Ώσπου ξυπνάω την 51η γεμάτη μελανιές, κόκκινα στίγματα, και ματωμένα ούλα. Επαναλαμβάνω τις απαραίτητες εξετάσεις αίματος και βρίσκω ότι τα αιμοπετάλια μου είναι μόλις 5.000. Η διάγνωση είναι Αυτοάνοση θρομβοπενική πορφύρα.

Και εκεί ξεκίνησαν τα δύσκολα! Μπαίνω στο νοσοκομείο για 3 εβδομάδες. Τις πρώτες 5 μέρες και με δική μου προτροπή κρατάω την φαρμακολογία ακίνδυνη για το παιδί και με νοσοκομειακό θήλαστρο και την βοήθεια όλης της οικογένειας της δικής μου και του άντρα μου, συνεχίζω να ταΐζω το παιδί με μητρικό γάλα.

Δυστυχώς αυτό σήμαινε ότι η θεραπεία μου δεν είχε αποτέλεσμα. Έτσι μια εβδομάδα αργότερα κόβω το γάλα και ξεκινάω βαριά φαρμακολογία για να δούμε αποτελέσματα.

Ευτυχώς ο μικρούλης μου δέχτηκε το ξένο γάλα εύκολα, για μένα ήταν πιο δύσκολο!Περπατώντας σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ λογικής και κατάθλιψης, με ξεσπάσματα και κλάματα, χωρίς το παιδάκι μου αγκαλιά, να το θρέφουν οι γιαγιάδες με ξένο γάλα, και εγώ σε ένα ψυχρό νοσοκομείο να αναμένω από μέρα σε μέρα να βγουν καλές εξετάσεις αίματος.

Στάθηκα όμως πολύ τυχερή μέσα στην ατυχία μου, με έναν καταπληκτικό σύζυγο, που κράταγε το παιδί, μου το έφερνε στο προαύλιο να το δω, να στέκεται δίπλα μου βράχος, με μαμά και πεθερά όλη μέρα και νύχτα δίπλα στον μικρό και σε μένα.!

Εν τέλει μια εξέταση μας κλήρωσε 40.000 αιμοπετάλια και τώρα είμαι σπίτι μου αγκαλιά με το παιδάκι μου το όμορφο. Συνεχίζω βέβαια θεραπεία με βαριά φαρμακολογία και θα την συνεχίσω για κάποιους μήνες ακόμα.

Τώρα που ηρέμησα και κάπως ανέκαμψα, κατέληξα ότι στο τέλος μετράει να έχεις το παιδάκι σου υγιές και το παιδάκι σου να έχει την μανούλα του καλά και υγιή (ψυχικά και σωματικά)! Όλα περνάνε, θέλει υπομονή και επιμονή η ζωή.

Αντλήστε δύναμη από την αγάπη σας για τα παιδάκια σας και παλέψτε.Πάρτε τις δύσκολες αποφάσεις με γνώμονα να είστε μαζί με το παιδάκι σας… Δεν πειράζει αν δεν είναι δυνατός ο φυσιολογικός τοκετός, δεν πειράζει αν χρειάζεται να κόψετε το γάλα, σημασία έχει η μαμά και το παιδί να είναι μαζί υγιείς και ευτυχισμένοι!!!

Εύχομαι σε όλες τις μανούλες που περνάνε δύσκολες μέρες για οποιοδήποτε λόγο, να είναι καλά και οι δύσκολες μέρες τελειώνουν πάντα…

Σας ευχαριστώ

    Ευχαριστούμε την Παναγιώτα που μοιράστηκε μαζί μας τη δική της εμπειρία θηλασμού! Περιμένουμε και τις δικές σας ιστορίες ή/και φωτογραφίες θηλασμού στο editor[at]mitrikosthilasmos.com

Διαβάστε περισσότερες ιστορίες θηλασμού ΕΔΩ
& ιστορίες τοκετού ΕΔΩ !


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *