Ιστορία θηλασμού
της μαμάς Στεφανίας

Καλησπέρα, θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία με τη μικρή μου, το μαϊμουδάκι μου, που τώρα βρίσκεται στον 4ο μήνα.


Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ενημερώθηκα για το είδος των τοκετών και η γυναικολόγος που επέλεξα στηρίζει τον φυσιολογικό τοκετό με μεγάλο ζήλο.

Όλα κυλούσαν ήρεμα τους 9 μήνες με τη μπουμπού να “κολυμπάει”στην κοιλίτσα και εγώ με το μπαμπά της να ενημερωνόμαστε για θέματα θηλασμού πολύ περισσότερο παρά για να κάνουμε διακοσμήσεις για παιδικό δωμάτιο!! Εξάλλου το μωράκι με το καλό δεν θα πρόσεχε τίποτα από αυτά σωστά;!!

Μετά μουσικής βγήκε η μικρούλα ενώ ακούγαμε ραδιοφωνικό σταθμό και τα συμβολικά πλέον για εμένα τραγούδια You are beautiful  και το Piu bella cosa!! Λύθηκε και η απορία μας γιατί δεν κατέβαινε η μικρή αφού είχε γαντζώσει το χεράκι της στο κεφάλι λες και σκεφτόταν!! (από τότε σκεφτόταν αν θα βγει σε αυτόν τον κόσμο ή όχι!).

Μέχρι εδώ όλα καλά αν και στεναχωρήθηκα για τον τρόπο τοκετού… Είχα όμως κατά νου πως θα κάνω τουλάχιστον ό,τι καλύτερο για τη θρέψη της και δεν θα της στερήσω το μητρικό γάλα και την αγκαλιά μου. Γι αυτό το λόγο επέλεξα το rooming in βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη δυστυχώς για το αυτονόητο που πρέπει να έχει κάθε μητέρα: το μωρό κοντά της συνέχεια…

Δεν έδωσα σημασία καθόλου στους μετεγχειρητικούς πόνους της καισαρικής, ο στόχος μου ήταν πώς θα σηκωθώ πιο γρήγορα από το κρεβάτι να αναρρώσω και να μπορώ να περιποιούμαι τη μπεμπούλα.

Αρχικά μου φάνηκε εύκολος ο θηλασμός, η μικρή δεν είχε απαιτήσεις μια γουλίτσα και κοιμόταν στην αγκαλιά μου… Την δεύτερη όμως μέρα ξεκίνησαν οι δυσκολίες… Η κάθε μαία μου έδειχνε και διαφορετικό τρόπο για να τη θηλάζω, η μικρή έκλαιγε γοερά και η γνώμη τους ήταν να την πάρουν να ξεκουραστώ και να της δώσουν αυτές γάλα…

Άρχισα να κλονίζομαι, σκεφτόμουν ότι καλό το θεωρητικό κομμάτι του  θηλασμού όμως τώρα τί γίνεται;;; Ένιωθα ανάξια να θρέψω το μωρό μου, ζητούσα απεγνωσμένα τις συμβουλές του προσωπικού από μαίες οι οποίες ήταν πιο μικρές από εμένα την ίδια και προφανώς δεν είχαν καν παιδιά!!!

Η μητέρα μου, πολύτιμη όσο κάθε φορά που ζητάω τη βοήθειά της, ταξίδεψε από την Κρήτη και ήρθε για να βοηθήσει σε δουλειές του σπιτιού, στην κλινική, για ψυχολογική στήριξη που τόσο πολύ την είχα ανάγκη… Αυτή μαζί με το σύζυγό μου μου έδιναν κουράγιο πως θα τα καταφέρω… Το λάθος μου ήταν που δεν κάλεσα ένα σύμβουλο θηλασμού ή τον παιδίατρο που θα παρακολουθούσε τη μικρή ήδη από τις κρίσιμες εκείνες ώρες στην κλινική.

Φτάνοντας στο σπίτι μας όλα φαινόταν τραγικά: ένα μωρό να κλαίει και να πεινάει συνέχεια, το άγχος πώς θα την κάνω μπανάκι ακόμα και πώς θα της περνάω το χεράκι μέσα από το φανελάκι της, τόσο πολύ εύθραυστη μου φαινόταν… Από τη μία προσπαθούσα να τη θηλάσω από την άλλη εφοδιάστηκα με μπιμπερό για να υπάρχουν…

Κάλεσα τον παιδίατρο για κατ’ οίκον επίσκεψη ο οποίος ζύγισε τη μικρή και τη βρήκε μια χαρά, είχε πάρει λίγο βάρος και με ηρεμία μου έδειξε στάσεις θηλασμού προτρέποντας με να μην επηρεάζομαι από τίποτα άλλο πέραν του θηλασμού…

Ανακουφίστηκα, ένιωσα πως έχω πλέον και ένα επιστημονικό σύμμαχο!! Δεν κράτησε πολύ όμως η αισιοδοξία μου: ερεθισμένες θηλές, ξανά γκρίνια της μικρής, αϋπνία, οι ορμόνες να χτυπάνε κόκκινο, άρχισα ξανά να απελπίζομαι…

Ενοικίασα θήλαστρο για να μπορέσω να δίνω το γάλα με μπιμπερό και να ηρεμήσουν οι θηλές μου, ξεκινάω άντληση και μετά βίας έβγαλα λιγότερο από 10ml το οποίο αρνείται πεισματικά να το πάρει η μικρή… “Συμβουλές” του στυλ “μα τόσο λίγο γάλα τι να του κάνει του παιδιού; Δώσε συμπλήρωμα…”

Ρωτάω τον παιδίατρο ο οποίος με κατσαδιάζει γιατί μπλέχτηκα με θήλαστρα και γιατί δεν συνεχίζω τον πραγματικό μητρικό θηλασμό… Παρατάω το θήλαστρο… Με ενημερώνει η κουμπάρα μου ότι έχει μια γνωστή επίσης σύμβουλο θηλασμού και της ζητάω να έρθουν σπίτι…

Πραγματικά ήταν η πιο κατάλληλη μαζί με τον παιδίατρό μας που ξανά και ξανά μου έδειξαν τους τρόπους θηλασμού και πώς να μην πληγώνει η μικρή τις θηλές… Τους ευγνωμονώ και θεωρώ ότι από την 1η μέρα στην κλινική έπρεπε να τους καλέσω και αυτοί που γνωρίζουν πραγματικά τις στάσεις θηλασμού να μου έδειχναν τον τρόπο για ένα καλό ξεκίνημα.

Αυτή είναι άλλωστε και η συμβουλή που δίνω σε φίλες μου που με ρωτάνε: ενημέρωση από πριν για τον θηλασμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά τον τοκετό να καλέσουν το συντομότερο ένα πιστοποιημένο σύμβουλο θηλασμού…

Η μικρή μου έχει κλείσει τους 4 μήνες, είναι υγιέστατη και παίρνει σταθερά βάρος κάθε μήνα και είμαστε στην ανώτερη καμπύλη αύξησης. Κάθε φορά που τη θηλάζω νιώθω απερίγραπτα συναισθήματα για αυτό το μικρό λαίμαργο μωράκι που πλέον με κοιτάζει πονηρά κατά τη διάρκεια του θηλασμού και μετά μου χαμογελάει…

Ευχαριστώ τον Θεό κάθε μέρα για αυτή την ευλογία: να μπορώ να θρέψω το παιδί μου και του ζητάω δύναμη να τα καταφέρω για πολύ καιρό ακόμα μέχρις ότου η μικρή θελήσει άλλο “εστιατόριο”!!!

Στεφανία