Γεια σας θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ μαζί σας τη δική μου ιστορία για να καταλάβουμε επιτέλους τη διάφορα ανάμεσα σε δημόσιο νοσοκομείο και κλινική γιατί έχω τρελαθεί με αυτά που διαβάζω για τις κλινικές…

Γέννησα πριν 3 μήνες και κάτι ένα υγιέστατο αγοράκι βάρους 3.300 στην 40 εβδομάδα. Η αρχική μου απόφαση ήταν να γεννήσω σε ιδιωτικό μαιευτήριο αλλά για καλή μου τύχη μετά από κάποια προβλήματα οικονομικά αποφασίσαμε να γεννήσω σε όποιο νοσοκομείο εφημέρευε και εφόσον όλα εξελίσσονταν ομαλά στην εγκυμοσύνη μου έτσι και έγινε.

Για καλή μου τύχη, ευτυχώς -και ευχαριστώ το Θεό- την ώρα που έσπασαν τα νερά εφημέρευε το Γ.Ν.Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης. Έκανα 15 ώρες να γεννήσω. Οι νοσοκόμες και οι μαίες δεν φεύγανε από κοντά μου και όχι τόσο για να με προσέχουν -γιατί δεν είχα κάποιο πρόβλημα υγείας- αλλά για να μου κάνουν παρέα.

Ο γιατρός που με ξεγέννησε, άγνωστος για μένα, πρώτη φορά τον έβλεπα, αλλά άνθρωπος πάνω απ’ όλα και κατά της καισαρικής χωρίς σοβαρό λόγο (!) και φυσικά, γέννησα φυσιολογικά και όλα πήγαν μια χαρά και η συνέχεια ακόμη καλύτερη!

Με το που πήγα στο δωμάτιο μου φέραν κατευθείαν τον μικρούλη μου να τον θηλάσω ενώ εγώ ήμουν κατά, δεν ήθελα καθόλου να το κάνω.

Τις δύο πρώτες μέρες δεν τον θήλαζα, ενώ περνούσαν καθημερινά μαίες που μας έλεγαν για τα οφέλη του θηλασμού αλλά και τρόπους για να θηλάσουμε αλλά εγώ και πάλι αρνητική, βέβαια με εμπόδιζαν και τα ράμματα από κάτω και δεν μπορούσα να καθίσω…

Ώσπου την τελευταία μέρα λίγο πριν βγω, ήρθε μια μαία, έκατσε μαζί μου αποκλειστικά γύρω στις 2 ώρες να μου μιλάει για το θηλασμό και τα οφέλη του αλλά και να μου δείχνει διάφορες στάσεις θηλασμού ώστε να μην πονάω.

Αυτό ήταν! Γύρισα στο σπίτι μου και από εκείνη την ώρα μέχρι και τώρα 3½ μήνες μετά, θηλάζω αποκλειστικά το αγοράκι μου και θα συνεχίσω για πολύ καιρό ακόμα!

Θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους στο νοσοκομείο που ήταν δίπλα μου και όλα αυτά… χωρίς να ξοδέψω καθόλου λεφτά! Ευχαριστώ πάρα πολύ!!!