Στην εγκυμοσύνη παρουσίασα διαβήτη κύησης από τον 6ο μήνα όπου και τον αντιμετώπισα με δίαιτα.

Γέννησα σε δημόσιο μαιευτήριο και που αν και θεωρείτο φιλικό στα βρέφη παρόλ’ αυτά μου είπαν ότι τα παιδιά που γεννιούνται με διαβήτη κύησης παρουσιάζουν τις πρώτες 4 μέρες της ζωής τους υπογλυκαιμίες και γι’ αυτό σε κάθε γεύμα (ανά τρίωρο) του τρυπούσαν την πατουσίτσα του, του μετρούσαν το σάκχαρο και μου έλεγαν ότι παρουσιάζει υπογλυκαιμία και ότι το δικό μου γάλα δεν επαρκεί γι’ αυτό και χωρίς περαιτέρω συζήτηση του έδιναν ξένο γάλα.

Εγώ, λόγω άγνοιας δεν μπορούσα να φέρω αμφισβήτηση και έτσι έλεγα στον εαυτό μου ότι στο σπίτι θα είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Την πρώτη μέρα που ήρθε ο παιδίατρος μου έλεγε ότι θα του δίνεις και λίγο ξένο και σιγά σιγά θα αυξάνεται το δικό σου και θα μειώνεται το ξένο. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ! Δυστυχώς αυξανόταν το ξένο μειωνόταν το δικό μου.

Μετά από 1 μήνα έβγαλα με ένα θήλαστρο και μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι μετά από 45 λεπτά και στους δυο μαστούς η ποσότητα ήταν 10ml. Η όλη προσπάθεια μου δηλαδή είχε σχεδόν μηδενική ποσότητα.

Μίλησα με τον παιδίατρο και μου είπε να το κόψω τελείως το ξένο και να το θηλάζω συνεχώς. Δυστυχώς όμως και πάλι ο θηλασμός δεν ήταν με το μέρος μου γιατί το παιδάκι μου έχανε βάρος αρκετά σημαντικό.

Έκλαιγα όλη τη μέρα non stop για το πόσο άχρηστη ήμουν και γιατί δεν ήμουν ικανή να θρέψω το παιδί μου. Όλος ο περίγυρός μου έλεγε να τα παρατήσω και ότι και ‘’το ξένο γάλα δεν είναι και πετρέλαιο, γάλα είναι‘’.

Έζησα στιγμές που η κούραση, οι πόνοι από την καισαρική, η επιλόχειος κατάθλιψη, τα ξενύχτια σε συνδυασμό με το χειρότερο όλων, την ανυπαρξία του θηλασμού, με έκαναν να γλυκοκοιτάζω το μπαλκόνι.

Μία ηλιαχτίδα χαράς φάνηκε στο πρόσωπο μου όταν διάβασα επιτέλους στην ιστοσελίδα σας το πρωτόκολλο επαναγαλακτισμού.

Φώναξα μια σύμβουλο θηλασμού, νοίκιασα ένα νοσοκομειακό θήλαστρο και άρχισα τις αντλήσεις με την παράλληλη καταγραφή της προόδου μου. Στη αρχή δεν είχα καθόλου γάλα αλλά σταδιακά ολοένα και αυξανόταν.

Ενώ είχα τρομερή εξάντληση ένιωθα άπλετη ευτυχία μόνο και μόνο στο κοίταγμα λίγων ml γάλακτος. Έδινα στο παιδί μου 50-60ml δικό μου γάλα και ήταν σαν να του έδινα χρυσάφι.
Στους 3 μήνες έπρεπε να επιστρέψω στη δουλεία μου, για ακόμη μία φορά το περιβάλλον μου έλεγε να τα σταματήσω και ότι ‘’3 μήνες είναι αρκετοί για το παιδί’’. Φυσικά πάλι άκουσα την εσωτερική μου φωνή.

Τώρα το παιδάκι μου είναι 7 ½ μηνών, έχω το θήλαστρο στη δουλειά, στο σπίτι τη θηλάζω συνεχώς και δεν σκέφτομαι καθόλου τη διακοπή του.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους διαχειριστές του site σας και στον σύζυγο μου για την βοήθεια που είχα στον απαιτητικό δρόμο του επαναγαλακτισμού.

Τέλος, προτρέπω τις νέες μητέρες αφενός να ενημερωθούν και αφετέρου να ακούν την εσωτερική φωνή που όλες μας έχουμε και είναι η αναμφισβήτητα σωστή.

Εριφύλλη, Πειραιάς