Καλησπέρα σας,
ονομάζομαι Κατερίνα και είμαι 29 χρονών, έχω ένα παιδάκι ηλικίας δυόμιση ετών. Θα ήθελα την συμβουλή σας όσον αφορά την διαδικασία αποθηλασμού και πως ο ίδιος ο θηλασμός επηρεάζει την ψυχολογία του παιδιού.

Ο περίγυρος μου καθώς και γιατροί ψυχολόγοι και παιδίατροι που έχω ζητήσει την συμβουλή τους με έχουν παροτρύνει στον αποθηλασμό με αιτιολογία ότι δεν προσφέρω τίποτα στο παιδί και ότι του κάνω και “κακό” διότι δεν απογαλακτίζεται και είναι ψυχολογικά προσκολλημένος σε μένα! 


Να επισημάνω ότι το παιδί 10 μηνών περπάτησε, 18 μηνών επικοινωνούσε κάνοντας προτάσεις, 20 μηνών έβγαλε την πάνα και από πολύ νωρίς μπορούσε να φάει μόνος του. Κάνω αναφορά στα παραπάνω θέλοντας να πω πως δεν έμεινε κάπου πίσω στην εξέλιξη του ίσα ίσα ανεξαρτητοποιήθηκε όσον αφορά τις ανάγκες του αρκετά γρήγορα.


Έχω λοιπόν μπει στην διαδικασία να σκέφτομαι τον αποθηλασμό λόγω της έντονης αναφοράς από τον περίγυρο μου με τις γνωστές εκφράσεις: “ακόμα”, τι “θα γίνει μέχρι να πάει φαντάρος” κτλ. 


Αρχίζω να αισθάνομαι στο τέλος ότι τελικά συνεχίζοντας τον θηλασμό δεν προσφέρω τίποτα στο παιδί μου, ενώ εγώ η ίδια μέσα μου δεν αισθάνομαι έτσι παρόλο που κάποιες στιγμές πραγματικά νοιώθω ότι έχω κουραστεί! 


Τέλος κλείνοντας να ενημερώσω ότι το τελευταίο 4μηνο πήγε στο κρεβάτι του και μέχρι πρότινος κοιμόταν μαζί μας.


Ευχαριστώ εκ των προτέρων και πραγματικά θα ήθελα την συμβουλή σας αν τελικά υπάρχει αναγκαιότητα να αποθηλάσω και μέχρι ποτέ ενδείκνυται ο θηλασμός.

Κατερίνα, Άνω Γλυφάδα

Σχετικά άρθρα: