Μια φορά κι έναν καιρό ήταν 14 μωρά…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν 14 μωρά…

Κι όμως δεν είναι παραμύθι, ούτε μία όμορφη ιστορία που θα ευχόμασταν να μπορούσε να πραγματοποιηθεί… είναι η σημερινή πραγματικότητα αναφέρει το “Χαμόγελο του Παιδιού”. Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία:

Πριν από δύο χρόνια περίπου ενημερωθήκαμε από το αστυνομικό τμήμα για ένα 4χρονο κοριτσάκι που είχε εξαφανιστεί αφού η μητέρα του το άφηνε καθημερινά μόνο του σε ένα πάρκο. Ο Οργανισμός μας ενεργοποίησε ακόμα και χωρίς φωτογραφία του μικρού κοριτσιού το Amber Alert. Τελικά για καλή του τύχη το κοριτσάκι βρέθηκε και φυσικά κρίθηκε αναγκαίο να απομακρυνθεί από τη μαμά χρήστρια & διακινήτρια ναρκωτικών ουσιών.

Οι μέρες πέρναγαν και εμείς βλέπαμε “το λουλουδάκι να ανθίζει”, να νιώθει ασφάλεια & να απολαμβάνει την παρέα των συνομηλίκων του τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι αλλά πάντα με την παρουσία των ενηλίκων που την αγαπούν και την φροντίζουν.

Τον Σεπτέμβρη λάβαμε ένα τηλεφώνημα από την Κοινωνική Λειτουργό ενός νοσοκομείου που μας ενημέρωνε ότι η προαναφερόμενη μαμά έφερε ξανά στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Η Κοινωνική Υπηρεσία ανησύχησε με την κατάσταση της μαμάς και θορυβήθηκε ιδιαίτερα όταν έμαθε ότι το μεγαλύτερο παιδί της βρίσκεται στο Οργανισμό μας. Μετά από συνεννόηση με την Εισαγγελία Ανηλίκων κρίθηκε αναγκαίο το μωράκι να μεγαλώσει στο Χαμόγελο μαζί με την πανέμορφη αδερφούλα του.

Μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα κάναμε τα αδύνατα δυνατά για να κάνει μαζί μας γιορτές το καινούριο μας μέλος! Αφού ετοιμάσαμε όλα τα χαρτιά, τα ρούχα του μωρού, το δωμάτιό του και αφού προετοιμάσαμε την 6χρονη πριγκίπισσά μας φτάσαμε στο νοσοκομείο.

Μπήκαμε όλο αγωνία στην μονάδα πρόωρων νεογνών και εκεί πραγματικά συντριφθήκαμε. Δίπλα από το δικό μας μωρό υπήρχαν 14 ακόμα μωρά που οι μαμάδες τους τα εγκατέλειψαν και κανένας δεν παρουσιάστηκε από το οικογενειακό τους περιβάλλον να τα διεκδικήσει. Το κλάμα τους χωρίς αντίκρισμα και η ματιά τους χωρίς ανταπόδοση. Τι κάνουμε, αναρωτηθήκαμε. Τι μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε και τα υπόλοιπα;

Την απάντηση όμως, μετά τα 18 χρόνια δράσης, την ξέρουμε. Μόνοι μας δεν μπορούμε αλλά αν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε! Βλέπετε ο 10χρονος ιδρυτής μας, ο μικρός Αντρέας, ήξερε καλά από τότε! Γι αυτό λοιπόν σας καλούμε όλους να σώσουμε τα 14 μωράκια που αντικρίσαμε στο νοσοκομείο. Το διαμέρισμα υπάρχει, μας το έδωσε μία γιαγιούλα για να “σώσουμε αυτές τις αθώες ψυχούλες” όπως χαρακτηριστικά μας είπε. Τα έπιπλα τα βρήκαμε χάρη στους ανθρώπους και τις εταιρείες που ανταποκρίθηκαν αμέσως στις ανάγκες μας. Τώρα όμως θέλουμε τις παιδαγωγούς που θα δουλεύουν με βάρδιες για να μη λείψει ούτε λεπτό πλέον η αγκαλιά και το χάδι από τους 14 μικρούς μας φίλους…. κι έτσι θα ζήσουμε εμείς καλά και οι 14 φίλοι μας ακόμα καλύτερα!

1 Σχόλιο

  1. Ψυχούλες! Απ΄την 1η στιγμή της ζωής τους ταλαιπωρούνται, πονάνε..
    Αγάπη θέλουν μόνο….Πόσο γροθιά στο στομάχι είναι όλα αυτά…Τι κόσμο παραδίνουμε στα παιδιά μας? Τι κληρονομιά τους δίνουμε? Είμαι όμως αισιόδοξη, όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε! Ας κάνουμε την αρχή από τους εαυτούς μας!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *