Απαντά η Βασιλική Μουλά

Ψυχολόγος

Καλησπέρα. θα ήθελα τη βοήθεια σας σχετικά με το γιο μου.
Ο μικρός μου λοιπόν είναι 3 χρονών μοναχοπαίδι. Ήταν ένα ήσυχο μωρό, χωρίς ιδιαίτερη γκρίνια. Τον τελευταίο χρόνο έχει ζωηρέψει πάρα πολύ. Ανήκει στα ανήσυχα παιδιά. Τόσο εγώ όσο και ο σύζυγος μου περνάμε πολύ χρόνο με το παιδί μέσα και έξω από το σπίτι. Θέλει να περνάνε όλα από τα χέρια του. Θέλει να εξερευνά τα πάντα.

Από την άλλη είναι παιδί πολύ συζητήσιμο και θέλει να του λες την αλήθεια. Δεν παίζει ιδιαίτερα με παιχνίδια της ηλικίας του, δεν το έκανε ποτέ. Τρελαίνεται να ασχολείται με χειροπιαστές δουλειές, μέσα και έξω από το σπίτι. Προτιμάει δλδ να σκουπίσουμε μαζί το σπίτι, να μαζέψουμε ντομάτες από τον κήπο, να ποτίσουμε τα λουλούδια, κ.α από το να καθίσει να παίξει με τα αυτοκινητάκια του.

Γενικά είμαι από τις μαμάδες που του έδωσα και του δίνω χώρο και χρόνο από την αρχή. Τον άφησα να εξερευνήσει σχεδόν τα πάντα από μωρό, αλλά δε ξέρω αν τελικά έκανα καλά.

Αυτή του η ανησυχία μου έχει δημιουργήσει και μένα ένα εσωτερικό άγχος όταν ο μικρός δεν είναι κοντά μου. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει. Θέλει πάντα έναν άνθρωπο πάνω από το κεφάλι του. Τώρα τελευταία μόνο κάθεται και βλέπει λίγη τηλεόραση μόνος του.

Όλα τα παραπάνω σε συνάρτηση με την απαιτητικότητα του τον κάνουν να φαίνεται πολύ κακομαθημένος, ενώ δεν είναι. Όταν είμαστε σε άλλα σπίτια, με φίλους ή ξένο κόσμο είναι ένα άλλο παιδί. Όλοι λένε τι καλό παιδί, συζητήσιμο, κοινωνικό. Κάποιες φορές χάνω την ψυχραιμία μου και μπορεί να του φωνάξω πολύ. Δείξτε μου ένα τρόπο για το αντιμετωπίσω.

Ένα ακόμη θέμα που με απασχολεί είναι ότι όταν θυμώνει χτυπάει, ειδικά όταν του πάρουν κάποιο παιχνίδι. Δεν έχει επιθετικές τάσεις γενικά. Το κάνει εκείνες τις στιγμές και καταλαβαίνω ότι δεν το κάνει επίτηδες, απλά δε μπορεί να ελέγξει το θυμό του. Στο σπίτι πάντα συζητάω μαζί του για το περιστατικό και δείχνει να καταλαβαίνει.
Ευχαριστώ
Βάγια, Αθήνα

Αγαπητή μου Βάγια,
όσα περιγράφεις είναι απόλυτα φυσιολογικά για ένα 3χρονο παιδάκι, απλά πρέπει να τον ενθαρρύνεις να απασχολείται και μόνος του με δραστηριότητες που του αρέσουν. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει εσύ αρχικά να ξεπεράσεις το άγχος σου. Πολλές φορές εμείς οι μανούλες αγχωνόμαστε περισσότερο από αυτό που πρέπει αν και τα παιδάκια μας προσαρμόζονται πιο εύκολα από εμάς σε καινούριες συνθήκες.

Όσο για το χτύπημα, θα αποσπάς την προσοχή του όταν πάει να χτυπήσει και θα τον επιβραβεύεις όταν δεν το κάνει. Όταν χτυπάει δεν του φωνάζεις ή τον τιμωρείς απλά αδιαφορείς, κάνεις σαν να μην τρέχει τίποτα. Όταν θυμώνει αλλά δεν χτυπάει τον επιβραβεύεις. Ξεκίνα σιγά σιγά και θα βελτιωθεί η κατάσταση.

Όσο για το γεγονός ότι μπροστά σε άλλους είναι πολύ ήσυχος, όπως και μεις οι μεγάλοι φερόμαστε “άσχημα”σε αυτούς που ξέρουμε ότι μας παίρνει γιατί μας αγαπούν και μας ανέχονται! Το παϊδάκι σου νιώθει ασφάλεια μαζί σου, αυτό είναι όλο, δεν ξέρει να προσποιείται ακόμα.

Ότι χρειαστείς είμαι στη διάθεση σου. Θέλω να μάθω πως τα πάτε.

Καλή δύναμη!

Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“

Σχετικά άρθρα:

• Πώς να μεγαλώσετε ισορροπημένα παιδιά
• Kανόνες συμπεριφοράς για γονείς
• O μπαμπάς και η μαμά εκπαιδεύονται
• Πότε ένας γονιός θεωρείται υπερπροστατευτικός
• Σημαντικός παράγοντας για τα παιδιά η συμπεριφορά των γονέων μέσα στο σπίτι
• O ρόλος του πατέρα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού
• Ευεργετικά τα χάδια και οι έπαινοι

Μητρικός Θηλασμός Fun page

Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“