Επιστόλη
από την εκπαιδευτικό
Β. Τερζάκη-Μακρή
Σας καλησπερίζω και σας συγχαίρω ολόψυχα για το ουσιώδες ενδιαφέρον σας για το άνθρωπο.
Πριν δυόμιση μήνες έγινα για πρώτη φορά γιαγιά και μαζί με όλη μου τη χαρά ξαναδοκίμασα την ίδια σιχασιά για το ελληνικό κρατικό σύστημα, που είχα δοκιμάσει και ως νεοεργαζόμενη, πριν 28 χρόνια.
Συγκεκριμένα: Όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί αναγκάστηκα να αρνηθώ διορισμό, ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, για να μην διακόψω το θηλασμό του, επειδή το ελληνικό απάνθρωπο δημόσιο χορηγούσε τέτοιου είδους άδεια ΜΟΝΟ στις μόνιμες εκπαιδευτικούς.
Όταν γέννησα το δεύτερο παιδί μου, δοκίμασα την ίδια απογοήτευση. Βλέπετε οι σοφοί νομοθέτες θεωρούν ότι οι αναπληρώτριες γεννούν άλλου είδους παιδιά. Αρνήθηκα και πάλι τη θέση μου για να μη στερήσω στο παιδί μου αυτό το θείο δώρο της ζωής.
Την ίδια εποχή συνάδελφός μου, μόνιμη ούσα, έπαιρνε πολύμηνη άδεια και μεγάλωνε το παιδί της με γαλήνη, με μισθό και με προϋπηρεσία, που της χρησίμευσε στην συνταξιοδότησή της.
Και με πληγώνει ακόμα η αδικία… Γιατί υπάλληλοι του ίδιου υπουργείου να αντιμετωπίζονται τόσο άνισα;
Σήμερα, μετά από τρεις δεκαετίες ισχύει ακόμα το ίδιο καθεστώς
Η κόρη μου, ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, για να μη χάσει το δικαίωμα να εργαστεί τα επόμενα 2 χρόνια, αναγκάζεται από τον απάνθρωπο κρατικό μηχανισμό, να διακόψει το θηλασμό του τριών μηνών βρέφους της (το οποίο έχει ξεπεράσει ένα σωρό προβλήματα υγείας, χάρη στο μητρικό γάλα που το έπαιρνε ακόμα και μέσα στη θερμοκοιτίδα). Και να φανταστεί κανείς, ότι μέχρι το κλείσιμο των σχολείων, της χρειαζόταν ακόμα ένας και μόνον μήνας άδειας…
Και απευθύνομαι, μέσω υμών, στους σοφούς νομοθέτες. Αν το πρόβλημά τους είναι οι δαπάνες, τους τις χαρίζουμε! Ας μη μας πληρώνουν καθόλου! Όμως, έστω και χωρίς αποδοχές, δώστε και στις αναπληρώτριες μητέρες το ίδιο δικαίωμα ανατροφής παιδιού, (μια και στο σχολείο τις δίνετε τις ίδιες υποχρεώσεις). Η δίμηνη άδεια είναι εξοργιστική. Η εξάμηνη άδεια είναι απαραίτητη.
Αν ήμουνα τώρα στη θέση της κόρης μου, θα πήγαινα στο σχολείο με το μωρό μου στο μάρσιπο και θα καλούσα τα media. Θα ήταν πολύ ακραίο;…
Εύχομαι να προωθήσετε το συντομότερο το μήνυμά μου.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Μπορείτε να στείλετε και τις δικές σας ιστορίες θηλασμού, τοκετού ή τις επιστολές, τα παράπονα και τις καταγγελίες σας στο editor[at]mitrikosthilasmos.com
Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com
Αγαπητή κυρία,
Κατ' αρχάς θα ήθελα να εκφράσω τη συμπαραστασή μου προς την κόρη σας. Να σας πω πως νιώθω θλίψη και ντροπή για τέτοιες αδικίες εις βάρος αναπληρωτών συναδέλφων, καθώς ανήκω στην κατηγορία των "προνομιούχων" μόνιμων εκπαιδευτικών. Ωστόσο μη νομίζετε πως ως μόνιμη δεν αντιμετωπίζω τη σκληρότητα, στο πρόσωπο των ανθρώπων στη δική μου περίπτωση.
Τι κι αν ο νόμος με προστατεύει και με βοηθάει με 2 ώρες μειωμένη διδασκαλία λόγω θηλασμού; Οταν ο διευθυντής του σχολείου με αντιμετωπίζει με απάνθρωπο τρόπο, αδιαφορόντας για τις ανάγκες του 3ων μηνών βρέφους μου και την δική μου απελπησία. Έτσι τηρεί το νόμο αφαιρώντας ενδιάμεσες ώρες από το πρόγραμμα μου, όχι κάποια πρώτη ή τελευταία, ώστε να είμαι περισσότερο κοντά στο παιδί μου. Τι κι αν παρακάλεσα… Τι κι αν πρότεινα λύσεις… Η απάντηση ήταν φωνές, κατσάδες και ένα φασιστικό "δεν γίνεται". Αποτέλεσμα: να έχω τα άπειρα κενά στο σχολείο, χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα, και να αναγκαστώ να δώσω στο παιδί μου ξένο γάλα… αντλώ με θήλαστρο, αλλά δεν θα φτάσει το απόθεμα που έχω μέχρι τέλος Ιουνίου, λείπω πολλές ώρες (να προσθέσω ότι πρέπει να οδηγώ 2 ώρες για να πάω και να επιστρεψω από το σχολείο). Έτσι χρειάζονται 2-3 γεύματα τη μέρα. Δυστυχώς δεν μπορώ να βγάλω πολύ γάλα με το θήλαστρο, έτσι δεν θα φτάσει.
Είμαι απελπισμένη και δεν ξέρω τι να κάνω. Εξοργίζομαι με την απανθρώπιά και τη σκληρότητα που βιώνω και μάλιστα εφόσον προέρχεται από κάποιον που θέλει να ονομάζεται παιδαγωγός…
Κουράγιο και υπομονή στην κόρη σας… κουράγιο και υπομονή σε όλες τις μανούλες που θηλάζουν τα μωράκια τους.
Σας εύχομαι ότι καλύτερο για το έγγονάκι σας!
Θα ήθελα να συμπληρώσω, στο άρθρο μητέρες και βρέφη δυο ταχυτήτων, ότι η ελληνική νομοθεσία δεν είναι άδικη μόνο ως προς τους δημοσίους υπαλλήλους, αναπληρωτές, συμβασιουχους κλπ αλλά και ως προς τις μητέρες του ιδιωτικού τομέα. Προσωπικά εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και λόγω της κρίσης μου ήταν αδύνατο να πάρω το επιπρόσθετο εξάμηνο του ΟΑΕΔ. Οι οικονομικές εκκρεμότητες και η πίεση ενός έτους ανεργίας του συζύγου μου το καθιστούσαν αδύνατο. Κατά συνέπεια σταμάτησα και εγώ τον θηλασμό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που με στεναχωρεί, αλλά το γεγονός ότι δεν θα μπορέσω να είμαι 24 ώρες το 24ωρο με τον γιο μου.
Δεν ξέρω πότε θα συνειδητοποιήσει το κράτος ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όλες οι μητέρες ίσα και όμοια ασχετα αν δουλευουν στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερη ευαισθησία γενικότερα στον τομέα μητρότητα. Δυστυχώς, από τότε που έγινα μητέρα συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει καμμία ευαισθησία ξεκινώντας από τον χώρο εργασίας μέχρι τις απλές καθημερινές συναλλαγές, όπως το να σέβονται οι οδηγοί μια μητέρα με ένα καροτσάκι
Γιατί δεν κάνει μια προσπάθεια με θήλαστρο από το να σταματήσει το θηλασμό? Εγώ είμαι ελευθερος επαγγελματίας και στισ 10 ημέρες από την ημέρα του τοκετού πήγα στο γραφείο μου γιατί δεν γινόταν αλλιώς…και μέχρι το βράδυ πριν γεννήσω ήμουν στο γραφείο… εκεί να δείτε αδικία………..Εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά!
Έχετε απόλυτο δίκιο να εξοργίζεστε. Η δίμηνη άδεια τοκετού έιναι όντως πολύ μικρή. Θα ήθελα να προσθέσω πως το ίδιο , αν όχι και περισσότερο εξοργιστικό, είναι ότι δεν υπάρχει καμία άδεια με παροχές από το κράτος για τις γυναίκες που εργάζονται ως ελέύθεροι επαγγελματίες (πχ τις κομμώτριες,τις γιατρούς, τις δικηγόρους, τις μηχανικούς και ένα σωρό άλλα επαγγελματα που δεν θα απαριθμήσω για ευνόητους λόγους). Οι γυναίκες αυτές ενδεχομένως να πρέπει να επιστρέψουν ακόμη νωρίτερα στην εργασία τους γιατί δεν θα υπάρχει κανένας να συνδράμει στο νοικοκυριό τους, εκτός βέβαια αν μπορεί να ζήσει αυτές και το /τα παιδιά αποκλειστικά ο σύζυγος..αν και προσωπικά δεν γνωρίζω τέτοιες περιπτώσεις.
Θα ήθελα επιπλέον να σας ενθαρύνω η κόρη σας να θηλάσει και αφού επιστρέψει στην εργασία της, βγάζοντας γάλα με τη βοήθεια ενός θηλαστρου τις ώρες που λείπει μακριά από το σπίτι και το μωρό. Είναι κάτι κουραστικό ίσως στην αρχή, αλλά γρήγορα γίνεται ρουτίνα και αποδίδει. Το έχω εφαρμόσει στο δικό μου μωρό αφού έπρεπε να γυρίσω στην δουλειά πριν κάν σαραντήσω. Και μην ακούσετε οποιονδηποτε να σας λέει ότι δεν είναι εφικτό. Θηλάζω την κόρη μου 14 μήνες τώρα και συνεχίζουμε.
Καλή επιτυχία.
Εχω βρεθει στην ιδια θέση, ακριβως (ωρομισθια στο πρώτο μου παιδί, αναπληρώτρια στο δεύτερο και το τρίτο).
Ειναι όντως άδικο και εξοργιστικό. Αλλά δεν ΄
είναι λόγος διακοπής του θηλασμου.
Σας διαβεβαιώ πως με τη χρηση θήλαστρου και με την συννενόηση με τη διεύθυνση του σχολείου για ευνοικο πρόγραμμα, καθως και με τη δική σας βοήθεια θα τα καταφέρει!
(μου έφερναν και το μωρο οι γονεις μου και θηλαζα στο κενο ή στο μεγαλο διαλειμμα τις δυο φορες τη βδομαδα,)
με αγαπη και υπομονή, ολα είναι εφικτά