Καλησπέρα σας!
Λέγομαι Γιούλη θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την δική μου ιστορία θηλασμού της μικρής μου γαλανομάτας και ελπίζω να δώσω σε πολλές μανούλες κουράγιο για να συνεχίσουν το πιο αγνό και όμορφο πράγμα που μπορεί μια μανούλα να προσφέρει στο πλασματάκι της!

Ήταν 25/7/2011 (Δευτέρα). Το πρωί μου έσπασαν τα νερά. Μέχρι της 9 το βράδυ διαστολή 1, στις 22:30 έγινε καισαρική λόγο μη προόδου τοκετού. Μου έδωσαν την πριγκιπέσα μου αμέσως να την φιλήσω (για… κάποια δευτερόλεπτα).

Η ανάρρωση μου ήταν αργή, έτσι μου την έφεραν να την θηλάσω στις 2:05πμ. Όλες αυτές τις ώρες την είχαν σε διπλανό δωμάτιο και σπάραζε η γλυκιά μου στο κλάμα… Όταν μου την έφεραν θήλασε μέχρι και τις 2:25, μετά μου την ξανάφεραν κατά τις 3:30 στο δωμάτιο όπου και με είχαν πάει. Φυσικά την είχα 24 ώρες μαζί μου!!! Ο θηλασμός ξεκίνησε πολύ εύκολα…!

Γύρισα στο σπίτι μαζί της μετά από 4 μέρες. Ο θηλασμός συνεχίστηκε με μεγάλη επιτυχία!!! Μετά από 10 μέρες από την γέννηση της κόρης μου ανέβασε 40 πυρετό ακατέβατο και τρίμερους πόνους στην τομή. Ήταν 11 η ώρα το βράδυ όταν μου είπε ο γυναικολόγος να πάω επείγοντος στο νοσοκομείο για εισαγωγή… Πήρα την παιδίατρο τηλέφωνο μου είπε αναγκαστικά θα της δώσουμε ξένο γάλα μιας και ήταν τόσο ξαφνικό που φυσικά δεν είχα προνοήσει να φυλάξω γάλα ώστε να μην δώσω ξένο…

Πήγα στο νοσοκομείο μου έκαναν εξετάσεις και είχα μόλυνση στην τομή από την δεξιά μεριά από την αριστερή φλεγμονή… Λόγο ότι έχω πολλές αλλεργίες δεν υπήρχε αντιβίωση συμβατή με τον θηλασμό που να μην είχα αλλεργία και να ήταν για την περίπτωση μου έτσι ώστε να βγάζω γάλα και να της το πηγαίνει κάποιος (μου χορήγησαν 5 αντιβιώσεις μέχρι να βρουν κάποια που να μην μου προκαλούσε αλλεργία)…

Ρώτησα τις μαίες τί μπορώ να κάνω έτσι ώστε όταν γυρίσω σπίτι να έχω γάλα και να μπορώ να ξαναθηλάσω το μωρό μου. Μου πρότειναν να βγάζω γάλα κάθε 2-3 ώρες. Ήμουν τόσο πολύ ψυχολογικά ράκος που πραγματικά δεν μπορούσα να το κάνω αυτό κάθε 2-3 ώρες… Είχα κάθε μέρα εξετάσεις που μου έκαναν… ήμουν με όρους… και λόγο ότι έχω άσθμα ήμουν και με μάσκα οξυγόνου πάνω από το κρεββάτι μου (η κακή μου ψυχολογία μου δημιουργούσε δύσπνοιες πολλές)… μόλις που πήγα να χαρώ το μωράκι μου και το αποχωρίστηκα μέσα σε 10 μέρες!!!

Πήγαινα και έβγαζα το γάλα μου τουλάχιστον 3 φορές την ήμερα. Είχα πολύ… από το κάθε στήθος το λιγότερο 150γρ έβγαζα… μόλις ερχόταν η στιγμή που έπρεπε να το πετάξω στην νιπτήρα πραγματικά σκεφτόμουν ότι όλο αυτό θα μπορούσε να το πιει το αγγελούδι μου εάν κάποιος γιατρός ήταν πιο προσεκτικός την ώρα της καισαρικής….

Έκατσα στο νοσοκομείο 10 μέρες… μου έφερνε ο άντρας μου βιντεάκια με την μικρή μου και φωτογραφίες και δάκρυζα…

Πηγαίνοντας σπίτι έπρεπε να περιμένω άλλες 5 μέρες για να την ξαναθηλασω… μπορώ να πω ότι είχα σχεδόν αποθηλάσει… έβγαζα μια σταγόνα με το ζόρι… Όταν ήρθε η ώρα να την θηλάσω είχα τόσο άγχος μήπως και δεν με θέλει πια… αλλά για καλή μου τύχη η πριγκιπέσα μου “βούτηξε αμέσως την θηλ稔 και θήλασε κανονικά… μου πήρε 3 μέρες για να κατεβάσω τόσο γάλα ώστε να μην της δίνω καθόλου συμπλήρωμα για να χορτάσει!!! Μπορώ να πω ότι είμαι από τις τυχερές!!!

Όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που όταν πήγε 2,5 μηνών είδα βλέννες με αίμα στα κακάκια της… Παίρνω την παιδίατρο, μου λέει να κόψω μαχαίρι γαλακτοκομικά και μοσχάρι… και να περιμένω 3 μέρες να δω… (μέγα λάθος… 3 εβδομάδες έπρεπε να περιμένω κανονικά) περνάνε 3 μέρες βλέπω πάλι αίμα… την παίρνω τηλ και μου λέει δώσε ξένο… εγώ η χαζή την άκουσα… (δεν γνώριζα)… κλάμα η μικρή, δεν έπαιρνε το μπουκάλι με τίποτε, ήμουν 2-3 μέρες και πήγαινα στην τουαλέτα έβγαζα το γάλα μου στην μπανιέρα… το μωρό να είχε πλαντάξει στο κλάμα (δεν πήρα χάπια για να κόψω το γάλα όπως μου είχε πει η παιδίατρος διότι ήλπιζα πως όλο αυτό κάποια στιγμή θα περάσει)…

Δεν άντεξα άλλο και την έβαλα στο στήθος μου μετά από 2 μέρες… αχ… πως γαλήνεψε το προσωπάκι της πριγκιπέσας μου δεν μπορείτε να φανταστείτε… πως εγώ αισθάνθηκα ήρεμη.. άλλο πράγμα! Αυτές τις 2 μέρες είχα πλαντάξει στο κλάμα που δεν μπορούσε η μικρή μου να πιει γάλα και πως είχα τόσο γάλα και όμως η παιδίατρος (πρώην) μου έλεγε όχι στήθος… Την παίρνω τηλέφωνο και της λέω συνεχίζω τον θηλασμό… Μπορώ να πω ότι στράβωσε… Εγώ συνέχιζα την απόχη από τα γαλακτοκομικά και το μοσχάρι (υπόψιν ότι εγώ έχω αλλεργία στο χοιρινό, στα όσπρια, στο αυγό, στα εσπεριδοειδή και πολλά άλλα… έτρωγα πουλερικά, ζυμαρικά, μελιτζάνα, κολοκύθια, ντομάτα, αγγούρι, μαρούλι)…

Μετά από 2 μέρες ξανά βλέπω βλέννα με αίμα στα κακάκια της… δεν άντεξα άλλο… στεναχωριόμουν συνέχεια… αποφάσισα λοιπόν να ψάξω στο ίντερνετ… μπαίνω στην ομάδα “Απανταχού θηλάζουσες” και ενημερώθηκα πολύ….

Μετά από δυο μέρες ξανά αιματάκι στα κακάκια της, παίρνω ξανά την παιδίατρο μου λέει: “Έχει αλλεργία στο δικό σου γαλᨔ κόψε το….τελείως. Καλά της λέω και της κλείνω το τηλ και πιάνω το παιδί μου και το βάζω στο στήθος (κάθε μέρα προσπαθούσα να το κόψω από όταν μου είχε πει από την αρχή να το κόψω)…

Ψάχνω παιδίατρο -πιστοποιημένη σύμβουλο γαλουχίας… μου είπε να συνεχίσω τον θηλασμό την αποχή από γαλακτοκομικά και μοσχάρι και να κάνω υπομονή… Πράγματι αυτό έκανα και με την συμπαράσταση από τα μέλη της ομάδας πραγματικά (παρόλο την κακή μου ψυχολογία) συνέχιζα να την θηλάζω…

Όταν έφτασε 5 μηνών ανακάλυψα ότι είχα αλλεργία στη γλουτένη… (πράγμα που σύμφωνα με τους γιατρούς δεν υπάρχει αλλεργία στην γλουτένη αλλά δυσανεξία) κι όμως έκοψα ζυμαρικά… ψωμί και ότι περιείχε γλουτένη και είδα μεγάλη διαφορά… το αιματάκι άρχιζε να αραιώνει κατά πολύ… μέχρι που σταμάτησε να βγάζει…

Φτάσαμε 6 μηνών και ήρθε η ώρα να εισάγουμε τροφές… Έλα μου ντε που η παιδίατρος δεν την αναλάμβανε να μου δώσει φαγητά από φόβο της… Οπότε κι εγώ δεν έσκασα για πολύ (στεναχωρήθηκα όμως σίγουρα) και κάθισα και έψαξα άλλη παιδίατρο-πιστοποιημένη σύμβουλο γαλουχίας… Της είπα σε προσωπικό μήνυμα μέσο e-mail την όλη ιστορία και με δέχτηκε αμέσως!!!

Όταν πήγε 6,5 μηνών έκανα δοκιμή να ξαναβάλω στην διατροφή μου την γλουτένη διότι πραγματικά δεν άντεχα άλλο με τόσο λίγα που έτρωγα… (σκεφτόμουν να αποθηλάσω) αλλά πάλι με την βοήθεια της παιδιάτρου και την στήριξη της ομάδας συνέχισα… και για καλή μου τύχη η γλουτένη δεν την πείραζε πλέον… οπότε ήταν άλλο ένα βήμα που με έκανε να συνεχίσω να της δίνω ότι πιο πολύτιμο παράγει ο οργανισμός μου για να μεγαλώσει σωστά!!!

Πλέον κορίτσια μου είμαστε 10 μηνών και θηλάζουμε!!! Και… κάθε μέρα το πρωί πίνω μισό ποτήρι γάλα εδώ και 3 εβδομάδες και δεν έχω δει αιματάκι!!! Ο στόχος μου είναι να καταφέρω να κάνω έναν όμορφο… διπλό θηλασμό των τριών χρόνων τουλάχιστον και μακάρι να τα καταφέρουμε… (μιλάω στο πληθυντικό διότι ο θηλασμός αποτελείτε από 2 άτομα… (ή και περισσότερα) την ΜΗΤΕΡΑ και το ΠΑΙΔΙ!

Εύχομαι σε όλες τις μανούλες καλούς θηλασμούς! Και ευχαριστώ που διαβάσατε και την δικιά μου ιστορία θηλασμού (αν και μεγάλη).

Photo: bubsyboo