Ο μπερδεμένος μπαμπάς
Είναι αυτός που από τη στιγμή που μαθαίνει ότι η σύντροφός του είναι έγκυος, είναι συνεχώς μπερδεμένος.
Η ισορροπία στη ζωή του έχει διαταραχθεί και νιώθει συνεχώς ανεπαρκής και ότι δεν ξέρει τι να κάνει. Ένα μωρό είναι το πιο γλυκό «ξεβόλεμα» στη ζωή μας, από τη στιγμή όμως που θα βρούμε τους ρυθμούς μας και δεχτούμε ότι αυτή θα είναι εφεξής η νέα μας πραγματικότητα. Ακούγεται λίγο απειλητικό, αλλά έτσι είναι…

Ο φοβισμένος μπαμπάς
O μπερδεμένος μπαμπάς είναι πολύ πιθανόν να νιώθει έτσι γιατί είναι και φοβισμένος ταυτόχρονα. Θα είναι καλός μπαμπάς; Θα τα καταφέρει να προσφέρει στο παιδί του συναισθηματικά και υλικά όλα όσα θέλει; Θα μπορέσει να του δώσει εφόδια; Θα μπορέσει να το προστατέψει από τους κινδύνους που παραμονεύουν; Συχνοί φόβοι που είναι απαραίτητοι για να περάσει ο άνδρας-σύντροφος στην ιδιότητα του μπαμπά και στην εσωτερική ωρίμανση.

Ο καταθλιπτικός μπαμπάς
Και ενώ ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι η επιλόχεια κατάθλιψη είναι μια γυναικεία υπόθεση οι ψυχολόγοι έρχονται να μας ανατρέψουν όσα γνωρίζαμε και να μας πληροφορήσουν ότι και οι μπαμπάδες μπορεί να υποφέρουν από κατάθλιψη μετά από τη γέννηση του παιδιού τους. Το γεγονός αυτό, αντίθετα με εμάς τις γυναίκες, δεν οφείλεται στις ορμόνες, αλλά μάλλον στα… τεταμένα νεύρα τους και στην κούραση τους. Βραδινό ξύπνημα, ξενύχτι, πολύ κλάμα, δουλειές του σπιτιού και το πρωί στη δουλειά… Τι άλλο να θέλει κανείς…

Ο παραμελημένος μπαμπάς
Έτσι νιώθουν πολλοί άντρες με το που γεννηθεί το μωρό τους και εδώ που τα λέμε δεν έχουν και άδικο. Πριν γεννηθεί το μωρό είχαν μάθει να έχουν όλη την προσοχή σας, να περνάτε αρκετές ώρες μαζί, να κάνετε εκδρομές και να τους περιποιείστε. Με το μωρό τα πράγματα αλλάζουν, αφού πλέον ασχολείστε μαζί του 24 ώρες το 24ωρο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν αφιερώνετε καθόλου χρόνο στον σύντροφό σας , κάτι που τον δυσαρεστεί. Μήπως να κολλάγατε κανένα «post it» στο ψυγείο «έχω και σύντροφο» για να βελτιωθούν τα πράγματα;

Ο «χαζομπαμπάς»
Τι να πρωτοπούμε για αυτήν την κατηγορία μπαμπάδων. Είναι η πιο πλούσια άλλωστε, αφού σε αυτήν τελικά εντάσσονται και οι πιο «δύσκολοι». Ναι, ακόμα και αυτοί που τουλάχιστον στην αρχή φαίνεται να αντιμετωπίζουν την πατρότητα πολύ ψύχραιμα και ίσως και λιγάκι αποστασιοποιημένα, καταλήγουν να… λιώνουν μπροστά σε ένα χαμόγελο του μωρού τους ή όταν ακούσουν την πρώτη του λεξούλα. Δεν μπορούν άλλωστε να κάνουν και διαφορετικά, αφού η αγάπη για το παιδί μας είναι το πιο βαθύ συναίσθημα που μπορεί να υπάρξει. Προσοχή, γιατί η πάθηση αυτή επιδεινώνεται συνεχώς, μέχρι που έρχεται κάποια μέρα, που όλοι οι χαζομπαμπάδες μαζί δεν μιλάνε πια για ποδόσφαιρο, αλλά για πάνες και μπιμπερό.

Ίσως αυτό τελικά να είναι και το πραγματικό νόημα της ζωής…