Το άγχος αποχωρισμού που βιώνει ένα παιδί είναι μια φυσιολογική φάση και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχοκοινωνικής του ανάπτυξης.

Έτσι, απλώς χρειάζεται λίγη υπομονή ώσπου να ολοκληρωθεί αυτή η φάση που ουσιαστικά μας δηλώνει την «απειρία» του μικρού παιδιού για τον έξω κόσμο και τον φόβο του για το τι να κάνει και πώς να
συμπεριφερθεί χωρίς την στοργική και ασφαλή φιγούρα του γονέα.  Το παιδί φοβάται ότι θα χάσει τη φιγούρα που του δίνει ασφάλεια και εμπιστοσύνη και κυριολεκτικά «παλεύει» με οποιοδήποτε τρόπο για να διασφαλίσει τη παρουσία σας (με φωνές, κλάματα κτλ).

Ένα παιδί που εκδηλώνει έντονα το άγχος του αποχωρισμού μπορούμε να το βοηθήσουμε όταν καθημερινά το αφήνουμε λίγο μόνο του είτε για να παίξει στο δωμάτιο του είτε για να δει την αγαπημένη τηλεοπτική εκπομπή στο σαλόνι.

Είναι πολύ σημαντικό να το ενημερώνετε για πόσο θα μείνει μόνο του.  Για παράδειγμα του λέτε ότι θα πάτε στη κουζίνα να φτιάξετε ένα σάντουιτς και σε 5 λεπτά θα είστε πίσω στο δωμάτιο.  Μη ξεχνάτε να είστε συνεπής στην ώρα απουσίας, όταν λέτε ότι θα λείπετε 5 λεπτά είναι σημαντικό να λείπετε 5 λεπτά. Κάθε φορά θα αυξάνεται για λίγο το διάστημα που θα απομακρύνεστε από κοντά του.  Με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσετε το παιδί να καταλάβει ότι όταν φεύγετε από κοντά του, δε σημαίνει ότι το εγκαταλείπετε και ότι κάτι άσχημο θα συμβεί.  Αντίθετα, θα αρχίσει να καταλαβαίνει σταδιακά ότι όταν φεύγετε ότι έχετε κάτι σημαντικό να κάνετε και ότι είναι σίγουρο ότι θα ξαναγυρίσετε.

Πολλές φορές οι γονείς αισθάνονται άσχημα όταν το παιδί τους «ντρέπεται» και «απομακρύνεται» από συγγενείς ή κοντινούς φίλους των γονέων.  Αυτό όμως απεναντίας δεν πρέπει να μας προβληματίζει αλλά να μας καθησυχάζει εφόσον το παιδί τώρα μαθαίνει σιγά-σιγά τα πρόσωπα και τις διάφορες κοινωνικές καταστάσεις και πώς να συμπεριφέρεται σε αυτές (πχ. επίσκεψη από ή σε συγγενείς, παιδικά πάρτι).

Έτσι μη σας προβληματίζει όταν το παιδί εκφράζει άγχος προς τα ξένα πρόσωπα.   Αυτό το άγχος αποτελεί ένδειξη ότι το παιδί αναπτύσσεται φυσιολογικά.  Είναι δηλαδή μια απόδειξη ότι οι γνωστικές του ικανότητες ακολουθούν τη φυσιολογική πορεία ανάπτυξης.  Αποκτάται και χτίζεται κατά αυτόν τον τρόπο η εμπιστοσύνη και η οικειότητα του παιδιού προς στους άλλους.

Είναι βοηθητικό να προετοιμάζουμε το παιδί από πριν όταν πρόκειται να συναντήσει ένα πρόσωπο ή όταν πρόκειται να πάει κάπου.  Το ενημερώνουμε και του εξηγούμε πώς να συμπεριφερθεί, έτσι μειώνουμε την  αμηχανία του για το τι πρέπει να κάνει εκείνη τη στιγμή.  Για παράδειγμα, αναφέρουμε ποιους θα συναντήσουμε και γιατί και όταν το χαιρετίσουν ανταποδίδει τον χαιρετισμό ή όταν του προσφέρουν ένα δώρο τότε ευγενικά λέει ευχαριστώ.

Το άγνωστο πολλές φορές αγχώνει και εμάς τους ενήλικες, φανταστείτε πόσο αγχώνει ένα μικρό παιδί που τώρα μαθαίνει τη ζωή, και ο ρόλος μας σαν ενήλικες είναι ακριβώς αυτό, να του μάθουμε για τη ζωή.

Επίσης το να φέρνουμε το παιδί συχνά σε επαφή με κόσμο το βοηθάει να αποκτά εμπιστοσύνη στον εαυτό του αλλά και εμπειρίες για το πώς θα προσαρμόζεται πιο εύκολα στις διαφορετικές καταστάσεις.

Όταν επιθυμείτε να το αφήνετε στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού βεβαιωθείτε ότι έχει φάει και έχει κοιμηθεί καλά, και ακόμα καλύτερα φροντίστε να αποκοιμηθεί προτού φύγετε, έτσι ώστε να δεχτεί ότι φεύγετε ακόμα πιο ομαλά.  Μη ξεχνάτε να χαιρετάτε το παιδί όταν φεύγετε με μια τρυφερή αγκαλιά και ένα φιλί, υπενθυμίζοντας του που πηγαίνετε, πόσο θα λείψετε και ότι θα γυρίσετε πάλι.