Απαντά η Αγλαΐα Παπαδήμα
Πιστοποιημένη σύμβουλος γαλουχίας ΙBCLC

Καλησπέρα σας και πραγματικά συγχαρητήρια για την υποστήριξη που παρέχετε στις νέες μητέρες.

Γέννησα ένα αγοράκι (το πρώτο μου παιδί) βάρους 3.200γρ με φυσιολογικό τοκετό (χωρίς επισκληρίδιο αναισθησία και μέσα σε μία ώρα αφού έφτασα στο νοσοκομείο με διαστολή 6) στις 28/10/2010 στο μαιευτήριο Έλενα.

Με επιθυμία να θηλάσω αποκλειστικά δεν του χορηγήθηκε συμπλήρωμα φόρμουλας παρά την παρότρυνση της παιδιάτρου (λόγου ίκτερου – 13,7). Το βάρος εξόδου από το μαιευτήριο ήταν 2.920γρ ενώ μας ζητήθηκε να ξαναπάμε σε δύο εικοσιτετράωρα για εκ νέου μέτρηση όπου βρέθηκε να είναι 11,8 (με επιμονή στο θηλασμό και έκθεση στον ήλιο).

Καθησυχασμένη ότι όλα πήγαιναν καλά με τον θηλασμό μιας και ο Μάρκος δεν έκλαιγε καθόλου και κοιμόταν μετά από κάθε γεύμα (κάναμε θηλασμό ελεύθερο και απεριόριστο εκτός από τις βραδυνές ώρες όπου και τον ξύπναγα ανά τρίωρο εγώ) κανονίσαμε να έρθει να τον δει η παιδίατρός μας.

Στις 04/11 η παιδίατρος τον ζύγισε 2.800γρ προς μεγάλη έκπληξη όλων μας. Της εξηγήσαμε ότι επιθυμία μας είναι ο αποκλειστικός θηλασμός κι έτσι δεν του δώσαμε συμπλήρωμα. Στις 10/11,  μια εβδομάδα μετά ζυγίστηκε 2.910γρ και παρόλο που δεν ήταν ικανοποιημένη η γιατρός με την συγκεκριμένη πρόσληψη βάρους συνεχίσαμε τον αποκλειστικό θηλασμό. Στις 17/11 το βάρος του ήταν 2.930γρ (πάντοτε οι ζυγίσεις γίνονταν με την ίδια ζυγαριά και την ίδια ώρα της ημέρας). Στο σημείο αυτό η παιδίατρος μας θορύβησε λέγοντάς μας ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν φυσιολογικό και θα έπρεπε να χορηγηθεί συμπλήρωμα.

Βγάζοντας με το θήλαστρο παρατήρησα ότι κατάφερνα να αντλώ μονάχα 30-40ml και από τους δύο μαστούς μαζί. Η παιδίατρος μας είπε ότι κοιμόταν όχι επειδή χόρταινε αλλά επειδή κουραζόταν από το θηλασμό με αποτέλεσμα το στήθος μου να “καταλάβει” ότι χρειάζεται να παράγει μονάχα τόσο λίγο γάλα.

Με αυτό σαν επιχείρημα της γιατρού δώσαμε στο μωρό 30ml φόρμουλα μετά από κάθε θηλασμό μέχρι και τις 03/12 όπου και το βάρος του ήταν 3.650γρ (για μια ακόμη φορά η παιδίατρος το έβρισκε ανησυχητικό αλλά ήταν τόσο η επιμονή μου που αποφάσισα χωρίς την απόλυτα σύμφωνη γνώμη της να επιχειρήσω αποκλειστικό θηλασμό).

Συνέχισα έτσι για καμιά εικοσαριά μέρες αλλά όταν ξαναπήγαμε στην παιδίατρο μας είπε ότι το μωρό είναι πολύ αδύναμο και αδύνατο και ότι είναι επιτακτική η χορήγηση συμπληρώματος (μας είπε να δίνουμε 60-90ml μετά από κάθε θηλασμό – εγώ του έδινα 30ml επί 8 φορές περίπου που έτρωγε).

Σταδιακά του έκοβα και ένα συμπλήρωμα ώσπου πια έχουμε φτάσει να παίρνει κάποιες μέρες την εβδομάδα 60ml πριν πάει για ύπνο (και μάλιστα όχι κανονικές μεζούρες, λιγότερο).

Τις περισσότερες φορές καταφέρνω να αντλώ μέσα στην μέρα από το στήθος μου μετά από τους θηλασμούς συνολικά 100-150ml που του τα δίνω μετά τον τελευταίο του θηλασμό κι έτσι γλιτώνω το επιπλέον συμπλήρωμα – τις μέρες που δεν τα καταφέρνω παίρνει τα 60ml που τα πίνει όμως ευχάριστα).

Τώρα πια που έχει κλείσει τους πέντε μήνες και με βάρος 7.020γρ προσπαθώ να κόψω τελείως την φόρμουλα και απώτερο σκοπό να συνεχίσω τον θηλασμό μέχρι τουλάχιστον ένα χρόνο που δεν θα εργάζομαι και μετά αν τα καταφέρω.

Το ερώτημά μου είναι, έχει νόημα η τόση μου επιμονή ή εδώ που φτάσαμε δεν θα έχει αξία; Ξέρω ότι μπορεί να σας ακούγεται αστείο αλλά εκτός από την υποστήριξη του άντρα μου όλος ο υπόλοιπος περίγυρος μας κατακρίνει τις προσπάθειές μου.

Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι σε γενικές γραμμές ο Μάρκος είναι ένα χαρούμενο και κοινωνικό μωρό που κοιμάται τα βράδια στο δωμάτιό του από 4 μηνών από τις 21:00 μέχρι τις 05:00 όπου πηγαίνω και τον θηλάζω και συνεχίζει αμέσως τον ύπνο του μέχρι τις 09:00 το πρωί – μεσημέρια δεν έχει καθιερώσει ύπνο αλλά περνάει ήσυχος στην κούνια του τουλάχιστον ένα δίωρο (και καμιά φορά κοιμάται….).

Το κείμενο δεν χαρακτηρίζεται από την αρτιότητα και τη συνοχή του αλλά δυστυχώς ούτε και οι σκέψεις μου – ενώ είχα την χαρά να περάσω μια πολύ καλή λοχεία το ζήτημα της διατροφής με ταλαιπώρησε αρκετά.

Είμαστε μόνοι μας με τον άντρα μου στην Αθήνα χωρίς την παραμικρή βοήθεια με αποτέλεσμα να είναι μεγάλη η ψυχολογική πίεση καθώς και η σωματική κούραση (…)

Σας ευχαριστώ πολύ για τον κόπο και τον χρόνο σας – ελπίζω να καταφέρετε να βγάλετε άκρη 🙂
Άννα  Π., Νέα Σμύρνη

Καταφέρατε να θηλάσετε παρά το ότι το μωρό δεν μπορούσε να θηλάσει αποτελεσματικά. Η προσπάθειά σας ήταν επιτυχής, οπότε είναι προφανές ότι η επιμονή σας είχε νόημα. Αν δεν επιμένατε, θα είχατε αποθηλάσει πολύ καιρό πριν.

Παρόλο που τα καταφέρατε αναρωτιέστε: “έχει νόημα η τόση μου επιμονή ή εδώ που φτάσαμε δεν θα έχει αξία;” Προφανώς διότι όπως γράφετε: “ο υπόλοιπος περίγυρος μας κατακρίνει τις προσπάθειές μου”.

Στον περίγυρο πάντα θα υπάρχουν καλοθελητές για να σας κατακρίνουν, ό,τι και να κάνετε. Δεν μπορείτε να τους έχετε όλους ευχαριστημένους. Δεν έχετε καν λόγο να συζητάτε τις επιλογές σας με όλους αυτούς.

Καλή συνέχεια