Απαντά η Μαρία-Κορίνα Στεφοπούλου
Λογοθεραπεύτρια MSc SLT

Ο υιός μου είναι 19 μηνών και έχει τη συνήθεια να πιπιλάει μια συγκεκριμένη κουβέρτα από 4 μηνών. Στο τέλος του 5ου μήνα σταματήσαμε το θηλασμό. Είναι ένα μωρό με πρόγραμμα στον ύπνο και στα γεύματά του, δραστήριο και ζωηρό αλλά και συνεργάσιμο και καλόβολο. Πιπιλάει την κουβερτούλα του όταν θέλει να κοιμηθεί (και κατά την διάρκεια του ύπνου αρκετές φορές), όταν κουράζεται αλλά και όταν τύχει απλά να την δει την αποζητά.

Έχει ξεκινήσει να μιλάει, λέει καθαρά μαμά , μπαμπά, γιαγιά, κακά και τις πρώτες συλλαβές από διάφορα πράγματα που του αρέσουν π.χ. μπά-(μπάλα), γκό-(γκολ), παπού-(παπούτσια), κάι-(καίει), δείχνει πάντα κάτι πού θέλει να πει και με παίρνει απ’ το χέρι για να μου δείξει ό,τι του κάνει εντύπωση.

Θέλω να μάθω κατά πόσο αυτή του η συνήθεια είναι καλή για την ψυχική του υγεία, για την νοητική και λεκτική του ανάπτυξη καθώς επίσης και την σωστή δημιουργία της στοματικής του κοιλότητας.

Πρέπει να περιορίσω τη χρήση της κατά την διάρκεια της μέρας; Τί να κάνω όταν τη ζητά;
Κυρίως πότε και πώς πρέπει να την “κόψουμε”; Η ομιλία του επηρεάζεται; τα δόντια του θα στραβώσουν; Πόσο ανθυγιεινή είναι αυτή η συνήθεια; Εφόσον η κουβέρτα γίνεται μούσκεμα στο σημείο που την πιπιλάει δεν του μαζεύει όλα τα υγρά απ’ το στόμα; Υπάρχει περίπτωση να του δημιουργήσει κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα; Τί άλλο μπορεί να προκαλέσει αυτή η συνήθεια;

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων…
Δήμητρα Κ., Αγρίνιο

Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη σε όλους!

Αγαπητή Δήμητρα, η γλωσσική ανάπτυξη του μικρού σου όπως μου την περιγράφεις εξελίσσεται ικανοποιητικά. Το παιδί κάνει όλα όσα θα έπρεπε να κάνει για να αναπτύξει την επικοινωνία του στην ηλικία που βρίσκεται! Δεν υπάρχει κάποιος λόγος ανησυχίας.

Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα ερωτήματα που θέτεις, θα σου απαντήσω γενικά καθώς δεν είμαι ειδικός για όλα όσα ρωτάς.

Η εμμονή του παιδιού με την κουβέρτα είναι μία συμπεριφορά που συχνά συναντάται σε παιδιά. Σύμφωνα με τον Brazelton (καθηγητή κλινικής παιδιατρικής του πανεπιστημίου Harvard) ” το πιπίλισμα του δακτύλου ή η εμμονή σε ένα αγαπημένο παιχνίδι ή κουρελάκι αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες απέναντι σε έναν κόσμο γεμάτο ένταση και πίεση, γι’ αυτό δε θα πρέπει να θεωρηθούν προβλήματα… αν οι αντιδράσεις αυτές δεν εδραιωθούν το παιδί θα τις εγκαταλείψει και θα προχωρήσει σε άλλο είδος συμπεριφοράς… αλλά μπορεί να θεωρηθούν προβλήματα αν οι γονείς αντιδράσουν υπερβολικά ή αν το παιδί βρίσκεται σε συνεχή υπερένταση” (από το βιβλίο Αναπτυξιακά Προβλήματα βρέφους και νηπίου, T.B.Brazelton, σελ. 181).

Πρόσεξε μήπως αντιδράς υπερβολικά ή υπάρχει κάτι που δημιουργεί ένταση στο παιδί. Θεωρώ ότι καλύτερο θα ήταν να σου απαντήσει σχετικά κάποια από τις ψυχολόγους της ομάδας μας.

Για το αν θα κάνει κάποιο κακό στη στοματική κοιλότητα του παιδιού η συμπεριφορά αυτή, νομίζω πως γίνεσαι υπερβολική. Δεν είναι πιπίλα που συνήθως προκαλεί προβλήματα στην οδοντοστοιχία, αλλά από την άλλη δε ξέρω και με ποιό τρόπο ακριβώς μασάει την κουβέρτα: προτείνω να ρωτήσεις την κ. Ορφανίδου από την ομάδα μας, που ως οδοντίατρος είναι πιο ειδικός από εμένα.

Γενικά πάντως θα σου έλεγα να μην αγχώνεσαι υπερβολικά, γιατί το άγχος των γονέων μόνο κακό μπορεί να κάνει στα παιδιά! Φαίνεται για ένα καλόβουλο αγοράκι, να το χαίρεσαι!

Τελειώνοντας θα παρακαλούσα όποιον ειδικό από την ομάδα του Μητρικός Θηλασμός να σχολιάσει ή να δώσει πιο κατάλληλες απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει η Δήμητρα.